Ταχύτητα γεωμετρικής προόδου, έχει αποκτήσει η υπερχρέωση των ελληνικών νοικοκυριών από τις τράπεζες, οι οποίες - με τοκογλυφικούς όρους και εκμεταλλευόμενες τη συρρίκνωση των λαϊκών εισοδημάτων από τις πολιτικές λιτότητας - εισβάλλουν σταδιακά σε όλες τις πλευρές των οικογενειακών προϋπολογισμών, υποθηκεύοντας μελλοντικά εισοδήματα.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας, τα υπόλοιπα των στεγαστικών και καταναλωτικών δανείων, στο τέλος Νοέμβρη του 1999, ανήλθαν σε 3,2 τρισ. δραχμές, ποσό το οποίο αγγίζει το 10% του ΑΕΠ της χώρας.

Ενδεικτικά της επιταχυνόμενης υποχρέωσης των πελατών των τραπεζών, από τις δύο αυτές κατηγορίες δανείων, είναι και τα ακόλουθα στοιχεία.

Ενώ την περίοδο 1994 - 1999, ο μέσος πληθωρισμός αυξήθηκε κατά 33,7%, τα υπόλοιπα των στεγαστικών δανείων αυξήθηκαν κατά 168,5% (από 734,4 δισ. δραχμές στο τέλος του 1994, σε 1.972,3 δισ. δραχμές τον Νοέμβρη του 1999). Εχουμε δηλαδή πραγματική - αποπληθωρισμένη - αύξηση των στεγαστικών δανείων κατά 135%.

Περισσότερο εντυπωσιακά είναι τα στοιχεία της καταναλωτικής πίστης, όπου οι τράπεζες δανείζουν με υπέρογκους τόκους. Σύμφωνα πάντα με τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας, τα υπόλοιπα των καταναλωτικών δανείων, από 225,9 δισ. δραχμές το 1994, τον Νοέμβρη του 1999, ανήλθαν σε 1.247,9 δισ. δραχμές. Αυξήθηκαν δηλαδή κατά 452,4% σε ονομαστικές τιμές, ενώ η αύξηση σε πραγματικές - αποπληθωρισμένες - τιμές έφτασε το 430%!

Συνολικά, τα υπόλοιπα στεγαστικών και καταναλωτικών δανείων από 960,3 δισ. δραχμές το 1994, ανήλθαν τον Νοέμβρη του 1999 σε 3.220,2 δισ. δραχμές. Αυξήθηκαν δηλαδή κατά 235,3% σε ονομαστικές τιμές και κατά 200% σε πραγματικές- αποπληθωρισμένες- τιμές!

Και είναι ενδεικτικό ότι ο κόσμος στρέφεται στα καταναλωτικά δάνεια, παρά τη χορήγησή τους με τοκογλυφικούς όρους από την πλευρά των εμπορικών τραπεζών. Ετσι, τα επιτόκια καταναλωτικών δανείων της Εθνικής Τράπεζας, που ισχύουν από την επόμενη Δευτέρα 31/1/200 - η οποία μάλιστα εμφανίζεται σαν πιο «συγκρατημένη» στον τομέα αυτό- ποικίλουν και κυμαίνονται από το 14,25% (Εθνογιορτές, Εθνοταξίδια, Εθνοδιακοπές) μέχρι και 17,75% (πιστωτικές κάρτες). Στα επιτόκια αυτά πρέπει να προσθέσουμε το 1,2 που είναι η εισφορά του Ν.128, καθώς και τον Ειδικό Φόρο Τραπεζικών Εργασιών επί του επιτοκίου και της εισφοράς, γεγονός που οδηγεί σε επιτόκια εύρους 16% και 20%! Την ίδια στιγμή το επιτόκιο καταθέσεων ταμιευτηρίου είναι 7% (μετά την αφαίρεση του φόρου 5,95%), ενώ ο πληθωρισμός στο τέλος του 1999 «έτρεχε» με 2,6%! Εχουμε, δηλαδή, δανεισμό με ληστρικούς κυριολεκτικά όρους, οι οποίοι τροφοδοτούν τα τραπεζικά υπερκέρδη.

