«Νέα περίοδος» στην κοροϊδία και την αντιλαϊκή κλιμάκωση | ΕΡΓΑΤΙΚΑ

ΕΡΓΑΤΙΚΑ

ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΛΑΔΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ

«Νέα περίοδος» στην κοροϊδία και την αντιλαϊκή κλιμάκωση

Απάντηση στην αντεργατική επίθεση και την κοροϊδία που την συνοδεύει δίνει η ενίσχυση της πάλης για τις σύγχρονες εργατικές - λαϊκές ανάγκες

Την απάτη περί «νέας περιόδου» που φέρνει τάχα στους εργαζόμενους η «έξοδος από τα μνημόνια» επιχειρεί να συντηρήσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, διαφημίζοντας ορισμένες επιμέρους και αποσπασματικές παρεμβάσεις στα Εργασιακά, οι οποίες στην πραγματικότητα αποτελούν κενό γράμμα, χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα για τους εργαζόμενους, από την στιγμή που διατηρείται άθικτο και εφαρμόζεται όλο το αντεργατικό νομοθετικό οπλοστάσιο που διαμόρφωσαν η σημερινή και οι προηγούμενες κυβερνήσεις προς όφελος του κεφαλαίου.

Σε αυτήν την κατεύθυνση, η κυβέρνηση αξιοποιεί την υπογραφή χτες από την υπουργό Εργασίας Εφη Αχτσιόγλου της «επέκτασης» 4 κλαδικών Συμβάσεων που είναι σε ισχύ (τραπεζών, γραφείων ταξιδίων, ναυτιλιακών επιχειρήσεων και πρακτορειακών επιχειρήσεων - μελών της ΔΝΕ), με την ηγεσία του υπουργείου να ισχυρίζεται ψευδεπίγραφα ότι η εν λόγω εξέλιξη σηματοδοτεί την «ουσιαστική μετάβαση σε μια νέα περίοδο ανάκτησης δικαιωμάτων για τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία»...

Τον τόνο της απατηλής κυβερνητικής προπαγάνδας έδωσε ο ίδιος ο πρωθυπουργός, Αλ. Τσίπρας, ο οποίος σε δήλωσή του σημείωσε χαρακτηριστικά: «Σήμερα είχαμε την πρώτη κυβερνητική απόφαση που σηματοδοτεί την έξοδο από τα μνημόνια. Η υπουργός Εργασίας υπέγραψε για τις πρώτες 4 κλαδικές συμβάσεις εργασίας, που αφορούν περίπου 75.000 εργαζόμενους, οι οποίοι θα δουν άμεσα αυξήσεις στους μισθούς τους. Η μάχη για την ενίσχυση των εργαζομένων συνεχίζεται και αποτελεί προτεραιότητά μας στη μεταμνημονιακή εποχή. Βήμα το βήμα θα ξανακερδίσουμε την εργασία στη χώρα μας, με όρους αξιοπρέπειας».

Αποτύπωση της κλιμάκωσης της αντεργατικής επίθεσης και στις ΣΣΕ

Το τι εννοεί βέβαια η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ως «ενίσχυση των εργαζομένων» το έχει δείξει πολύ καλά η κλιμάκωση της αντεργατικής επίθεσης στα 3,5 χρόνια της διακυβέρνησής της, τα αντιλαϊκά μέτρα που πρόσθεσε στο «έργο» των προκατόχων της, ενισχύοντας το οπλοστάσιο της μεγαλοεργοδοσίας για την διατήρηση και το βάθεμα του εργασιακού μεσαίωνα. Αυτό ακριβώς το αντεργατικό οπλοστάσιο διατηρείται στο ακέραιο και στην περιβόητη «μεταμνημονιακή εποχή».

Αυτή η μονιμοποίηση και επέκταση της αντεργατικής επίθεσης αποτυπώνεται και στο θέμα των Συλλογικών Συμβάσεων, σε πλήρη αντίθεση με την κυβερνητική προπαγάνδα περί «επαναφοράς των ΣΣΕ»:

1. Με το νέο δώρο που έδωσε πρόσφατα στο κεφάλαιο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, με σχετική εγκύκλιο του υπουργείου Εργασίας, οι εργοδοτικές οργανώσεις απέκτησαν τη δυνατότητα - αν το επιθυμούν - να μπλοκάρουν αμετάκλητα την επέκταση μιας κλαδικής ΣΣΕ στο σύνολο του κλάδου, απλά με το να μην καταθέτουν το μητρώο μελών τους για να διαπιστωθεί αν απασχολούν το 50%+1 των εργαζομένων του κλάδου.

2. Οπως επιβεβαιώνουν οι 4 συμβάσεις που προαναφέρθηκαν, η «επέκταση ΣΣΕ» για την οποία μιλάει η κυβέρνηση είναι μόνο στα χαρτιά, δηλαδή δεν πρόκειται για επέκταση της κλαδικής Συλλογικής Σύμβασης στο σύνολο των εργαζομένων στον εκάστοτε κλάδο, αφού εξακολουθούν να μένουν εκτός οι χιλιάδες εργαζόμενοι που εργάζονται σε καθεστώς «ευελιξίας» (ενοικιαζόμενοι, εργολαβικοί, εργαζόμενοι σε διάφορες θυγατρικές κ.ο.κ.), ο αριθμός των οποίων αυξάνεται συνεχώς, στο έδαφος του αντεργατικού νομικού οπλοστασίου που έχουν διασφαλίσει οι κυβερνήσεις στο κεφάλαιο για την ένταση της εκμετάλλευσης.

