Πλήθος κόσμου συμμετείχε στην εκδήλωση με θέμα την καρκινογόνα καύση σκουπιδιών από την ΑΓΕΤ - LAFARGE, που οργάνωσε, την Κυριακή το βράδυ, στο Εργατικό Κέντρο Βόλου, η ΤΕ Μαγνησίας του ΚΚΕ.

Την εκδήλωσε άνοιξε ο Αποστόλης Ριζόπουλος, μέλος του ΤΓ Μαγνησίας του ΚΚΕ. Την εισήγηση παρουσίασε η Εύη Γεωργιάδου, Δρ. Χημικός Μηχανικός, μέλος της Ομάδας Περιβάλλοντος του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ του ΚΚΕ, και ακολούθησε συζήτηση με τους παρευρισκομένους.

Η εισηγήτρια επισήμανε τους κινδύνους για την υγεία και ασφάλεια εργαζομένων και κατοίκων από την ανεξέλεγκτη λειτουργία της ΑΓΕΤ και κάθε καπιταλιστικής επιχείρησης στο σημερινό δρόμο ανάπτυξης που λειτουργεί με κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος. Σημείωσε ότι η αξιοποίηση των «εναλλακτικών» καυσίμων γίνεται με επίκληση στην προστασία του περιβάλλοντος, ωστόσο η καύση απορριμματικών καυσίμων ή/και απορριμμάτων εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους για την επαγγελματική και δημόσια υγεία. Από τις επικίνδυνες χημικές ενώσεις που απελευθερώνονται κατά την καύση «εναλλακτικών» καυσίμων (υδράργυρος, θάλιο κ.ά.), το σημαντικότερο πρόβλημα εστιάζεται στην εκπομπή διοξινών και φουρανίων. Οι διοξίνες είναι πολύ επικίνδυνες ενώσεις, μη αποικοδομήσιμες, στις οποίες ο άνθρωπος εκτίθεται και μέσω της τροφικής αλυσίδας. Η διεθνής εμπειρία από σχετικές επιστημονικές μελέτες αναδεικνύει τον κίνδυνο πρόκλησης σοβαρών προβλημάτων υγείας από έκθεση σε επικίνδυνες ουσίες που παράγονται κατά την καύση, και ειδικότερα από την έκθεση σε διοξίνες, ιδιαίτερα τον κίνδυνο καρκινογένεσης στους κατοίκους και σε παιδιά.

Η ύπαρξη νομοθεσίας και κανονισμών, η πρόοδος της τεχνολογίας - τόνισε - δεν αρκεί για να εξασφαλίσει την προστασία εργαζομένων και κατοίκων, όπως φαίνεται από πλήθος παραδείγματα (ενδεικτικά: κάθε 3 μέρες ένας εργαζόμενος πεθαίνει από θανατηφόρο εργατικό ατύχημα, ατύχημα στο Σαρωνικό, στο ΣΑΜΙΝΑ, ρύπανση Ασωπού κ.ά.).

Στη συνέχεια, υπογράμμισε ότι στο πλαίσιο του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης η λειτουργία κάθε εργοστασίου (χωροταξικός σχεδιασμός, επιλογή καυσίμου, όροι λειτουργίας αντιρρυπαντική τεχνολογία, προληπτική συντήρηση, μέτρα προστασίας της υγείας και ασφάλειας των εργαζομένων, διαχείριση αποβλήτων, συνθήκες εργασίας κ.λπ.) καθορίζεται με κριτήριο τη διασφάλιση της καπιταλιστικής κερδοφορίας και όχι με κριτήριο την προστασία της υγείας εργαζομένων και κατοίκων και γενικότερα την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών.

Το αστικό κράτος - είπε - συγκαλύπτει την ανεξέλεγκτη δράση της εργοδοσίας μέσα από τους ελλιπείς ελέγχους και την ύπαρξη κενών στη νομοθεσία (π.χ. θεσμικό πλαίσιο για καταγραφή εκπομπών από την ίδια την επιχείρηση, συχνότητα ελέγχων, οριακές τιμές, κατεύθυνση του ευωρενωσιακού πλαισίου «ο ρυπαίνων πληρώνει και συνεχίζει να ρυπαίνει»). Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα των αδειοδοτήσεων που έχουν δοθεί μέχρι σήμερα στην ΑΓΕΤ, όπως π.χ. η αδειοδότηση από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, που τη μετατραπεί σε μια τεράστια μονάδα αξιοποίησης 1.480.000 τον/έτος αποβλήτων και τον αυθαίρετο τετραπλασιασμό των επιτρεπόμενων ορίων του ολικού οργανικού άνθρακα στα καυσαέρια των τσιμεντοκλιβάνων από 10 mg/m³ σε 40 mg/m³.

Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση - συνέχισε - το εργατικό και λαϊκό κίνημα πρέπει να αντιτάξουν την ικανοποίηση του συνόλου των αναγκών των λαϊκών οικογενειών. Να μην εγκλωβιστούν σε ψευτοδιλήμματα για το ποια ανάγκη τους θα θυσιάσουν προς όφελος της κερδοφορίας του κεφαλαίου, να μην εγκλωβιστούν στο ψευτοδίλημμα «θέσεις εργασίας ή προστασία της υγείας και του περιβάλλοντος».

Να απαιτήσουν να σταματήσει κάθε δραστηριότητα επικίνδυνη για την υγεία και ασφάλεια εργαζομένων και κατοίκων, κάθε δραστηριότητα που βλάπτει το περιβάλλον, να απαιτήσουν να υπάρξει ουσιαστικός κρατικός έλεγχος της εργοδοτικής ευθύνης, να πραγματοποιηθούν ολοκληρωμένες επιστημονικές μελέτες για την υγεία του πληθυσμού, ουσιαστική καταγραφή επαγγελματικών ασθενειών και εργατικών ατυχημάτων, να πληρώσει το κεφάλαιο για τον επαγγελματικό κίνδυνο και τις επιπτώσεις στην υγεία των κατοίκων, να καταργηθεί το νομοθετικό πλαίσιο που επιτρέπει στον ρυπαίνοντα να πληρώνει και να συνεχίζει να ρυπαίνει.

Ο αγώνας αυτός - κατέληξε η Εύη Γεωργιάδου - για να είναι αναποτελεσματικός, θα πρέπει να ενταθεί στο συνολικό αγώνα για κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, για την προοπτική της εργατικής εξουσίας όπου θα κοινωνικοποιηθούν τα μέσα παραγωγής, θα υπάρξει επιστημονικός κεντρικός σχεδιασμός της οικονομίας και εργατικός έλεγχος με κριτήριο την ικανοποίηση του συνόλου των κοινωνικών αναγκών.