Με την ανακοίνωση και μόνο ότι ολοκληρώθηκε η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ για το Δοκίμιο Ιστορίας του Κόμματος, περίοδος 1918 - 1949 και τις Κομματικές Αποκαταστάσεις τριών στελεχών του, ανάμεσά τους ο Αρης Βελουχιώτης, «άρχισαν τα όργανα» από δηλωμένους αντικομμουνιστές και τρολ του διαδικτύου. Αφήνουμε κατά μέρος τις δημοσιεύσεις σε διάφορες φασιστοφυλλάδες για τον «αιμοσταγή Ζαχαριάδη» και τον «εθνικό ήρωα Μανιαδάκη», που αποτελούν απαύγασμα του πιο χυδαίου αντικομμουνισμού. Αυτό που κυριάρχησε σε πιο «ραφιναρισμένους» πολέμιους της ιδεολογίας και της πολιτικής του ΚΚΕ ήταν το «έγκλημα» να μελετήσει το ίδιο την Ιστορία του, και μάλιστα με συλλογικό τρόπο, ενώ αυτή είναι δουλειά των ιστορικών! Γράφει, για παράδειγμα, ο γνωστός Μαρατζίδης σε άρθρο του στο διαδίκτυο: «Το κόμμα, όπως και η Εκκλησία, αναλαμβάνει να γίνει ο ιστορικός του εαυτού του (...) Η αφήγηση του παρελθόντος εκ μέρους του ΚΚΕ δεν μπορεί, βεβαίως, να θεωρηθεί Ιστορία. Πρόκειται για έναν λόγο αυτοδικαιωτικό, προπαγανδιστικό κατά βάση, που απευθύνεται τόσο προς τα έξω όσο και προς τα μέσα». Αυτό που τους ενοχλεί, βέβαια, δεν είναι πως το ΚΚΕ «κλέβει το ψωμί» από τους αστούς ιστορικούς, μελετώντας την Ιστορία του, αλλά το γεγονός ότι αξιοποιεί και αφομοιώνει τα συμπεράσματα αυτής της συλλογικής μελέτης για να θωρακίσει και να ενισχύσει την επαναστατική του στρατηγική στο σήμερα. Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος για τον οποίο δηλωμένοι αντικομμουνιστές, όπως ο Μαρατζίδης και οι διάφοροι ιστοριοδίφες του διαδικτύου, που υπερασπίζονται τάχα την Ιστορία του ΚΚΕ, για να χτυπήσουν το σημερινό του Πρόγραμμα, χρησιμοποιούν τα ίδια επιχειρήματα...