To Μάη του 1997, επιτροπή της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ εξέδωσε μία έκθεση (μετά από δύο χρόνια ερευνών και κονδύλι περίπου ενός εκατομμυρίου δολαρίων) με σκοπό, όπως κάποιοι είπαν, να κάνει τον κόσμο να «νιώσει καλύτερα» για μελανά πεπραγμένα ενός όχι και τόσο μακρινού παρελθόντος...

Κάπως έτσι, και μόλις τέσσερα χρόνια πριν, οι κάτοικοι της Μινεάπολης και άλλων περιοχών των ΗΠΑ έμαθαν και επίσημα πως στις δεκαετίες του '50 και του '60 ο στρατός τους είχε ψεκάσει με χημικά αέρια και βιολογικά υλικά (ακίνδυνους και επικίνδυνους μικροοργανισμούς...), ώστε να εξακριβωθεί πώς μπορούσαν να «διασπαρθούν» βιοχημικά όπλα σε κατοικημένες περιοχές (σπίτια, σχολεία, κλινικές, γραφεία) σε περίπτωση βιοχημικής επίθεσης.

Τα ακούσια πειραματόζωα των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων δεν ήταν σ'αυτές τις περιπτώσεις παρά αυτό που χαρακτηρίζεται ως απλός, μέσος, Αμερικανός πολίτης... Ομως, όπως καταγράφεται και στο βιβλίο του καθηγητή Δρ. Λέοναρντ Α.Κόουλ, «Η ενδέκατη πληγή», επιτροπή της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ είχε την «καλοσύνη» περίπου τριάντα χρόνια μετά, να «καθησυχάσει», με τα αποτελέσματα έκθεσής της, τους πολίτες πως οι ψεκασμοί βιοχημικών υλικών κατά τη δεκαετία του '50 ήταν «ακίνδυνοι». Μήπως, όμως, ο πραγματικός σκοπός αυτής της «κατόπιν εορτής» έκθεσης επιχειρούσε όχι να καθησυχάσει τον κόσμο, αλλά να «καλύψει» τις τότε αμερικανικές αρχές; Το δεύτερο είναι και το πιθανότερο...

«Είναι εξαιρετικά απίθανο κάποιος στις περιοχές δοκιμών να εκδήλωσε επιπλοκές στην υγεία του» έλεγε το πόρισμα της επιτροπής της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών (ΕΑΕ) με βάση την τοξικολογική ανάλυση ψεκασμών του στρατού με στοιχεία ψευδαργύρου, καδμίου και θείου... Ωστόσο, η ίδια η έκθεση έπεφτε στη συνέχεια σε αντιφάσεις, αφού επιχειρώντας να «καλύψει» τις «έρευνες» του αμερικανικού στρατού και μολονότι αναγνώριζε τις βλάβες που υπέστη μέρος των κατοίκων της Μινεάπολης, σημείωνε σε άλλο σημείο πως την περίοδο που ο στρατός έκανε χρήση των βιοχημικών όπλων δεν ήταν, τάχα, γνωστό πως αυτά τα υλικά (μεταξύ των οποίων παθογόνοι μικροοργανισμοί όπως «Serratia marcescens», «Aspergillus fumigatus») προκαλούσαν βλάβες στον ανθρώπινο οργανισμό...

«Υποψίες πως οι μικροοργανισμοί θα μπορούσαν να βλάψουν την υγεία οποιουδήποτε προέκυψαν μόνο μετά από σχετικώς πρόσφατη έρευνα»(!), έλεγε η έκθεση της επιτροπής της ΕΑΕ.

Ομως, ο Δρ. Λέοναρντ Κόουλ (καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Routgers του Νιούαρκ Ν. Τζέρσεϊ) με τα βιβλία του «Ενδέκατη Πληγή» και «Σύννεφα Μυστικότητας: Οι δοκιμές βιολογικών όπλων του Στρατού σε κατοικημένες περιοχές» ήταν ένας από τους ειδικούς που καταμαρτυρούν - παραθέτοντας στοιχεία και όχι φήμες... - πως και πριν και κατά τη διάρκεια των πειραμάτων του αμερικανικού στρατού με βιοχημικά όπλα ήταν γνωστό ότι μ' αυτούς τους τρόπους θα εκτίθετο σε κινδύνους η υγεία των πολιτών...

