-- Σίγουρα, η υλοποίηση μιας σειράς επενδύσεων και μεγάλων έργων είναι ένας δείκτης ανάπτυξης για μία καπιταλιστική οικονομία. Το ερώτημα, όμως, που πρέπει να απαντήσει ο ίδιος ο λαός, είναι ποιος ωφελείται και ποιος χάνει από μια τέτοια ανάπτυξη.

Η μια πλευρά του ζητήματος αφορά άμεσα τους εργαζόμενους σ' αυτά τα έργα ή και τις «τοπικές κοινωνίες», όπως λένε ορισμένοι.

Στα έργα που υλοποιούνται και σε όσα θα υλοποιηθούν, κυριαρχούν οι χαμηλοί μισθοί, τα εξοντωτικά ωράρια, η εντατικοποίηση της εργασίας, η εργοδοτική τρομοκρατία, ενώ η Κεντρική Μακεδονία είναι από τις πρώτες περιοχές σε εργατικά «ατυχήματα». Επιπλέον, η μερική και «ευέλικτη» απασχόληση δίνει και παίρνει, ενώ πολλές από αυτές τις εργασίες διαρκούν λίγους μήνες.

Ακόμα και εκεί που οι συνθήκες ή οι μισθοί είναι λίγο καλύτεροι, πάλι οι εργαζόμενοι δεν ξεφεύγουν από την υπέρογκη φορολογία, από τη διάλυση του Ασφαλιστικού, από την πραγματικότητα που λέει ότι θα ακριβοπληρώνεις για το φάρμακο, για την περίθαλψη, για το σχολείο του παιδιού σου, για τον αθλητισμό και τον πολιτισμό κ.ά.

Παράλληλα, από όλα αυτά τα έργα, ούτε ο υπόλοιπος λαός της περιοχής βγαίνει κερδισμένος.

Τι έχει να κερδίσει, δηλαδή, μια λαϊκή οικογένεια από την ιδιωτικοποίηση του λιμανιού και του αεροδρομίου, από την ιδιωτικοποίηση του νερού ή της Ενέργειας; Ισα - ίσα, όλες αυτές τις παροχές και υπηρεσίες τις πληρώνει ακόμα πιο ακριβά και με ακόμα πιο χαμηλή ποιότητα.

Τι έχει να κερδίσει από τα μεγάλα οδικά και σιδηροδρομικά έργα; Μα αυτά γίνονται για να είναι ταχύτερη η μεταφορά των εμπορευμάτων, εντός και εκτός χώρας. Ενώ, την ίδια ώρα, οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα που έτσι και αλλιώς πληρώνουν και για την κατασκευή και για τη χρήση των εθνικών οδικών αξόνων, βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη, αφού η εγκατάσταση διοδίων έχει γενικευτεί.

Τι έχει να κερδίσει από τους αγωγούς φυσικού αερίου; Μήπως θα έχει φτηνότερη παροχή Ενέργειας; Σε καμιά περίπτωση.

Και, επιπλέον, υπάρχει και μία άλλη πλευρά, που αποκρύπτεται, μέσα στη γενική «ευφορία» που καλλιεργείται από κυβέρνηση και Περιφέρεια.

Οτι όλα αυτά τα έργα και οι υποδομές εντάσσονται στο πλαίσιο των συμφερόντων και των σχεδιασμών της ελληνικής αστικής τάξης, που επιδιώκει να αναβαθμίσει το ρόλο της, με ανάδειξη της χώρας, συμπεριλαμβανομένης και της Κεντρικής Μακεδονίας, σε διαμετακομιστικό και ενεργειακό κόμβο. Ο στόχος αυτός συνδέεται άμεσα με την υλοποίηση της οικονομικής και στρατιωτικής ατζέντας ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, ανταγωνιστικά προς άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, ιδιαίτερα απέναντι στη Ρωσία. Είναι χαρακτηριστικό πως το Γ' Σώμα Στρατού ετοιμάζεται τους επόμενους μήνες να αναλάβει καθήκοντα Διακλαδικού Στρατηγείου Δυνάμεων του ΝΑΤΟ.

-- Η Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας πώς τοποθετείται στους σχεδιασμούς της αστικής τάξης για την περιοχή;

-- Σε ό,τι αφορά γενικά το ρόλο της περιφερειακής διοίκησης, δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι αυτή αποτελεί ένα βασικό θεσμό του αστικού κράτους. Με αυτήν την έννοια, δεν μπορεί οι στόχοι της Περιφέρειας να βρίσκονται σε διαμετρικά αντίθετη κατεύθυνση από τις στρατηγικές στοχεύσεις της κυβέρνησης. Επιμέρους διαφορές, βέβαια, μπορεί να υπάρχουν.

