Για το εκλογικό αποτέλεσμα στην Ιταλία, ο ΣΥΡΙΖΑ εκτίμησε ότι η στροφή του σοσιαλδημοκράτη Ρέντσι προς τις πολιτικές του «μπερλουσκονισμού» οδήγησε τελικά σε άνοδο του ευρωσκεπτικισμού και των δεξιών - ακροδεξιών κομμάτων. Με αφορμή αυτήν την ανάλυση, ο ΣΥΡΙΖΑ κάλεσε το ΠΑΣΟΚ και συνολικά τη Δημοκρατική Συμπαράταξη να προσανατολιστούν σε «προοδευτική» συνεργασία μαζί του, αντί με τη «νεοφιλελεύθερη» ΝΔ. Λίγο καιρό πριν, ο ΣΥΡΙΖΑ «κρεμούσε στα μανταλάκια» τον σοσιαλδημοκράτη Σουλτς, που αρχικά απέρριπτε την επανάληψη της κυβερνητικής συνεργασίας με τη Μέρκελ και ενθάρρυνε (στο μέτρο των δυνατοτήτων του) τη δημιουργία ξανά ενός «μεγάλου συνασπισμού», λέγοντας λίγο - πολύ ότι η γερμανική σοσιαλδημοκρατία μπορεί να παίξει ρόλο ανάσχεσης του «νεοφιλελευθερισμού» της Μέρκελ, αν συμμετέχει στην κυβέρνηση. Αν υπάρχει ένας λόγος να τα θυμίζουμε αυτά, είναι επειδή επιβεβαιώνουν τις κάλπικες διαχωριστικές γραμμές που προσπαθεί να χαράξει ο ΣΥΡΙΖΑ με κριτήριο την πολιτική των διαφόρων κομμάτων του κεφαλαίου, κατασκευάζοντας δίπολα όπως «πρόοδος - συντήρηση». Θαμπώνει με αυτόν τον τρόπο το γεγονός ότι τόσο ο ευρωσκεπτικισμός όσο και η σοσιαλδημοκρατία ή ο «νεοφιλελευθερισμός», εκφράζουν αντιλαϊκές συνταγές διαχείρισης, όπου τα μεταξύ τους όρια γίνονται ολοένα και πιο δυσδιάκριτα, στο φόντο της κλιμακούμενης αντιπαράθεσης ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικά κέντρα, καπιταλιστικά κράτη και σε τμήματα του κεφαλαίου στο εσωτερικό τους. Αυτός είναι άλλωστε ο λόγος για τον οποίο οι ευρωσκεπτικιστές συγκυβερνούν συχνά με άλλες αστικές δυνάμεις (π.χ. στην Αυστρία), ενώ απόψεις τους (συχνά ρατσιστικές και επικίνδυνες) υιοθετούνται με ευκολία στα προγράμματα τόσο των «νεοφιλελεύθερων», όσο και των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων (π.χ. σε Γερμανία, Βρετανία κ.α.).