Διαβάζουμε στον Τύπο ότι οι ΗΠΑ, που «κατεβάζουν» το αεροπλανοφόρο «Harry Truman» στη Μεσόγειο, ζητούν τη συνδρομή χωρών - μελών του ΝΑΤΟ στην περιοχή για να το συνοδεύσουν στο ...θεάρεστο έργο των ιμπεριαλιστικών επιχειρήσεων στη Συρία. Μάλιστα, όπως γράφτηκε, η συμβολή της Ελλάδας στη συνοδεία του αεροπλανοφόρου, κατά πάσα πιθανότητα με ένα υποβρύχιο, θεωρείται ήδη δεδομένη, ενώ ενδιαφέρον έχει εκφράσει και η Τουρκία, για υποστήριξη με δικά της μέσα. Ειδήσεις σαν κι αυτή κάνουν «φύλλο και φτερό» τους ισχυρισμούς της κυβέρνησης περί «μη συμμετοχής» της Ελλάδας στις επιχειρήσεις και στους σχεδιασμούς των ΑμερικανοΝΑΤΟικών. Κι όχι μόνο αυτό. Την ίδια στιγμή που κλιμακώνονται οι τουρκικές αμφισβητήσεις στο Αιγαίο, Ελλάδα και Τουρκία συμπράττουν κάτω από τη φτερούγα του ΝΑΤΟ, για να συνοδεύσουν το αμερικανικό αεροπλανοφόρο στην επιδρομή του ενάντια στη Συρία. Τι έχουν να πουν για όλα αυτά οι κάθε λογής «τουρκοφάγοι», κυβερνητικοί και μη, που καλούν σε «εθνικά μέτωπα» και σε «συναίνεση» για να αντιμετωπιστεί η «εξ ανατολών» επιθετικότητα, αλλά δεν βγάζουν άχνα για το ΝΑΤΟ, όπου Ελλάδα και Τουρκία συνεργάζονται ως «σύμμαχοι» στις ιμπεριαλιστικές αποστολές, παρά τον μεταξύ τους ανταγωνισμό; Και με δεδομένη τη «σύσταση» Στόλτενμπεργκ, που καλύπτει την τουρκική επιθετικότητα και καλεί Ελλάδα και Τουρκία «να τα βρουν μεταξύ τους», τι έχουν να πουν όσοι υποστηρίζουν ότι με την αναβάθμιση της συμμετοχής της χώρας στο ΝΑΤΟ κατοχυρώνονται τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, τα σύνορα, η ειρήνη, η «ασφάλεια» και η «σταθερότητα» στην περιοχή;