Ωστόσο, οι ψεκασμοί του στρατού με βιοχημικά σε κατοικημένες περιοχές της Μινεάπολης δεν ήταν οι μόνες. Ακολούθησαν ή έγιναν στην ίδια χρονική περίοδο (συγκεκριμένα από το Σεπτέμβρη του '50 έως το Φλεβάρη του '51) παρόμοια πειράματα σε κατοικημένες ζώνες του Σαν Φρανσίσκο που προκάλεσαν αρχικώς την αδιαθεσία δεκάδων ατόμων ακόμη και το θάνατο ενός πολίτη ονόματι Εντουαρντ Νέβιν από την απελευθέρωση ενός αρχικά θεωρούμενου (από το στρατό...) «ασφαλή ξενιστή» του βακτηρίου «Serratia marcescens». Η υπόθεση αποκαλύφθηκε όταν κάποιοι Αμερικανοί έφθασαν στα δικαστήρια, όπου έγινε γνωστό πως στις 26 και 27 Σεπτέμβρη του 1950 μονάδες του στρατού επιβαίνουσες σε πλοίο ψέκασαν μία ακτή του Σαν Φρανσίσκο με το συγκεκριμένο βάκιλο. Κατά «σύμπτωση» δύο μέρες μετά, στις 29 Σεπτέμβρη του '50, ασθενείς που μεταφέρθηκαν στην πανεπιστημιακή κλινική του Πανεπιστημίου Στάνφορντ στο Σαν Φρανσίσκο άρχισαν να εκδηλώνουν συμπτώματα μόλυνσης απ' το μικροοργανισμό «Serratia marcescens»! Παρά τα στοιχεία, το δικαστήριο δεν αναγνώρισε πως οι ασθένειες ορισμένων κατοίκων του Σαν Φρανσίσκο ή ακόμη χειρότερα πως ο θάνατος του Εντουαρντ Νέβιν οφειλόταν στους ψεκασμούς του στρατού... Παρ' όλα αυτά, ο στρατός έπαυσε έκτοτε να χρησιμοποιεί τον μικροοργανισμό «Serratia marcescens» ως φορέα - «προσομοιωτή» βιολογικών υλικών προκειμένου να μελετηθεί η συμπεριφορά τους ως βιολογικά όπλα...(Πηγή: Φύλλο της εφημερίδας «Σαν Φρανσίσκο Κρόνικλ» στις 22 Δεκέμβρη 1976).

Αντιλαμβάνεστε τώρα γιατί λίγες μόλις μέρες μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτέμβρη, οι ομοσπονδιακές αρχές των ΗΠΑ καθήλωσαν στα αεροδρόμια όλα τα μικρά ψεκαστικά αεροπλάνα από το φόβο μήπως αυτά χρησιμοποιηθούν από «τρομοκράτες» για μία από αέρος εξαπόλυση βιοχημικής επίθεσης... Οι ίδιοι, μολονότι βεβαίως δεν αυτοχαρακτηρίζονται τρομοκράτες, είχαν προβεί στον ψεκασμό των πολιτών της χώρας τους πριν από δεκαετίες!

Ας επανέλθουμε όμως σε μερικές απ' τις κραυγαλέες γνωστές περιπτώσεις κατά τις οποίες οι αρχές των ΗΠΑ μετέτρεψαν σε πειραματόζωα χιλιάδες Αμερικανούς πολίτες...

Μία ακόμη, σχετικώς πιο πρόσφατη, γνωστή και σχετικώς «ανώδυνη» περίπτωση πειραμάτων σε Αμερικανούς πολίτες αναφέρθηκε το 1966, οπότε οι τότε αρχές διέσπειραν στο μετρό της Νέας Υόρκης «καλοήθεις φορείς» βιοχημικών όπλων και πάλι χάριν της... ευρυμάθειας... του στρατού. Μετά το πείραμα στο μετρό της Ν. Υόρκης αναφέρθηκαν δεκάδες περιπτώσεις αδιαθεσίας και σοβαρότερων ασθενειών που χτύπησαν τις πιο ευπαθείς ομάδες πληθυσμού (παιδιά, ηλικιωμένοι)...

Τέλος, ας μην ξεχνάμε πως το 1997, επί προεδρίας Μπιλ Κλίντον, ήταν που οι ΗΠΑ επισήμως αναγνώρισαν ότι στη διάρκεια της δεκαετίας του '50 κοινότητες μαύρων Αμερικανών που ζούσαν στις νότιες πολιτείες της χώρας χρησιμοποιήθηκαν από το στρατό ως πειραματόζωα καθώς εσκεμμένα μολύνθηκαν με σύφιλη, προκειμένου να διαπιστωθούν οι εκφυλιστικές συνέπειες της τρομερής αυτής νόσου στον ανθρώπινο οργανισμό!

Οι γνωστές περιπτώσεις, μυστικών τότε, πειραματικών δοκιμών του αμερικανικού στρατού με βιοχημικά όπλα που έγιναν σε βάρος κατοικημένων περιοχών και Αμερικανών πολιτών μαθεύτηκαν σταδιακά, μόνο μετά από δέκα, είκοσι και τριάντα χρόνια. Στο σύνολό τους (οι μέχρι τώρα γνωστές) ανέρχονται σε 239.

Σύμφωνα με συνέντευξη του Δρ. Λέοναρντ Κόουλ στις 16 Απρίλη του 1997 στη Μαντλίν Λέμπγοχλ της επιθεώρησης «Breakthrough Medicine» («Τελευταία Επιτεύγματα Ιατρικής») και οι 239 πειραματικών δοκιμών του στρατού ήταν μυστικές και κατά τη διάρκειά τους «δεκάδες εκατομμύρια Αμερικανών εκτέθηκαν σε βιοχημικά υλικά» και χρησιμοποιήθηκαν επί της ουσίας για χρόνια ως ακούσια πειραματόζωα...