Το άλλο στοιχείο που αξίζει να παρατηρήσουμε, είναι ότι οι τράπεζες μυρίστηκαν «ψητό» και προσφέρουν όλο και περισσότερα καταναλωτικά προϊόντα στους πελάτες τους, τους οποίους έχουν ζώσει από κάθε πλευρά. Εχουν γίνει οι απαραίτητοι «φίλοι», οι οποίοι προσφέρονται να καλύψουν κάθε ανάγκη των πελατών τους, πραγματική ή τεχνητή, θέτοντας σε κίνηση και την αναγκαία διαφήμιση, ώστε να πείσουν τους τελευταίους να κατευθυνθούν μέχρι τα ταμεία τους.

Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι η Εθνική Τράπεζα σήμερα διαθέτει 10 προϊόντα καταναλωτικής πίστης, με στόχο την κάλυψη όλων των αναγκών μιας οικογένειας, φυσικά με το αζημίωτο... Ετσι προσφέρει καταναλωτικά και προσωπικά δάνεια, πιστωτικές κάρτες, δάνεια για αγορά αυτοκινήτων, δάνειο οικιακού εξοπλισμού, δάνεια γιορτών, ταξιδιών, διακοπών κλπ.

Με τον τρόπο αυτό «βοηθούν» οι τράπεζες, ώστε να διατηρηθεί μια πλασματική ευημερία, όπως αυτή που καταγράφηκε το 1999 με την αγορά 264.000 νέων επιβατικών αυτοκινήτων. Η υπερχρέωση όμως των ελληνικών νοικοκυριών παίρνει καλπάζουσα μορφή και η σκοτεινή πλευρά θα φανεί όταν θα κληθούν, μετά από μία ευγενική υπενθύμιση, η οποία αποστέλλεται συνήθως με ιδιωτική ταχυδρομική υπηρεσία, ότι μέχρι τις τάδε του μήνα, θα πρέπει να περάσουν από το ταμείο, για να εξοφλήσουν το λογαριασμό τους...

• στο 12,3% διαμορφώθηκε η συνολική πιστωτική επέκταση προς την οικονομία τον Νοέμβρη του 1999 (δωδεκάμηνος ρυθμός μεταβολής), ενώ η πιστωτική επέκταση προς τον ιδιωτικό τομέα παρουσίασε άνοδο 14,2%, Σύμφωνα με το δελτίο οικονομικής συγκυρίας της Τράπεζας της Ελλάδας, η άνοδος της πιστωτικής επέκτασης, αποδίδεται και στην ανατίμηση του Γιεν (25,7%) και του Δολαρίου (14,7%) το εντεκάμηνο Γενάρη - Νοέμβρη 1999.
• με ρυθμό αύξησης 5,6%, αυξήθηκε σε δωδεκάμηνη βάση τον περασμένο Δεκέμβρη το ρευστό που κυκλοφορεί στην αγορά, όπως προκύπτει από τα επίσημα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας (δείκτης ρευστότητας Μ4Ν), που περιλαμβάνουν το νόμισμα σε κυκλοφορία, τις ιδιωτικές καταθέσεις σε δραχμές και συνάλλαγμα, καθώς και τις τοποθετήσεις των ιδιωτών σε repos, τραπεζικά ομόλογα, μερίδια αμοιβαίων κεφαλαίων διαθεσίμων και τίτλους του δημοσίου. Η παρατηρούμενη επιβράδυνση του δωδεκάμηνου ρυθμού αύξησης του συγκεκριμένου δείκτη τον περασμένο Δεκέμβρη (το Νοέμβρη είχε κινηθεί με ρυθμό 8%) συνδέεται με τη συγκράτηση της πιστωτικής επέκτασης τόσο προς το δημόσιο όσο και τον ιδιωτικό τομέα το μήνα αυτό.