Ομως εδώ, εκτός από την ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας προς όφελος των μονοπωλίων, επιδίωξη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και της περιφερειακής διοίκησης Κεντρικής Μακεδονίας, με τη συνεργασία της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και των υπόλοιπων αστικών κομμάτων, ήταν και είναι η ενσωμάτωση των εργαζομένων στους στόχους του κεφαλαίου κάτω από το αφήγημα της «δίκαιης ανάπτυξης».

-- Η Περιφέρεια, λοιπόν, εξυπηρετεί τη γενική στρατηγική της αστικής τάξης στην περιοχή, μαζί με την κυβέρνηση. Πώς το κάνει αυτό;

-- Η ίδια, πρώτα απ' όλα, έχει ως «όραμα» την ανάδειξη της περιοχής σε «δυναμικό αναπτυξιακό πόλο διεθνούς εμβέλειας» και θέλει μία Περιφέρεια ανταγωνιστική, καινοτόμο και εξωστρεφή. Το ίδιο «όραμα» έχουν τόσο η κυβέρνηση όσο και όλα τα αστικά κόμματα, μαζί με επιχειρηματικούς φορείς της Κεντρικής Μακεδονίας.

Ετσι, λοιπόν, μια σειρά στόχοι, όπως η μετατροπή της περιοχής σε κόμβο μεταφοράς εμπορευμάτων και Ενέργειας, η ανάπτυξη συγκεκριμένων κλάδων όπως του τουρισμού, της αγροδιατροφής, των νέων τεχνολογιών, της μεταποίησης κ.τ.λ., έχουν μπει στις προτεραιότητες της Περιφέρειας και μέσα από τους δικούς της σχεδιασμούς και αποφάσεις, μέσα από την αξιοποίηση προγραμμάτων του ΕΣΠΑ και άλλων ευρωπαϊκών προγραμμάτων, συμβάλλει με τους μηχανισμούς και τις υπηρεσίες της, ώστε να προχωρήσουν και να υλοποιηθούν όλοι οι παραπάνω κυβερνητικοί σχεδιασμοί.

Ενώ, από την άλλη, μια σειρά έργα που είναι αναγκαία για το λαό της περιοχής, όπως τα αντιπλημμυρικά, η αντισεισμική προστασία, η σχολική στέγη, οι μετακινήσεις όλων των μαθητών κ.ά., δεν προχωράνε ούτε από την Περιφέρεια ούτε από την κυβέρνηση.

Παράλληλα, λέμε ως ΚΚΕ ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έχει αναλάβει «σημαιοφόρος» των σχεδιασμών ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στα Βαλκάνια. Σε αυτήν την κατεύθυνση κινείται και ο περιφερειάρχης. Δεν πρέπει να μας διαφεύγουν οι τουλάχιστον 12 συναντήσεις του με τον πρέσβη των ΗΠΑ το τελευταίο διάστημα, καθώς και η επίσκεψή του στο πολιτικό αρχηγείο του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες, ζητήματα τα οποία αναδείξαμε και καταγγείλαμε στο πρόσφατο Περιφερειακό Συμβούλιο.

Αρα, η στρατηγική σύμπλευση κυβέρνησης - Περιφέρειας, παρά τις όποιες διαφορές τους, είναι ξεκάθαρη. Και σ' αυτήν τη σύμπλευση η Περιφέρεια δεν ασχολείται απλώς με κάποια «τοπικά ζητήματα», συμβάλλει ενεργά στην υλοποίηση των σχεδιασμών της κυβέρνησης, με πρωτοβουλίες, εκδηλώσεις, επισκέψεις, δραστηριότητες κ.ά.

-- Μπορεί ο λαός της περιοχής να ελπίζει σε καλυτέρευση των όρων ζωής και εργασίας, σε ικανοποίηση των αναγκών του;

-- Η σημερινή βάρβαρη πραγματικότητα δεν είναι και δεν μπορεί να αποτελεί μονόδρομο για τα λαϊκά στρώματα. Ομως, για να υπάρξει ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών του λαού μας, είναι αναγκαία προϋπόθεση τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής να μην αποτελούν καπιταλιστική, αλλά κοινωνική ιδιοκτησία και να υπάρχει κεντρικός επιστημονικός σχεδιασμός της οικονομίας. Τότε, μπορεί να αξιοποιούνται ολοκληρωμένα οι μεγάλες και επιβεβαιωμένες παραγωγικές δυνατότητες της χώρας και ειδικότερα της Κεντρικής Μακεδονίας σε όφελος του λαού.

Αυτή η προοπτική βέβαια απαιτεί η χώρα να χαράξει ένα δρόμο αποδέσμευσης από το ΝΑΤΟ, την ΕΕ, τους άλλους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς, ένα δρόμο μακριά από τους επικίνδυνους ανταγωνισμούς τους. Αυτή η αισιόδοξη προοπτική μπορεί να γίνει πραγματικότητα, αρκεί η εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα να δυναμώσουν την οργάνωσή τους, να συμβάλουν στην ανασύνταξη του κινήματος, να ισχυροποιήσουν το ΚΚΕ.