«Παρά το γεγονός πως τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν στις βιοχημικές δοκιμές στους σταθμούς μετρό του Σαν Φρανσίσκο και της Ν. Υόρκης δε θεωρούνταν επικίνδυνα, ο στρατός έμαθε διάφορα πράγματα απ' αυτά τα πειράματα... Π.χ. πως κάποια θεωρητικώς αβλαβή βακτήρια θα μπορούσαν να γίνουν εξαιρετικά επικίνδυνα για μικρά παιδιά και ηλικιωμένους όταν διαρρεύσουν σε κλειστούς χώρους που "φιλοξενούν" μεγάλους αριθμούς ανθρώπων... Επίσης ο στρατός έμαθε πως 200 λίμπρες βακτήρια άνθρακα όταν απελευθερωθούν σε χαμηλό ύψος από αεροπλάνο, θα μπορούσαν να σκοτώσουν τρία εκατομμύρια άτομα» έλεγε ο Δρ. Κόουλ στο «Breakthrough Medicine»...

Δεν ήταν, όμως, μόνον οι πολίτες που είχαν την «τύχη» να γίνουν πειραματόζωα στα χέρια των αρχών της χώρας τους. Ηταν και δεκάδες Αμερικανοί στρατιώτες, που συμμετείχαν, εν αγνοία των κινδύνων, σε ανάλογα πειράματα με βιοχημικά όπλα κατά τις δεκαετίες του '40, του '50 και του '60.

Μία από τις πιο διαβόητες περιπτώσεις πειραμάτων με βιοχημικά όπλα, με θύματα Αμερικανούς στρατιώτες (πέραν της χλωρίδας και της πανίδας της περιοχής...) ήταν οι δοκιμές βιοχημικών όπλων (μεταξύ άλλων με βακτήρια που προκαλούν άνθρακα, την ευλογιά, το θανατηφόρο πυρετό Q) στο πεδίο δοκιμών στο Ντάγκουεϊ της Γιούτας. Για δύο ή και τρεις δεκαετίες ο στρατός «βομβάρδιζε» από αέρος μία εκτενή περιοχή της Γιούτας με κάθε λογής ακίνδυνους και παθογόνους μικροοργανισμούς, προκαλώντας επιδημίες στην πανίδα της περιοχής και φήμες για μυστηριώδεις ασθένειες μεταξύ κατοίκων παρακείμενων περιοχών, που ελάχιστα γνώριζαν για τα πειράματα που διαδραματίζονταν στο Ντάγκουεϊ της Γιούτας.

Ο βασικός σκοπός των βιοχημικών πειραμάτων του στρατού στο Ντάγκουεϊ της Γιούτας ήταν να εξακριβωθεί πώς οι φορείς βιολογικών και χημικών όπλων μπορούν να διαδοθούν και να επιβιώσουν σε συνθήκες φυσικού περιβάλλοντος, καθώς και οι ακριβείς επιπτώσεις που είχαν στον άνθρωπο, στη χλωρίδα και την πανίδα μιας περιοχής.

Επιπλέον, επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Γιούτας εξέφραζαν μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του '90 έντονες ανησυχίες πως τα βιοχημικά πειράματα του στρατού στο Ντάγκουεϊ δεν ελλοχεύουν σοβαρούς κινδύνους μόνο για την υγεία του στρατιωτικού προσωπικού, αλλά και για την υγεία κατοίκων παρακείμενων περιοχών και ιδιαίτερα για τους κατοίκους μίας μικρής πόλης και ενός καταυλισμού Ινδιάνων που ζουν ελάχιστα χιλιόμετρα μακριά απ' το Πεδίο Δοκιμών... Ο δε Δρ. Λέοναρντ Κόουλ θεωρεί πως τα βιοχημικά πειράματα του στρατού στο Πεδίο Δοκιμών στο Ντάγκουεϊ της Γιούτας συνεχίζονται έως σήμερα! Ο ίδιος καταθέτοντας σε δικαστήριο της Γιούτας υποστήριξε πως μεταξύ των προσομοιωτών, όπως λέγονται, ξενιστών βιολογικών όπλων που χρησιμοποιούσε ο στρατός (έως τουλάχιστον τον Απρίλη του 1994) είναι και ο βάκιλος σουμπτίλις (Bacillus subtilis), ο οποίος αν και θεωρείται αρκετά αβλαβής βάκιλος σε συνθήκες φυσικού περιβάλλοντος,, αναγνωρίζεται ως πιθανή αιτία μόλυνσης και πρόκλησης σοβαρών ασθενειών σε ανθρώπους όταν αυτοί εκτεθούν σε μεγάλους αριθμούς και εισπνεύσουν μεγάλο αριθμό μικροοργανισμών αυτού του είδους...