Ανατριχιαστική η πρώτη δήλωση του Κ. Σημίτη, ο οποίος αποφάνθηκε αδίστακτα ότι «η απάντηση των ΗΠΑ ήταν αναπόφευκτη»(!). Με άλλα λόγια ο Ελληνας πρωθυπουργός, ευθυγραμμιζόμενος με τους πολεμοκάπηλους στις ΗΠΑ και την ΕΕ, διακήρυξε κυνικά ότι ο πόλεμος είναι το ενδεδειγμένο και απαραίτητο μέσο για την «επίλυση» των όποιων προβλημάτων. Δεν έμεινε όμως εκεί. Ισχυρίστηκε ανερυθρίαστα ότι ο πόλεμος μπορεί να πάει τα πράγματα μπροστά, λέγοντας πως «δε νομίζω ότι τα πράγματα θα αλλάξουν προς το χειρότερο».

Φυσικά ο Κ. Σημίτης γνωρίζει πολύ καλά ότι αυτός ο πόλεμος είναι άδικος, ιμπεριαλιστικός. Η αντιμετώπιση της «τρομοκρατίας» είναι το πρόσχημα για την επιβολή ενός παγκόσμιου στρατιωτικού νόμου που θα καταπνίγει εν τη γενέσει της κάθε απόπειρα αμφισβήτησης και εναντίωσης στο καθεστώς της «νέας τάξης πραγμάτων». Το «κυνήγι» του Μπιλ Λάντεν είναι ολοφάνερο ότι αξιοποιείται για να εδραιώσουν οι ΗΠΑ την κυριαρχία τους στην Κεντρική Ασία και στους δρόμους του πετρελαίου. «Σήμερα εστιάζουμε στο Αφγανιστάν, αλλά η μάχη είναι ευρύτερη», είπε στο διάγγελμά του ο Τζ. Μπους. Είναι ολοφάνερο ότι τρέμουν μπροστά στο ενδεχόμενο «αποσταθεροποίησης» των καθεστώτων που έχουν επιβάλει στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Ευρασίας. Από την άλλη ο διπλασιασμός των πολεμικών δαπανών, προς τον οποίο κινούνται οι ΗΠΑ μετά το τρομοκρατικό χτύπημα της 11ης του Σεπτέμβρη, αποτελεί ένα καλό γιατροσόφι για την αντιμετώπιση της ύφεσης στην οποία εισέρχεται με ιλιγγιώδη ταχύτητα η αμερικανική οικονομία. Ο Κ. Σημίτης γνωρίζει πολύ καλά ότι τον πόλεμο που ξεκίνησε θα τον πληρώσουν, ως συνήθως, οι άμαχοι και οι αθώοι άνθρωποι. Οχι μόνο ο λαός του Αφγανιστάν, αλλά και άλλοι λαοί σε ολόκληρο τον πλανήτη. Οχι μόνο σε ανθρώπινα θύματα και ποτάμια αίματος, αλλά και με τη «βύθιση» της ανθρωπότητας πιο βαθιά στη βαρβαρότητα. Ηδη, οι ΗΠΑ έχουν καταργήσει κάθε έννοια «διεθνούς νομιμότητας» και τα διαγγέλματα του Προέδρου της υπερδύναμης αποτελούν τον μοναδικό «κανόνα δικαίου».

Η ελληνική κυβέρνηση και προσωπικά ο Κ. Σημίτης γνωρίζουν πολύ καλά ποιοι είναι οι στόχοι αυτού του πολέμου. Και η συνειδητή επιλογή τους να συμμετέχουν σε αυτόν με όποιον τρόπο τούς ζητήσουν τα «μεγάλα αφεντικά», αποσκοπεί ακριβώς στο να αρπάξει η εγχώρια πλουτοκρατία ό,τι μπορεί από τη «νέα» λεηλασία του κόσμου και να «σταθεροποιήσει», υπό τις «προστατευτικές» φτερούγες της «νέας τάξης», και το δικό της καθεστώς, πατώντας πάνω στο χιλιοβασανισμένο σώμα του ελληνικού λαού. Ομως το συμφέρον του ελληνικού λαού βρίσκεται στον αντίποδα των επιδιώξεων της άρχουσας τάξης. Ο αγώνας, η αντίσταση, είναι μονόδρομος. Η απεμπλοκή της χώρας μας από τον πόλεμο είναι το άμεσο καθήκον. Φυσικά, δεν περιμένει κανείς να παραδεχτεί τη «ρεαλιστικότητα» του αιτήματος για να το ικανοποιήσει η κυβέρνηση Σημίτη. Αλλά να το επιβάλει ο λαός μας μαζί με τους λαούς όλου του κόσμου.