Η αφετηρία και το βασικό κίνητρο του ενδιαφέροντος των αστικών κυβερνήσεων για την Προσχολική Αγωγή έχουν να κάνουν με τη διευκόλυνση της ένταξης των γυναικών στην παραγωγή, καθώς η εκμετάλλευσή τους αποτελεί πηγή κέρδους για το κεφάλαιο, χωρίς να απαλλάσσονται βέβαια από τους άλλους ρόλους που τους επιφυλάσσει ο καπιταλισμός, δηλαδή τη φροντίδα του νοικοκυριού, των παιδιών, των γερόντων κ.τ.λ.

«Η διαθεσιμότητα, η προσβασιμότητα και η οικονομική προσιτότητα εγκαταστάσεων παιδικής φροντίδας υψηλής ποιότητας έχουν καίρια σημασία για να μπορούν οι γυναίκες και οι άνδρες που έχουν ευθύνες φροντίδας να συμμετέχουν στην αγορά εργασίας», αναφέρει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σε πρόσφατη Εκθεσή της (Εκθεση «σχετικά με την ανάπτυξη εγκαταστάσεων παιδικής φροντίδας για μικρά παιδιά με σκοπό την ενίσχυση της συμμετοχής των γυναικών στην εργασία, τη διευκόλυνση της ισορροπίας μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής των εργαζόμενων γονέων και την προώθηση της βιώσιμης και χωρίς αποκλεισμούς ανάπτυξης στην Ευρώπη» COM{2018}273).

Από τα παραπάνω απορρέουν η αντιμετώπιση των σχετικών υπηρεσιών ως εμπορεύματος, ως ευθύνης της οικογένειας, αλλά και το υποβαθμισμένο ενδιαφέρον για το περιεχόμενο της παιδαγωγικής πράξης.

Κομμένο και ραμμένο στις κατευθύνσεις αυτές είναι και το πρόγραμμα της ΕΕΤΑΑ, ενώ αντίστοιχα προγράμματα επιδότησης ενός μέρους του κόστους που συνεπάγονται τα τροφεία των παιδικών σταθμών, για έναν περιορισμένο αριθμό παιδιών που επιλέγονται με εισοδηματικά και άλλα κριτήρια, προκειμένου να διευκολύνεται η απασχόληση των μητέρων τους, εφαρμόζονται και σε άλλες χώρες.

«Το υψηλό κόστος αποτελεί εμπόδιο στη χρήση της παιδικής φροντίδας και αποθαρρύνει ουσιαστικά τους γονείς, και ιδιαίτερα τις μητέρες, από το να εργάζονται», διαπιστώνει στην προαναφερόμενη Εκθεση η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Μέσα από τις σελίδες της αντλούμε ορισμένα παραδείγματα για τις μορφές που παίρνει το «ενδιαφέρον» της ΕΕ για τις υπηρεσίες Προσχολικής Αγωγής:

Στη Μάλτα, οι γονείς έχουν τη δυνατότητα «να στέλνουν τα παιδιά τους σε κέντρο παιδικής φροντίδας της επιλογής τους και να επωφελούνται από δωρεάν παιδική φροντίδα για χρονικό διάστημα που αντιστοιχεί στις ώρες που εργάστηκε ο γονέας με τον μικρότερο φόρτο εργασίας, προσαυξημένο κατά μία επιπλέον ώρα για τη μετακίνηση προς και από τον τόπο εργασίας». Οπως εξηγεί η Επιτροπή, το μέτρο αποσκοπεί στο «να δώσει στις μητέρες ένα κίνητρο για να επιστρέψουν στην εργασία ή να παραμείνουν στην επίσημη απασχόληση».

Στην Ιρλανδία, διατίθενται «περιορισμένες δωρεάν θέσεις με μερική χρονική κάλυψη (συνολικά 15 ώρες, δηλαδή 5 φορές από 3 ώρες την εβδομάδα) σε ιδιωτικά κέντρα παιδικής φροντίδας» και οι γονείς που χρησιμοποιούν το πρόγραμμα, «μπορούν να αυξήσουν τον αριθμό των ωρών πληρώνοντας για τις επιπλέον ώρες». Τέλος, σε πόλεις της Γαλλίας εφαρμόζεται ως «καλή πρακτική» η παιδική φροντίδα «έκτακτης ανάγκης» για γονείς που, για παράδειγμα, καλούνται σε συνέντευξη για εύρεση εργασίας.