Με ευρεία πλειοψηφία ψηφίστηκε χτες, επί της αρχής και επί των άρθρων, στην Ολομέλεια της Βουλής, το νομοσχέδιο του υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης «Μέτρα για την Προώθηση των Θεσμών της Αναδοχής και της Υιοθεσίας».

Πέρα από κάποιες ρυθμίσεις που απλοποιούν ορισμένες γραφειοκρατικές υπερβολές για την υιοθεσία και την αναδοχή, κύριο ζητούμενο του νομοσχεδίου είναι η προώθηση της αντιπρονοιακής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που προβλέπει την περαιτέρω αποποίηση των ευθυνών του κρατούς για την παιδική προστασία. Γι' αυτό και οι ρυθμίσεις του (π.χ. επαγγελματίες ανάδοχοι) είναι ένα ακόμα μεγάλο βήμα για τη μετατροπή αυτού του τόσο σοβαρού και ευαίσθητου θέματος σε ατομική, ιδιωτική υπόθεση.

Ωστόσο, ο πρωθυπουργός Αλ. Τσίπρας, με παρέμβασή του στην Ολομέλεια, βάφτισε το νομοσχέδιο «θεσμική τομή» μέσα από την οποία υποτίθεται ότι τεκμηριώνεται η προσήλωση της κυβέρνησης στις «αρχές της προόδου, της ισότητας». Και, την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση ετοιμάζει τη νέα φουρνιά μέτρων με τα αντεργατικά προαπαιτούμενα του μνημονίου, ο Αλ. Τσίπρας έκανε αναφορές στην «Ελλάδα της προόδου και της δικαιοσύνης», που «χτίζει μέρα με τη μέρα».

Συνεχίζοντας, στο γνωστό μοτίβο της κάλπικης πόλωσης με τη ΝΔ, προσπέρασε τα όσα αντιδραστικά προωθεί το νομοσχέδιο (επαγγελματίες αναδόχους, ανεξέλεγκτη δράση ΜΚΟ στην παιδική προστασία κ.λπ.), στα οποία συμφωνεί και η ΝΔ, και επικέντρωσε στο άρθρο 8 για να επιτεθεί στον Κυρ. Μητσοτάκη. Πρόκειται για τη ρύθμιση που προβλέπει τη δυνατότητα αναδοχής από ομόφυλα ζευγάρια, με την οποία διαφώνησε ο πρόεδρος της ΝΔ, με τον Αλ. Τσίπρα να του καταλογίζει ότι «φλερτάρει με αναχρονιστικές ιδέες και με τον ακροδεξιό λαϊκισμό» και πως «στην πραγματικότητα, είναι βαθιά συντηρητικός».

Να σημειωθεί εδώ ότι σκόπιμα η κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα επικέντρωσαν την αντιπαράθεση στο συγκεκριμένο άρθρο, για να σκιάσουν την πλήρη συμφωνία τους στη βασική ιδέα του νομοσχεδίου.

Αλλωστε, επί της αρχής υπερψήφισαν το νομοσχέδιο ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι. Η Ενωση Κεντρώων και η ναζιστική Χρυσή Αυγή καταψήφισαν μόνο για το άρθρο 8. Η φασιστική οργάνωση κατέθεσε και αίτημα για ονομαστική ψηφοφορία για το συγκεκριμένο άρθρο, το οποίο υπερψηφίστηκε με 161 υπέρ και 103 κατά. Το ΚΚΕ καταψήφισε το άρθρο 8, ενώ ψήφισε «παρών» επί της αρχής.

Η υπουργός Εργασίας Ε. Αχτσιόγλου, προχωρώντας μάλιστα παραπέρα τον κυβερνητικό εμπαιγμό, εμφάνισε ως «πυρηνικό στοιχείο» της κυβερνητικής πολιτικής «την κοινωνική αλληλεγγύη, την προστασία του παιδιού, τη διεύρυνση και επέκταση των ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών», τη «μείωση των κοινωνικών ανισοτήτων». Στο ίδιο μοτίβο με τα υπόλοιπα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, προσπάθησε να παρουσιάσει μια «άβυσσο», που, όπως είπε, χωρίζει την κυβέρνηση από τη ΝΔ. Χαρακτήρισε τον Κυρ. Μητσοτάκη «οπαδό των κοινωνικών ανισοτήτων», επειδή «θεωρεί ξεπερασμένα» το 8ωρο, τη σταθερή εργασία και υπερασπίζεται «την ευελιξία στην εργασία» κ.λπ., την πολιτική δηλαδή που υλοποιεί πιστά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.

