Στο χώρο του Πολιτισμού (στο θεατράκι του Πάρκου) θα πραγματοποιηθεί εικαστική έκθεση έργων - σε ψηφιακή ανατύπωση - Ελλήνων ζωγράφων και χαρακτών του 20ού αιώνα. Ξεχωριστή αξία στην έκθεση έχει η προσπάθεια για παρουσίαση της πολιτιστικής δουλειάς στις εξορίες, με βάση το λαμπρό παράδειγμα του Αη Στράτη, όπου βρέθηκαν εξόριστοι πολλοί καλλιτέχνες. Μέσα από κατασκευές που δημιούργησαν ομάδες δουλειάς αποτελούμενες από αρχιτέκτονες, μηχανικούς, θεατρολόγους, θα εκτεθούν μακέτες σκηνικών για θεατρικές παραστάσεις που ανέβασαν οι εξόριστοι στον Αη Στράτη. Πρόκειται για τα έργα «Προμηθέας Δεσμώτης» και «Πέρσες» του Αισχύλου, «Βαβυλωνία» του Δ. Βυζάντιου και για τη μακέτα ενός ακόμα έργου (δεν είναι γνωστό ποιανού) που έχει βρεθεί στο Αρχείο του ΚΚΕ.

Η Βαγγελιώ Νικολάου, μέλος της Επιτροπής Πολιτισμού του ΚΣ της ΚΝΕ, μας περιγράφει τις ενότητες στις οποίες διαρθρώνεται η έκθεση: «Η ζωή της εργατικής τάξης δεν θα μπορούσε να λείπει ως ενότητα από την έκθεση. Η ζωή στο εργοστάσιο, στο λιμάνι, στο χωράφι, αποτελεί πηγή έμπνευσης για τους εικαστικούς. Φτιάχνουν μορφές δυνατές. Αφουγκράζονται και αποτυπώνουν με το έργο τους την πρωτοπόρα τάξη, την εργατική, που με τα χέρια της φτιάχνει τον κόσμο και μπορεί και να τον αλλάξει.

Επόμενη ενότητα είναι η πάλη της δεκαετίας του '40, που αφήνει βαθιά την επίδρασή της στους εικαστικούς. Αποτυπώνουν τις βάρβαρες συνθήκες της Κατοχής, την πείνα, τα βασανιστήρια, τα μπλόκα, τις εκτελέσεις. Παράλληλα, τονίζουν το δρόμο της ηρωικής πάλης, τις διαδηλώσεις, τις ενέργειες ενάντια στους κατακτητές, τη μάχη για το ψωμί του λαού. Πολλοί αξιοποιούνται στην προπαγάνδα και τη διαφώτιση και φιλοτεχνούν αφίσες, τρικάκια, σχέδια για τον αντιστασιακό Τύπο. Ξεχωριστό σημείο αποτελεί η αποτύπωση του ένοπλου αγώνα. Είναι πολλοί οι ζωγράφοι που βρέθηκαν στα βουνά με σκοπό να ζωγραφίσουν τους αντάρτες. Προσωπογραφίες, σκίτσα, μελέτες έγιναν στα βουνά. Ταυτόχρονα, οι ζωγράφοι βιώνουν τη λαϊκή οργάνωση, εντυπωσιάζονται από τη μεταμόρφωση ενός ολόκληρου λαού που έβαζε τα φύτρα μιας νέας εξουσίας.

Τα επόμενα χρόνια, οι περισσότεροι αγωνιστές εικαστικοί βρέθηκαν μαζί με πολλούς άλλους στα ξερονήσια και στις φυλακές. Και στις νέες συνθήκες συνεχίζουν να ζωγραφίζουν. Πολλά έργα από αυτήν την περίοδο είναι έργα - μαρτυρίες. Εχουν αποτυπώσει μορφές εξόριστων, σκηνές της ζωής στην εξορία, τα βασανιστήρια, αλλά και την οργάνωση των ομάδων, την καθημερινότητα. Η τέχνη στα χρόνια της εξορίας ήταν για τους αγωνιστές ένα καταφύγιο. Ενας χώρος έκφρασης και δημιουργίας. Οι αγώνες για έναν καλύτερο κόσμο έγιναν έργο τέχνης, η πίστη στο δίκιο των ιδανικών τους πυροδότησε μια πρωτόγνωρη για εκείνες τις συνθήκες πολιτιστική δραστηριότητα.

Ξεχωριστή ενότητα αποτελούν τα έργα - καταγγελία απέναντι στον ιμπεριαλισμό και τον πόλεμο».