3. Αντίστοιχα, σε πλήρη αντίθεση με τους κυβερνητικούς ισχυρισμούς για «μετάβαση σε μια νέα περίοδο ανάκτησης δικαιωμάτων», είναι χαρακτηριστικό ότι οι συμβάσεις που «επεκτείνονται» περιλαμβάνουν μεγάλες μειώσεις μισθών και αφαίρεση δικαιωμάτων.

4. Η κυβέρνηση μιλάει για «επέκταση» των συμβάσεων που ισχύουν σήμερα και αυτών που θα υπογραφούν από εδώ και πέρα. Μόνο που οι κλαδικές Συμβάσεις που ισχύουν σήμερα καλύπτουν έναν μικρό τμήμα των εργαζομένων, που σύμφωνα με εκτιμήσεις δεν ξεπερνά το 10% των μισθωτών, ενώ δεν υπάρχει κανένας μηχανισμός, καμία πρόβλεψη που να υποχρεώνει τους εργοδότες να προσέρχονται για να υπογράψουν ΣΣΕ, όταν είναι γνωστή η τακτική των εργοδοτικών οργανώσεων είτε να μην προσέρχονται καν σε διαπραγματεύσεις με τα συνδικάτα, είτε να προτείνουν τους όρους της ΕΓΣΣΕ, δηλαδή το αίσχος των 586 ευρώ μεικτά.

«Επέκταση»... που καλύπτει μόνο όσους ήδη καλύπτονταν!

Επιβεβαιώνεται δηλαδή ότι η «επέκταση των ΣΣΕ» για την οποία θριαμβολογεί η κυβέρνηση είναι ένα «πουκάμισο αδειανό», αφού ούτε πρόκειται για πραγματική επέκταση, ούτε μπορεί να έχει ουσιαστικό αντίκρισμα για τους εργαζόμενους από τη στιγμή που διατηρείται όλο το αντεργατικό πλαίσιο που επιτρέπει στην εργοδοσία να παρακάμπτει Συμβάσεις, να εντείνει την εκμετάλλευση, διατηρώντας εργαζόμενους πολλών ταχυτήτων ακόμα και μέσα στην ίδια επιχείρηση.

Αυτό ισχύει και στην περίπτωση των τεσσάρων Συμβάσεων την «επέκταση» των οποίων διαφημίζει η κυβέρνηση. Για παράδειγμα στις τράπεζες, από την «επέκταση» της Σύμβασης... δεν προκύπτει κάλυψη άλλων εργαζομένων πέραν όσων μέχρι σήμερα καλύπτονται, την ίδια ώρα που χιλιάδες εργολαβικοί ή εργαζόμενοι μέσω θυγατρικών που δουλεύουν για τις τράπεζες παραμένουν αποκλεισμένοι από την κλαδική Σύμβαση, όπως ακριβώς γινόταν και πριν την υπογραφή της «επέκτασης». Δηλαδή, δεν προκύπτει καμία αύξηση στους μισθούς των εργαζομένων στις τράπεζες, ούτε γι' αυτούς που μέχρι τώρα καλύπτονται, ούτε εννοείται για τους υπόλοιπους, που είναι μερικές χιλιάδες και θα συνεχίζουν να λαμβάνουν τους ίδιους μίζερους μισθούς. Ανάλογη είναι η εικόνα και για τις υπόλοιπες Συμβάσεις.

Επομένως, δεν προκύπτει από πουθενά η αύξηση στους μισθούς 75.000 εργαζομένων την οποία «ανακάλυψε» το υπουργείο Εργασίας και επαναλαμβάνει ο πρωθυπουργός στη δήλωσή του...

Με το νόμο Σαμαρά - Βρούτση για το μόνιμο χτύπημα του κατώτατου μισθού

Η κυβερνητική υποκρισία βρίσκει την απόλυτη ενσάρκωσή της στην περίπτωση του κατώτερου μισθού: Στην πραγματικότητα, αυτό που θα κάνει η κυβέρνηση, με πρόσχημα κάποια ψίχουλα λίγων ευρώ, τα οποία μάλιστα θα «σαρωθούν» από την αύξηση του αφορολόγητου, είναι η εφαρμογή του μνημονιακού νόμου 4172/2013 (νόμος Σαμαρά - Βρούτση), με τον οποίο καταργούνται μόνιμα οι συλλογικές διαπραγματεύσεις για την υπογραφή της ΕΓΣΣΕ, ενώ ο καθορισμός του κατώτερου μισθού, όπως και των τριετιών, των επιδομάτων κ.λπ., θα γίνεται μόνιμα πλέον με κυβερνητική απόφαση και με θεσμοθετημένο βασικό κριτήριο τη διασφάλιση της «ανταγωνιστικότητας».

Την κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων για τον κατώτατο μισθό και συνολικά για την ΕΓΣΣΕ η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ χωρίς ντροπή την ονομάζει... «ενίσχυση της διαπραγματευτικής δύναμης των εργαζομένων» (!), όταν στην πράξη μονιμοποιεί τη μεγάλη μνημονιακή ανατροπή που έγινε με την περιβόητη Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου του 2012!