AP

Από τις εκδηλώσεις στη Μόσχα, με την πορεία του «αθάνατου συντάγματος»

Αξιοποιεί επίσης τη δικαιολογημένη υπερηφάνεια του λαού για τους προγόνους του, τα πάνω από 20 εκατομμύρια Σοβιετικούς στρατιώτες και πολίτες που με πρωτοπόρους τους κομμουνιστές θυσιάστηκαν για τη Νίκη. Για την υπεράσπιση όχι γενικά της πατρίδας, αλλά της σοσιαλιστικής πατρίδας, του εργατικού κράτους, που κατάργησε την εκμετάλλευση, που πέτυχε τεράστια επιτεύγματα, με την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, τον κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό.

Και στη χτεσινή μεγάλη στρατιωτική παρέλαση, ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν, με προσκεκλημένους ηγέτες τους πρωθυπουργούς του Ισραήλ, Μπέντζαμιν Νετανιάχου, και της Σερβίας, Αλεξάνταρ Βούτσιτς, εμφανίστηκε στην ομιλία του ως υπέρμαχος της αναγνώρισης του αναντικατάστατου ρόλου της ΕΣΣΔ στη νίκη κατά του φασισμού και κατήγγειλε την προσπάθεια αποσιώπησής του και ξαναγραψίματος της Ιστορίας. Μόνο που επιχείρησε να αποδομήσει πλήρως το πραγματικό περιεχόμενο του αγώνα του σοσιαλιστικού κράτους, των τεράστιων θυσιών και κατορθωμάτων της συνειδητής πάλης του λαού, που οδήγησαν στον άθλο της Νίκης, αποδίδοντάς την «στην αγάπη του ρωσικού και των άλλων λαών στην πατρίδα». Είπε χαρακτηριστικά: «Θα είμαστε πάντοτε υπερήφανοι για το γεγονός ότι ο σοβιετικός λαός υπερασπίστηκε το έδαφός του και δεν υποτάχθηκε στον σκληρό εχθρό, ενώ ορισμένες άλλες χώρες προτίμησαν την ντροπή της συνθηκολόγησης, του υποκριτικού συμβιβασμού ή της άμεσης συνεργασίας με τους ναζί ... Καμία άλλη χώρα δεν απειλήθηκε από μια τέτοια εισβολή, δεν προχώρησε σε τέτοια μεγάλη εκκένωση εκατομμυρίων ανθρώπων, χιλιάδων εργοστασίων, τα πάντα κυριολεκτικά μεταφέρθηκαν στις ράγες και άρχισαν να παράγουν εξοπλισμό και πυρομαχικά για το μέτωπο. Το αδύνατο επιτεύχθηκε. Κανείς δεν σκέφτηκε τον εαυτό του και όλοι εργάστηκαν ηρωικά, συμπεριλαμβανομένων των γυναικών και των παιδιών. Για την Πατρίδα, για τη Νίκη. Για εκείνους που υπερασπίζονταν τη χώρα μας, τις οικογένειές τους σε όλη τη διάρκεια του πολέμου».

Μόνο που αυτό, το οποίο ο Πούτιν αποδίδει στον πατριωτισμό, δεν θα μπορούσε να συμβεί αν δεν ήταν μπροστάρης το Κομμουνιστικό Κόμμα με τα στελέχη και τα μέλη του, αν δεν υπήρχε ο σχεδιασμός του εργατικού επαναστατικού κράτους.

Μετά τις κορόνες πατριωτισμού, ο Ρώσος Πρόεδρος υπογράμμισε ότι «η Ρωσία είναι ανοιχτή για διάλογο σε όλα τα θέματα που σχετίζονται με τη διασφάλιση της παγκόσμιας ασφάλειας και είναι έτοιμη για μια εποικοδομητική, ισότιμη συνεργασία, για χάρη της ειρήνης και της προόδου στον πλανήτη», για να προσθέσει, επικαλούμενος τα διδάγματα των δύο Παγκοσμίων Πολέμων: «Οι νέες απειλές έχουν τα ίδια, παλιά, άσχημα χαρακτηριστικά: Εγωισμό και μισαλλοδοξία, επιθετικό εθνικισμό και ισχυρισμούς για αποκλειστικότητα. Γνωρίζουμε τη σοβαρότητα αυτών των απειλών. Είναι σημαντικό για όλες τις χώρες, για όλη την ανθρωπότητα, να συνειδητοποιήσει ότι η ειρήνη είναι πολύ εύθραυστη και η σταθερότητά της ενισχύεται από την κοινή μας δέσμευση να ακούμε, να εμπιστευόμαστε και να σεβόμαστε ο ένας τον άλλον». Ολα αυτά κρύβουν την ουσία, ότι η αιτία των ιμπεριαλιστικών πολέμων βρίσκεται στον σφοδρό ανταγωνισμό των αστικών τάξεων και των μονοπωλίων που εκπροσωπούν για τον έλεγχο αγορών, ενεργειακών πηγών και γεωστρατηγικών σφαιρών, όπου και η σημερινή Ρωσία παίρνει ενεργά μέρος και δεν είναι καμία δύναμη ειρήνης. Επίσης κρύβει ότι ο φασισμός δεν ήταν η έκφραση κάποιων «εγωιστών» και «μισαλλόδοξων», αλλά γέννημα - θρέμμα της σαπίλας του ίδιου του καπιταλισμού τον οποίο πάλεψε να παλινορθώσει στη σοβιετική πατρίδα.

Πάντως, όπως κάθε χρόνο, μετά την παρέλαση ακολούθησε η λαϊκή παρέλαση του λεγόμενου «αθάνατου συντάγματος», δηλαδή η πορεία των συγγενών, με τα πορτρέτα των ηρώων που έπεσαν στα πεδία των μαχών. Αυτή η εκδήλωση, πέρα από την αξιοποίηση που επιχειρεί το αστικό κράτος, είναι γνήσια έκφραση σεβασμού και τιμής από τις σημερινές γενιές στα εκατομμύρια των θυμάτων, γονιών και παππούδων τους. Πέρα από την Κόκκινη Πλατεία στη Μόσχα, τέτοιες εκδηλώσεις έγιναν και σε πολλές ακόμα πόλεις στη Ρωσία και σε άλλες πρώην Σοβιετικές Σοσιαλιστικές Δημοκρατίες.

Την επέτειο γιόρτασαν με δικές τους εκδηλώσεις το ΚΚ Ρωσικής Ομοσπονδίας και το Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα Ρωσίας, στη Μόσχα και σε άλλες πόλεις.