Εξοχώτατε κύριε πρέσβη,

Αναλαμβάνετε τα νέα καθήκοντά σας στην Ελλάδα, σε μια εξαιρετικά δύσκολη εποχή, αφού τα μαύρα νέφη του πολέμου απλώνονται και πάλι στον διεθνή ορίζοντα, εξαιτίας της πολιτικής που ασκεί η χώρα σας... Επομένως, σας βλέπουμε σαν εκπρόσωπο αυτής της εξωτερικής πολιτικής που κατά καιρούς πλήρωσαν ακριβά πολλά κράτη και πρόσφατα η Γιουγκοσλαβία. Αυτές ακριβώς τις πρώτες μέρες της άφιξής σας στην Αθήνα, θεωρούμε χρήσιμο να σας θυμίσουμε και να σας επισημάνουμε τις συνέπειες που είχε η αμερικανική πολιτική σ' αυτή τη γωνιά της Μεσογείου, πιστεύοντας ότι υπάρχει η πιθανότητα να προβληματιστείτε πάνω στις σχέσεις Ελλάδας - ΗΠΑ.

Αυτά που ελπίζουμε να διαβάσετε, δεν πρόκειται να σας τα πουν ο πρωθυπουργός κ. Σημίτης και ο υπουργός Εξωτερικών κ. Γ. Παπανδρέου, επειδή είναι πρόθυμοι συναντιλήπτορες των ιθυνόντων του Σταίητ Ντηπάρτμεντ, μετεβλήθησαν στην ουσία σε «ηχεία» της εξωτερικής σας πολιτικής, και το ειδύλλιό τους με την αμερικανική κυβέρνηση δεν κρύβεται...

Οι σύμβουλοί σας ίσως σας αναφέρουν ότι ο «Ριζοσπάστης» ως κομμουνιστική εφημερίδα ανήκει στο «εχθρικό στρατόπεδο» και δεν πρέπει να δίνετε σημασία στην αρθρογραφία της. Κάτι τέτοιο θα ήταν λάθος από μέρους σας, αν φυσικά θέλετε να σχηματίζετε προσωπική αντίληψη για τα αισθήματα της κοινής γνώμης. Διότι η εφημερίδα αυτή, που εκδίδεται από το 1918, βρισκόταν πάντα στην υπηρεσία του λαού και μόνο, και δεν απηχούσε ποτέ συμφέροντα σκοτεινά κεφαλαιούχων και άλλων παραγόντων. Μην πιστέψετε εκείνους που θα σας πουν ότι εμείς είμαστε εχθρικά διακείμενοι προς τη χώρα σας. Κάναμε πάντοτε σαφέστατο διαχωρισμό ανάμεσα στον αναίτιο αμερικανικό λαό και στην τόσο αμαρτωλή πολιτεία των «αρχόντων» του, που άλλωστε θύμα της τελικά πέφτει κι ο ίδιος. Ποτέ δεν πάψαμε να εκτιμούμε την εργατική τάξη της χώρας σας που έχει μακρά και αιματηρή ιστορία αγώνων, επειδή αντιτάχθηκε στην τυραννία των μονοπωλίων. Εμείς θυμίζουμε πάντα προς όλους τα σοφά λόγια του Προέδρου σας Αβραάμ Λίνκολν, που διεκήρυσσε ότι: «Ο πιο ισχυρός δεσμός ανθρώπινης αλληλεγγύης, έξω από την οικογένεια, θα έπρεπε να είναι αυτός που ενώνει τους εργαζόμενους απ' όλα τα έθνη, τις γλώσσες και τις συγγένειες»... Και τα θυμίζουμε εμείς, αφού εσείς τα λησμονήσατε... Και ακόμη, πάντοτε μνημονεύουμε και τιμούμε όλους τους φιλελεύθερους, προοδευτικούς Αμερικανούς συγγραφείς, δημοσιογράφους, καλλιτέχνες, τους πνευματικούς ανθρώπους, τους πολιτικούς και επιστήμονες που αντιτάχθηκαν στον ιμπεριαλισμό.

Δυστυχώς, όμως, η επίσημη πολιτική δεν εκφράζεται απ' αυτούς, αλλά από το Πεντάγωνο, το Λευκό Οίκο, και από τα μεγάλα οικονομικά κέντρα. Και βέβαια, με την επίσημη αυτή πολιτική σας, δεν είναι δυνατόν να συμφωνήσουν όσοι διαθέτουν εθνική αξιοπρέπεια και διακατέχονται από δημοκρατικά και διεθνιστικά ιδεώδη.

