Οσο κι αν ασχοληθεί κανείς με τα υπονοούμενα και τις καταγγελίες για την παρέμβαση συγκεκριμένων οικονομικών συμφερόντων στις πολιτικές εξελίξεις και στο ανακάτεμα του πολιτικού σκηνικού, δεν πρόκειται να βγάλει άκρη. Παρεμβάσεις υπήρχαν και θα υπάρχουν πάντα, είτε προς την κυβέρνηση, είτε προς τα άλλα αστικά κόμματα, ανεξάρτητα από το εύρος, την ένταση και το σκοπό για τον οποίο γίνονται κάθε φορά. Το ζήσαμε άλλωστε έντονα την περίοδο που ο ΣΥΡΙΖΑ βρισκόταν «πάνω στο κύμα» και αναδεικνυόταν σε κυρίαρχη πολιτική δύναμη, αφήνοντας στην αντιπολίτευση παραδοσιακά κόμματα της αστικής τάξης, όπως το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ. Ηταν τότε που ισχυρά επιχειρηματικά συμφέροντα, πολλά απ' αυτά με ονοματεπώνυμο, στήριζαν την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ, αξιοποιώντας γι' αυτόν το σκοπό και τα ΜΜΕ που ήλεγχαν ή επηρέαζαν. Το ζήσαμε όμως και στις τελευταίες τοπικές εκλογές, όπου συγκεκριμένοι επιχειρηματικοί σχεδιασμοί «κούμπωσαν» με την υποψηφιότητα ΣΥΡΙΖΑ στην Αττική. Σήμερα, ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζει την εικόνα αντεστραμμένη, κατηγορώντας τα ίδια πάνω - κάτω συμφέροντα ότι τον υπονομεύουν και ότι στηρίζουν τη ΝΔ. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι φτύνει εκεί που έγλειφε. Σε κάθε περίπτωση, είναι προκλητικό να εμφανίζεται η κυβέρνηση ως «πολέμιος» τάχα των οικονομικών συμφερόντων και της διαπλοκής τους με τα αστικά κόμματα, σαν να προέκυψε από παρθενογένεση. Σαν να μην απολαμβάνει η ίδια τη «θεσμική» στήριξη από τον ΣΕΒ, τους εφοπλιστές και άλλους, που πίνουν νερό στο όνομα του ΣΥΡΙΖΑ, για την ικανότητά του να προωθεί την αντιλαϊκή πολιτική και να ενσωματώνει τις λαϊκές αντιδράσεις. Είναι τουλάχιστον φαιδρό να καταγγέλλει ο ΣΥΡΙΖΑ το βούρκο, όταν ο ίδιος είναι χωμένος στη λάσπη μέχρι το λαιμό.