Ελλείψεις σε υποδομές, υποβάθμιση στις εργατογειτονιές, μολυσμένο περιβάλλον, απροστάτευτες λαϊκές περιουσίες από φυσικά φαινόμενα, σοβαρές ελλείψεις σε υπηρεσίες Υγείας και Πρόνοιας κ.ά. είναι μερικές μόνο από τις συνέπειες όχι μόνο των περικοπών της περιόδου της κρίσης, αλλά και της ανάπτυξης που προηγήθηκε, με κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος.

Οι αιτίες τους, άλλωστε, δεν μπορούν να αναζητηθούν σε «τεχνοκρατικά» ζητήματα, δεν αντικατοπτρίζουν απλά κάποιες «αβλεψίες» ή «προχειρότητες» στο σχεδιασμό του αστικού κράτους. Είναι εκφράσεις της αντιλαϊκής πολιτικής που κλιμακώνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, συνεχίζοντας το «έργο» των προηγούμενων κυβερνήσεων. Μια πολιτική που υλοποιούν πιστά και οι δημοτικές - περιφερειακές αρχές των αστικών κομμάτων, που είναι προσηλωμένες στη στρατηγική του κεφαλαίου.

Στο Πέραμα και τη Δραπετσώνα, τα «καζάνια του θανάτου», οι μεγάλες δεξαμενές πετρελαιοειδών, βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής από τις αυλές των σπιτιών και των σχολείων. Στο Βόλο, οι εργαζόμενοι καλούνται να «συνηθίσουν» το τοξικό νέφος από την καύση απορριμμάτων σε βιομηχανική μονάδα της πόλης, ενώ στην Κάρυστο παραμένει ανοιχτό το μέτωπο ενάντια στην εγκατάσταση των ανεμογεννητριών που μετατρέπουν σε κρανίου τόπο τα βουνά της περιοχής και εντείνουν την ενεργειακή φτώχεια του λαού.

Στα παραπάνω προστίθενται διαχρονικά προβλήματα που μαστίζουν τα εργατικά - λαϊκά νοικοκυριά, όπως η ανυπαρξία αντιπλημμυρικής προστασίας και αντισεισμικής θωράκισης, η εγκατάλειψη και ο διαρκής περιορισμός ελεύθερων χώρων κ.λπ. Ολα αυτά αποδεικνύουν ξανά ότι δεν υπάρχει φιλολαϊκή καπιταλιστική ανάπτυξη. Οτι τα αναπτυξιακά σχέδια, που αποτελούν εξειδίκευση της αστικής στρατηγικής στους διάφορους κλάδους παραγωγής και στις περιοχές της χώρας, φορτώνουν με νέα βάσανα την εργατική - λαϊκή οικογένεια.

Σταθερά επιμένουν να είναι «ψηλά» στην ατζέντα των μαζικών φορέων η πάλη γύρω από τέτοια μέτωπα, με όλες τις μορφές. Εχουν σταθερό μέτωπο στις δυνάμεις που προσπαθούν να εμφανίσουν «διαχειριστικές λύσεις», να συσκοτίσουν την πραγματική αιτία των προβλημάτων, να δημιουργήσουν ψευδαισθήσεις και αυταπάτες ότι με μια αλλαγή «παραγωγικού μοντέλου», στο πλαίσιο της ίδιας καπιταλιστικής ανάπτυξης, αυτά μπορούν να αντιμετωπιστούν ολοκληρωμένα. Κομμουνιστές βουλευτές, δημοτικοί και περιφερειακοί σύμβουλοι, συμβάλλουν στην ανάδειξη αυτών των ζητημάτων, στην αντιπαράθεση με την κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα.

Μέσα και απ' αυτά τα μέτωπα πάλης, εργατικές λαϊκές δυνάμεις αποκτούν αγωνιστική πείρα, συσπειρώνονται σε σωματεία και φορείς, εκπαιδεύονται στην αντιπαράθεση με τη στρατηγική του κεφαλαίου. Μέσα στον αγώνα, τα μέλη και οι φίλοι του Κόμματος δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, για την αναζωογόνηση των σωματείων. Για τη δραστηριοποίηση δυνάμεων που ήταν για χρόνια στην αδράνεια και για τον απεγκλωβισμό τους από τα κόμματα του κεφαλαίου.