Η ιστορία των προκατόχων σας, κύριε Μίλερ, είναι μακρά και αποτελούσε πάντα μόνιμο πρόβλημα, αφού ερχόταν σε διαρκή αντίθεση με το κοινό αίσθημα και τα συμφέροντα του λαού μας. Εάν επρόκειτο να καταγράψουμε το βίο και την πολιτεία των πρεσβευτών των ΗΠΑ στην Ελλάδα, θα χρειαζόμασταν έναν ογκώδη τόμο. Πολύ συνοπτικά θα σας αναφέρω μερικά παραδείγματα - σκόρπια και πολύ χαρακτηριστικά - από το παρελθόν, με την ελπίδα ότι θα μπορέσετε να κατανοήσετε ότι η αντίθεσή μας προς την πολιτική της Ουάσιγκτον δεν είναι αυθαίρετη και κακόβουλη, αλλά δικαιολογείται από τα ιστορικά γεγονότα.

Ποιον να πρωτοθυμηθούμε; Τον Τζων Πιουριφόι που στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του '50 είχε μεταβληθεί σε γκαουλάιτερ της πολιτικής μας ζωής; Ο ρόλος του αμερικανικού παράγοντα στην Ελλάδα, κατά τη δεκαετία του '50, δεν μπορεί ασφαλώς να μελετηθεί, χωρίς να δοθεί έμφαση στο ρόλο της ΣΙΑ. Η σημασία που απέδωσε ο Πρόεδρος Τρούμαν στην Ελλάδα έκανε την Αθήνα ένα από τα πιο νευραλγικά πόστα της αμερικάνικης αυτής υπηρεσίας. Κι ο σταθμάρχης της, ο περιβόητος Τομ Καραμεσίνης, είχε μεταβληθεί σε υπερκυβερνήτη. Ο διπλωμάτης Τζων Οουενς, που υπηρέτησε πολλά χρόνια στην Ελλάδα, πίστευε ότι: «Ο βαθμός της ανάμειξης των αξιωματούχων της ΣΙΑ στην ελληνική σκηνή, δεν είναι καθόλου υγιής. Αστειευόμασταν πολλές φορές στο πολιτικό τμήμα της πρεσβείας πως η μόνη διαφορά ανάμεσά μας ήταν ότι εμείς δεν πληρώναμε για τις πληροφορίες μας»!..

Τότε, το 1951, έγινε ο πόλεμος της Κορέας, στον οποίο σύρθηκε η χώρα μας, χωρίς να έχει κανένα λόγο, και τον πλήρωσε με βαρύ φόρο αίματος, αφού συνηθίζουν οι κυβερνήσεις σας να απαιτούν θυσίες και των άλλων για τα συμφέροντά σας...

Ο άλλος πρέσβης, το 1955, ο Κάβεντις Κάννον, μαζί με τον σταθμάρχη της ΣΙΑ, Αλφρεδ Αλμερ, δεν έκρυβαν ότι εκείνοι μεριμνούσαν για το ποιος θα κυβερνήσει την Ελλάδα. Ο αρχηγός της ΣΙΑ Αλλεν Ντάλλες έδινε γραμμή στις εκλογές του 1956 να καταπολεμηθεί η «Δημοκρατική Ενωση», ο αναλυτής του Σταίητ Ντηπάρτμεντ Χαρίλαος Λαγουδάκης βάφτιζε τον ΙΔΕΑ σε ΕΕΝΑ, κι ο βετεράνος διπλωμάτης Νταν Μπρούστερ κατέστρωσε σχέδια και ξόδεψε απίθανα χρηματικά ποσά για να αντιμετωπίσει το εντυπωσιακό ρεύμα υπέρ της Αριστεράς. Η αμερικανική πρεσβεία από τότε μελετούσε «σταδιακή στροφή προς τον ολοκληρωτισμό» στην Ελλάδα, ενώ το 1961 ο σταθμάρχης της ΣΙΑ Λοκ Κάμπελ και ο πρεσβευτής Μπριγκς οργάνωσαν το εκλογικό πραξικόπημα. Ακολούθησε ο Λάμπουιζ και μετά ο Τάλμπορ και ο Ανσουτζ που αναμείχθηκε στις μηχανορραφίες του 1965. Οσο για τη θλιβερή θητεία του Χένρυ Τάσκα κατά τη δικτατορία, αυτά όλα είναι γνωστά και αποτελούν μόνο ψήγματα από την Ιστορία, χωρίς να αναφέρουμε και την ολέθρια πολιτική των ΗΠΑ κατά την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο.

