Ξεκάθαρο μήνυμα ότι οι εκπρόσωποι του αμερικανικού ιμπεριαλισμού είναι ανεπιθύμητοι στην περιοχή έστειλε ο λαός της Ανατολικής Μακεδονίας - Θράκης με τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις που πραγματοποίησε χτες, πρωί και βράδυ, στην Αλεξανδρούπολη. Απαίτησε «Αλεξανδρούπολη λιμάνι των λαών και όχι ορμητήριο των ιμπεριαλιστών», διαδηλώνοντας την αντίθεσή του στην εγκατάσταση ΝΑΤΟικής βάσης στο λιμάνι, αλλά και στις επιχειρηματικές δράσεις που συνδέονται με τους σχεδιασμούς τους.

Το πρωί, δυνάμεις της ΕΕΔΥΕ και του ΠΑΜΕ διαδήλωσαν μπροστά στο δημαρχείο της πόλης, που αποτέλεσε έναν από τους σταθμούς των συναντήσεων του Αμερικανού πρέσβη, Τζ. Πάιατ, και του γενικού πρόξενου των ΗΠΑ στη Θεσσαλονίκη, Γκ. Φλέγκερ, με τις τοπικές αρχές της πόλης. Με αλλεπάλληλα συνθήματα «υποδέχτηκαν» αγωνιστικά τον πρέσβη, που μπήκε στο δημαρχείο από την πίσω πόρτα και χάλασαν την πανηγυρική φιέστα. Κατήγγειλαν την πολιτική των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ στην περιοχή, τη στάση της κυβέρνησης, που διαθέτει «γην και ύδωρ» στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, αλλά και τη σοβαρή ευθύνη που φέρουν οι τοπικοί παράγοντες της πόλης, που έστρωσαν κόκκινα χαλιά για να υποδεχτούν τους εκπροσώπους των ΗΠΑ!

Το απόγευμα πραγματοποιήθηκαν νέα μαζική μαχητική κινητοποίηση και πορεία στους δρόμους της πόλης, με συμμετοχή του φιλειρηνικού κινήματος, φορέων και εργατικών σωματείων και από τους γύρω νομούς. Στη συγκέντρωση που πραγματοποιήθηκε μπροστά στο δημαρχείο μίλησε η Σταματία Γκιδίκα, πρόεδρος της Επιτροπής Ειρήνης Εβρου, η οποία μεταξύ άλλων σημείωσε: «Εξω οι βάσεις και τα ορμητήρια θανάτου από τη χώρα μας! Αυτό βροντοφωνάζουμε σήμερα εδώ στην Αλεξανδρούπολη οι Επιτροπές Ειρήνης και τα εργατικά σωματεία σε όλους αυτούς που άνοιξαν την αγκαλιά τους και έστρωσαν κόκκινα χαλιά στον Αμερικανό πρέσβη, Τζέφρι Πάιατ, και τον Αμερικανό πρόξενο. Τους λέμε: Είστε ανεπιθύμητοι, κύριοι!».

Αναφέρθηκε στις τελευταίες επικίνδυνες εξελίξεις που αφορούν την αξιοποίηση του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης από τις ΗΠΑ για την προώθηση του Υγροποιημένου Φυσικού Αερίου τους (ΥΦΑ) στην ευρωπαϊκή αγορά, με περιορισμό του ρωσικού φυσικού αερίου. Στάθηκε και στη στρατηγική σημασία του λιμανιού, που ελκύει το αμερικανικό ενδιαφέρον, αφού είναι «"κλειδί" για τον έλεγχο στα Στενά του Βοσπόρου. Διάφορα δημοσιεύματα και αναλύσεις Αμερικανών αξιωματούχων συγκλίνουν στη σπουδαιότητα που έχει το λιμάνι για τον έλεγχο των Στενών του Βοσπόρου, μιας και είναι η μοναδική δίοδος του ρωσικού Ναυτικού μεταξύ Μεσογείου και Μαύρης Θάλασσας». Ανέδειξε ότι οι ΗΠΑ «μιλούν ακόμη και για ενδεχόμενο "σφράγισμα" από αμερικανικές ναυτικές και αεροπορικές στρατιωτικές δυνάμεις, σε συνδυασμό με άλλες που υπάρχουν ήδη σε ΝΑΤΟικές βάσεις και εγκαταστάσεις στη Βαλκανική». «Αν αυτά τα ομολογούν σε συνθήκες ιμπεριαλιστικής ειρήνης, ανατριχίλα προκαλεί η σκέψη για το πού μπορεί να οδηγήσουν οι σημερινές εξελίξεις σε μια φάση όξυνσης των σχέσεων ΗΠΑ - Ρωσίας, η οποία κυοφορείται. Βλέποντας κανείς το χάρτη της περιοχής, αντιλαμβάνεται ότι η Αλεξανδρούπολη αποτελεί το ιδανικό αγκυροβόλιο για όλα αυτά τα σχέδια, μιας και "βλέπει" Βαλκάνια, Μαύρη Θάλασσα, αλλά έχει και πρόσβαση στο Αιγαίο».

Η ομιλήτρια σημείωσε ότι «η επίσκεψη Πάιατ στην πόλη μας επιβεβαιώνει για το τι ακριβώς ενδιαφέρει τους Αμερικανούς στην περιοχή, πέρα από τα επενδυτικά τους σχέδια στον τομέα της Ενέργειας, ή τα γνωστά έως τώρα "πλάνα" για την εγκατάσταση βάσης ελικοπτέρων σε τμήμα του λιμανιού της πόλης. Και οι χειροκροτητές τους - κυβέρνηση, δημοτική αρχή - δηλώνουν πανευτυχείς και λένε ωμά ότι δεν έχουν στόχο να αξιοποιήσουν το λιμάνι της πόλης απλά ως "πύλη εισόδου" για το αμερικανικό φυσικό αέριο στα Βαλκάνια αλλά να αντιμετωπίσουν - εκτοπίσουν και τη Ρωσία. Η κυβέρνηση αποδεικνύεται ένας ικανός "πλασιέ", που βγαίνει στη γύρα για επενδυτές, διαφημίζοντας τις "ευκαιρίες" - ουσιαστικά την εργασιακή ζούγκλα - που συνδιαμορφώθηκαν από προηγούμενες κυβερνήσεις (ΝΔ - ΠΑΣΟΚ) στη χώρα».

Ξεκαθάρισε ότι «ο λαός δεν πρέπει να περιμένει να υπάρχει δίκαιη, σταθερή και ειρηνική ανάπτυξη σε ένα άδικο σύστημα. Η ανάπτυξη την οποία υπηρετούν όλοι τους είναι η καπιταλιστική ανάπτυξη, που στηρίζεται στην πάμφθηνη εργατική δύναμη, στους ανταγωνισμούς και τους πολέμους».