«Κάτι περισσότερο από ανέκδοτο» χαρακτήρισε τα όσα αναφέρθηκαν από τον πρωθυπουργό και την υπουργό Εργασίας ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ, Θανάσης Παφίλης. «Ποια κοινωνική δικαιοσύνη και αλληλεγγύη; Με το 10% του ελληνικού πληθυσμού να κατέχει το 70% του ΑΕΠ; Οταν τσακίζετε, συνεχίζοντας την ίδια γραμμή με τους προηγούμενους, τους εργαζόμενους, αυτούς που παράγουν τον πλούτο για να ενισχύετε σκανδαλωδώς τα μονοπώλια, τους επιχειρηματικούς ομίλους;», τόνισε για να προσθέσει: «Μπορείς να χτίζεις την κοινωνία της αλληλεγγύης και της δικαιοσύνης, υπηρετώντας βήμα το βήμα την καπιταλιστική βαρβαρότητα και μάλιστα σε πολύ γρήγορους ρυθμούς; Αλήθεια, ποια κοινωνία της αλληλεγγύης και της δικαιοσύνης, όταν διαφημίζεις στους επιχειρηματίες ότι η Ελλάδα έχει φτηνό εργατικό δυναμικό και εργασιακές σχέσεις και τους λέτε "θα βγάλετε κέρδη"; Αυτή είναι η κοινωνία της αλληλεγγύης;».

Ειδικά για τα όσα ανέφερε η υπουργός Εργασίας, επισήμανε ότι μιλάει για το 8ωρο, όταν η κυβέρνηση όχι μόνο δεν έχει καταργήσει κανέναν αντεργατικό νόμο των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, αλλά παίρνει καινούργια μέτρα, εφαρμόζει «κατά γράμμα την εργασιακή ζούγκλα, τις ευέλικτες σχέσεις εργασίας».

«Η ζημιά που κάνετε στον κόσμο, ανέφερε, είναι ότι του δημιουργείτε την αίσθηση ότι μπορεί να υπάρξει ανθρώπινος καπιταλισμός. Σύστημα που βασίζεται στην εκμετάλλευση του ανθρώπου από άνθρωπο, είναι βάρβαρο εκ των προτέρων και αυτό ή ανατρέπεται ή ενσωματώνεσαι και το υπηρετείς και μάλιστα καμιά φορά καλύτερα και από τους άλλους».

Συγκεκριμένα για το νομοσχέδιο, σημείωσε ότι κυβέρνηση, ΝΔ και οι άλλες αστικές πολιτικές δυνάμεις, για να «βγάλουν λάδι» το καπιταλιστικό σύστημα που υπηρετούν, κρύβουν τις αιτίες του προβλήματος των απροστάτευτων παιδιών, που είναι η καπιταλιστική βαρβαρότητα, η σήψη του καπιταλιστικού συστήματος, η ανεργία, η φτώχεια, η εκμετάλλευση, οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι, τα πρότυπα που δημιουργεί με την κυρίαρχη ιδεολογία που πλασάρει (π.χ. ατομισμός, ανταγωνισμός κ.λπ.).

Επισήμανε ότι «οι κοινωνικές δομές που υπάρχουν σήμερα και που είναι σε άθλια κατάσταση, πρέπει να ενισχυθούν και να εκσυγχρονιστούν», γιατί η κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα, που έχουν σλόγκαν την κατεύθυνση της ΕΕ για την αποϊδρυματοποίηση, δεν απαντούν: «Τι θα γίνουν παιδιά που είτε μένουν έξω, είτε επιστρέφονται από κακή αναδοχή ή και κακή υιοθεσία».

Εκλεισε την τοποθέτησή του με αναφορά στη μέρα της Αντιφασιστικής Νίκης της 9ης Μάη, λέγοντας ότι «εμπνέει τους λαούς να έχουν εμπιστοσύνη στη δύναμή τους, να βγουν στο προσκήνιο» και αναφέρθηκε στα τεράστια επιτεύγματα της Σοβιετικής Ενωσης και στην παιδική προστασία.

Ο Γιάννης Δελής, βουλευτής του ΚΚΕ, επισήμανε ότι με το νομοσχέδιο η κυβέρνηση, «παρά τους κάποιους αναγκαίους εκσυγχρονισμούς που επιφέρει», «δεν θέλει και δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τις αιτίες, γιατί όχι μόνο δεν προβλέπει την εξασφάλιση από το κράτος εκείνων των κοινωνικών υπηρεσιών, όπως ο οικογενειακός προγραμματισμός, η σεξουαλική αγωγή και η ολόπλευρη στήριξη της οικογένειας, που θα περιόριζαν σημαντικά τις περιπτώσεις των παιδιών χωρίς οικογένεια, αλλά ούτε και εξασφαλίζει την επιστημονική και κοινωνική εκείνη έρευνα και την αναγκαία - λέμε εμείς - κρατική στήριξη, που απαιτεί το δικαίωμα της αναδοχής και της υιοθεσίας».