Θα θέλαμε ειλικρινά, κύριε Πρέσβη, να ελπίζαμε ότι εσείς δε θα ακολουθήσετε την τακτική των προκατόχων σας. Δυστυχώς, τα διαδραματιζόμενα στη διεθνή σκηνή δεν αφήνουν περιθώρια ούτε για αυταπάτες. Ο Πρόεδρός σας κήρυξε έναν πόλεμο προς άγνωστο εχθρό, εξαιτίας της τραγωδίας του Μανχάταν. Σπεύδουμε να σας διαβεβαιώσουμε ότι εμείς είμαστε οι πιο ειλικρινείς απ' όλους όσοι σας υπέβαλαν συλλυπητήρια. Εμείς θρηνούμε πραγματικά τα αθώα θύματα, όπως και όλα τα άλλα θύματα σε άλλες χώρες (Σερβία, Ιράκ κ.λπ.), ενώ εσείς θλίβεστε επιλεκτικά και ξεσηκωθήκατε όχι γι' αυτά τα θύματα, αλλά για το καταρρακωμένο γόητρό σας. Το κακό είναι πως δε θέλετε να καταλάβετε ότι τη συμφορά στο Μανχάταν την προκάλεσε η ίδια η πολιτική σας. Θυμηθείτε τι κάνατε στην Ιταλία το 1947-48, στις Φιλιππίνες το 1945-1953, στη Νότιο Κορέα το ίδιο χρονικό διάστημα, στη Γερμανία τη δεκαετία του '50, στο Ιράν το 1953, στη Γουατεμάλα από το 1953 μέχρι το 1990, στην Ινδονησία το 1957-58, στο Βιετνάμ, στην Κούβα, στη Βραζιλία, στη Γιουγκοσλαβία και σταματώ μόνο σ' αυτά, διότι για τον πλήρη κατάλογο θα χρειαζόταν όλη η σελίδα!

Να μας συγχωρείτε, κύριε Πρέσβη, αλλά ακόμα δε γνωρίζουμε ποιος κρύβετε πίσω από την τραγωδία του Μανχάταν και για ποιο λόγο θα πρέπει να συρθούμε πίσω από τα αεροπλανοφόρα σας. Μη λησμονείτε ότι οι δικές σας υπηρεσίες κρύβονταν πίσω από τη δολοφονία του Προέδρου σας Τζων Κέννεντυ, του αδελφού του Ρόμπερτ και του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και προσπαθήσατε να συγκαλύψετε τους πραγματικούς ενόχους. Δικοί σας ήταν οι τρομοκράτες! Ούτε τώρα ξέρουμε τον πραγματικό ρόλο των μυστικών σας υπηρεσιών, των σκοτεινών Σσωνιστικών και άλλων κέντρων, αλλά - πρωτοφανές στην παγκόσμια ιστορία - μας βάζετε στον κρόταφο το πιστόλι και μας εκβιάζετε να σας ακολουθήσουμε στην παρανοϊκή εκστρατεία του Προέδρου σας, διαφορετικά θα μας χαρακτηρίσετε...«τρομοκράτες»! Οταν ο Πρόεδρος Φρ. Ρούσβελτ στις 8 Δεκεμβρίου του 1941 ζήτησε από το Κογκρέσο να δηλώσει ότι «από τη στιγμή που έγινε η αδικαιολόγητη και επονείδιστη ιαπωνική επίθεση, υφίσταται εμπόλεμη κατάσταση μεταξύ Ην. Πολιτειών της Αμερικής και Ιαπωνικής Αυτοκρατορίας», φυσικά εγνώριζε τον αντίπαλο. Ο Μπους εκήρυξε «πόλεμο» χωρίς να μας πει ποιος συγκεκριμένα είναι ο εχθρός. Οπως σοφά ανέφερε και ο Επίτιμος Πρόεδρος του ΚΚΕ, Χαρίλαος Φλωράκης, αν έχετε προηγούμενα με τον Μπιν Λάντεν, παλιός δικός σας γνώριμος είναι, ασχοληθείτε μ' αυτόν, κι αφήστε ήσυχο τον υπόλοιπο κόσμο... Κύριε Μίλερ, αν ο Πρόεδρος Μπους άνοιξε την πόρτα του φρενοκομείου, εμείς δεν είμαστε διατεθειμένοι να τον ακολουθήσουμε μέσα... «Τρομοκράτες» μπορεί να είμαστε, κατά τη δική σας αντίληψη. Οχι όμως και τρελοί...

Μετ' εξαιρέτου τιμής

Γ. Α. ΛΕΟΝΤΑΡΙΤΗΣ