«Καθαρός ουρανός αστραπές δε φοβάται» διατυμπανίζει διαρκώς ο Κ. Λαλιώτης, αλλά είναι φανερό ότι πρόκειται για βρυχηθμούς προκειμένου να διασκεδάσει τους δικούς του βέβαια φόβους και να αποκρύψει τον πανικό που κατά βάθος τον διακατέχει. Γιατί ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ μόνο για διαφάνεια δεν μπορεί να καυχάται στα μεγάλα έργα που έχουν κατασκευαστεί «επί εποχή του». Κατ' αρχήν όλα τα γνωστά μεγάλα έργα (Μετρό, Σπάτα, Αττική Οδός) έχουν ξεπεράσει κατά δύο ή τρεις φορές τον αρχικό προϋπολογισμό. Μάλιστα διαβάσαμε προχτές (στην «Καθημερινή») ότι το κόστος για τα 60 χλμ της Αττικής Οδού θα ξεπεράσει το ...1 τρισ. δρχ.(!), όσο δηλαδή και τα 650 χλμ της Εγνατίας, η οποία βέβαια δεν έχει ολοκληρωθεί. Ταυτόχρονα, είναι γνωστό ότι το κράτος (δηλαδή οι φορολογούμενοι) βάζει τα κεφάλαια για τα έργα (αεροδρόμια, αυτοκινητόδρομοι, κ.ο.κ.) και η κυβέρνηση αναθέτει την εκμετάλλευσή τους στις πολυεθνικές και τους μεγαλοεργολάβους. Χρειάζεται να προστεθεί ότι κανένας ουσιαστικός έλεγχος δε γίνεται στους τελευταίους, αφού είναι ολοφάνερες οι κακοτεχνίες και η χαμηλή ποιότητα των έργων που παραλαμβάνει (τρόπος του λέγειν) το ΥΠΕΧΩΔΕ. Δεν είναι υπερβολή, λοιπόν, να πει κανείς ότι η εποχή Λαλιώτη υπήρξε ο παράδεισος για τους μεγαλοεργολάβους, στην οικονομική και πολιτική ισχύ (διάβαζε ΜΜΕ) των οποίων στηρίζεται για να το παίζει ως «δεύτερος Καραμανλής».