Σε συνέχεια των παραπάνω, ο Αλβανός πρωθυπουργός Εντι Ράμα, μιλώντας στην Πρίστινα, στην επέτειο για τα δέκα χρόνια από την απόσχιση του Κοσσόβου, ανακοίνωσε ότι «η Αλβανία και το Κόσσοβο θα έχουν κοινή εξωτερική πολιτική» και αναρωτήθηκε: «Γιατί να μην έχουν και έναν Πρόεδρο, ως σύμβολο της εθνικής ενότητας και της κοινής πολιτικής στην εθνική ασφάλεια;». Ο ίδιος παρατήρησε ότι για την ώρα μια τέτοια εξέλιξη είναι αδύνατη, αλλά «κάθε όνειρο είναι πραγματοποιήσιμο», αφού «το Κόσσοβο και η Αλβανία, αν και τυπικά είναι δύο ξεχωριστές διοικητικές οντότητες, αποτελούν μέρος της ίδιας ιστορικής αφήγησης, ενός κοινού εθνικού συναισθήματος και εγγενούς πολιτικού συμφέροντος». Είναι φανερό ότι τα σχέδια αυτά έχουν αναφορά στη «Μεγάλη Αλβανία» και προβάλλονται από την κυβέρνηση μιας χώρας - μέλους του ΝΑΤΟ και υποψήφιας για ένταξη στην ΕΕ. Που σημαίνει ότι καμιά αναστολή δεν έχουν να «ζυμώνουν» τα εθνικιστικά τους «οράματα», που βάζουν φωτιά στα Βαλκάνια και αποτελούν την «πρώτη ύλη» για μια μελλοντική (νέα) αλλαγή των συνόρων. Αν τα παραπάνω συνδυαστούν και με τον ενεργό ρόλο της Τουρκίας στα Βαλκάνια, μέσω του μουσουλμανικού στοιχείου, αντιλαμβάνεται κανείς πόσο κενά περιεχομένου είναι τα διαγγέλματα της ελληνικής κυβέρνησης για τον ...«ειρηνοποιό» και «σταθεροποιητικό» ρόλο του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στην περιοχή.