Συγκλονιστικά ήταν τα όσα καταγγέλθηκαν χτες σε συνέντευξη Τύπου που διοργάνωσε στα γραφεία του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών ο Σύλλογος Αλλοδαπών Προσφύγων στην Ελλάδα. Οι μαρτυρίες 15 πολιτικών προσφύγων από την Τουρκία που έφτασαν το περασμένο καλοκαίρι, με δουλεμπορικό μαζί με άλλους 153 μετανάστες, στα Χανιά, αναδεικνύουν ότι η κακομεταχείριση δεν είναι μεμονωμένο φαινόμενο, αλλά συχνό βίωμα ανθρώπων ξεριζωμένων που αντιμετωπίζονται από κάποιους υπαλλήλους των Σωμάτων Ασφαλείας σαν άνθρωποι δεύτερης κατηγορίας.

Αλλωστε, έτσι αντιμετωπίζονται οι αλλοδαποί, τόσο από τη νομοθεσία που ψήφισε η κυβέρνηση, όσο και στην αγορά εργασίας από τους εργοδότες. Ετσι τους... εξήγησαν με ξυλοδαρμούς τι πάει να πει «φιλοξενία». Εναν, μάλιστα, από αυτούς κάποιος αποπειράθηκε να τον βιάσει με το υπηρεσιακό του γκλομπ.

«Φτάνει πια!» Με τη φράση αυτή άρχισε ο εκπρόσωπος του συλλόγου Γ. Μπιραλί, πολιτικός πρόσφυγας από την Τουρκία. «Οι άνθρωποι αυτοί ήρθαν στην Ελλάδα για να διασφαλίσουν τη ζωή τους. Ζήτησαν άσυλο σε μια δημοκρατική χώρα. Δάρθηκαν και βασανίστηκαν. Μάλιστα στους Κούρδους έδωσαν όπλα με σφαίρες και τους καλούσαν να σκοτώσουν τους Τούρκους»!

«Κάνουμε τη συνέντευξη Τύπου για να μην "κουκουλωθεί" από τις αρχές η υπόθεση», πρόσθεσε. «Δεν έχει αποδοθεί δικαιοσύνη. Αρκεί μόνο η διενέργεια ΕΔΕ και η πειθαρχική δίωξη; Δεν είδαμε δικαιοσύνη. Εδώ και δυο βδομάδες προσπαθούμε να συναντηθούμε με τον υπουργό Εμπορικής Ναυτιλίας, αλλά ακόμα περιμένουμε...».

Ο Γ. Μπιραλί, παρουσιάζοντας τις ιατρικές γνωματεύσεις που αποδεικνύουν την κακομεταχείριση των αλλοδαπών, υπογράμμισε ότι τα περιστατικά κακοποίησης, βάναυσης και προσβλητικής συμπεριφοράς απέναντι στους αλλοδαπούς, πρόσφυγες και μετανάστες, είναι πάρα πολλά, για να χαρακτηριστούν μεμονωμένα και αναρωτήθηκε: «πού βρίσκουν τόσο θράσος για να τα κάνουν όλα αυτά»;

Η αφήγηση του Μεζάτι Ζωντούρ, από την Τουρκία, που βρήκε το θάρρος να καταγγείλει την απόπειρα βιασμού που έγινε σε βάρος του είναι χαρακτηριστική. Οι λέξεις δεν μπορούν να χωρέσουν το δράμα αυτού του ανθρώπου, ούτε να δείξουν τη συγκίνηση που ένιωθε, όταν με γυρισμένη την πλάτη στο φακό αφηγούνταν όλα όσα του συνέβησαν.

Αφού αφηγήθηκε το πώς τους διαχώρισαν και τους έριξαν σε ένα παλιό σχολείο, σε αίθουσες από 32 άτομα σε κάθε μια, κατήγγειλε ότι τουλάχιστον για τέσσερις μέρες μετά το φαγητό, τους έδερναν στο υπόγειο του σχολείου.«Στην αρχή γινόταν, κρυφά», λέει, «και κανείς δεν το ομολογούσε στον διπλανό του. Η αρχή έγινε με μια βάρδια λιμενικών που μας φύλαγε. Στη συνέχεια ενημερώθηκαν και οι υπόλοιποι. Οσοι είμαστε από την Τουρκία δε μας επέτρεπαν να πάμε ούτε στην τουαλέτα. Μια μέρα που είχα πάει σε αυτήν, ένας λιμενικός με κλότσησε. Πριν είχε φροντίσει ν' αδειάσει το διάδρομο. Ομως κάποιοι ήταν μέσα στις καμπίνες του αποχωρητηρίου. Μου έλεγε κάτι, αλλά εγώ δεν καταλάβαινα. Με χτύπησε στα χέρια. Ξεκίνησε να κάνει κινήσεις, σαν να ήθελε να με βιάσει με το γκλομπ. Μερικοί βγήκαν από τις καμπίνες και όταν τον είδαν άρχισαν να φωνάζουν. Αυτός τους έδιωξε. Με χτυπούσε και με τράβηξε σε μια καμπίνα. Μου ζήτησε να βγάλω τα ρούχα... Ηταν δύσκολα... Προσπάθησε να με βιάσει με το γκλομπ που κρατούσε... Τελικά έφυγε, αφού δεν πέτυχε αυτό που ήθελε».

Οι μελανιές στα σώματα τους από τα χτυπήματα, σημείωσαν οι μετανάστες, έμειναν για πολλές μέρες. Υπενθυμίζουν ότι αναγκάστηκαν να προχωρήσουν σε απεργία πείνας. Ακολούθησαν προσπάθειες με το ζόρι να τους ταΐσουν, ράντισμα μία ώρα γονατιστοί με νερό και κολόνια. Ο Μεζάτι κλείνοντας σημείωσε: «Ενας υπεύθυνος του Λιμενικού Σώματος ζήτησε συγγνώμη. Δήλωσε άγνοια για αυτά που είχαν συμβεί. Μας δήλωσαν ότι για να βρεθεί ο υπάλληλος που έκανε την απόπειρα βιασμού, πρέπει να αναγνωριστεί. Τον βρήκαν. Μας ενημέρωσαν ότι τους άλλαξαν θέσεις, αλλά συνέχισαν να είναι στη βάρδια που μας φύλαγε. Μετά από παρέμβαση ενός γιατρού μας μετέφεραν στο νοσοκομείο των Χανίων και στη συνέχεια στα κρατητήρια του αεροδρομίου.

Είχα ξαφνιαστεί από όλα αυτά που συνέβησαν. Το μόνο που ζητάμε είναι ανθρώπινη ζωή. Ποτέ δεν έχω κατηγορήσει την Ελλάδα και τους Ελληνες για αυτό που συνέβη. Οταν μάθω ελληνικά πιστεύω ότι θα αγαπήσω πιο πολύ την Ελλάδα».

Ο Αρίφ Χαρατζά που εργάζεται στη «Διεθνή Αμνηστία» διάβασε επιστολή τεσσάρων Κούρδων που κρατούνται στη φυλακή της Χίου. Βρίσκονται εκεί εδώ και τέσσερις μήνες που έχουν ζητήσει πολιτικό άσυλο. Επίσης η Ε. Κοκκέβη από το Ιατρικό Κέντρο Αποκατάστασης Βασανιστηρίων, αναφέρθηκε στον Τούρκο πρόσφυγα Ιμπραχίμ που πριν μερικούς μήνες βρέθηκε απαγχονισμένος στο κέντρο θεραπείας χρόνιων παθήσεων όπου νοσηλεύονταν.