Associated Press |
Τι θα συμβεί σε χώρες, όπου οι Γάλλοι κάνουν χρυσές δουλιές και αυτές μπαίνουν στο στόχαστρο των Αμερικανών ως «παραγωγοί τρομοκρατών»; Τι θα συμβεί αν το εκεί ισλαμικό κίνημα στραφεί εναντίον όλων των δυτικών; |
Για την κατασκευή του «Αγωγού της Κασπίας» - αγωγού μεταφοράς καυσίμου της Κασπίας μήκους 900 μιλίων, από το Τενγκίζ μέχρι το ρωσικό λιμάνι του Νοβοροσίσκ στη Μαύρη Θάλασσα - στην «Chevron» αναφέρουν ότι η έναρξη κατασκευής του αγωγού αναμένεται σύντομα, με κόστος 2,6 δισ. δολάρια και αρχική ικανότητα μεταφοράς 600.000 βαρελιών τη μέρα. Υπογραμμίζουν ότι ο αγωγός θα επιτρέψει τη μέγιστη εκμετάλλευση των κοιτασμάτων του Τενγκίζ.
Οπως κάνει σαφές ο Dave O'Reilly, πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της εταιρίας, η «Chevron» για τη διετία 2000-2001 έχει θέσει στόχο την οικοδόμηση διοικητικής υποδομής, την επιχειρησιακή αρτιότητα και την καλύτερη δυνατή διαχείριση κεφαλαίου, σε περιοχές όπου επιχειρεί η εταιρία. Συμπληρώνει ότι ήδη αυτοί οι στόχοι έχουν επιτευχθεί σε σημεία όπως το Τενγκίζ, αναφέροντας ότι εκεί συμπλήρωσαν 12 εκατομμύρια εργατοώρες χωρίς να χάσουν χρόνο εξαιτίας κάποιου ξαφνικού περιστατικού, «ενώ παράλληλα επιτύχαμε νέο ρεκόρ παραγωγής».
Associated Press |
Στον αμερικανικό όμιλο «ExxonMobil», που επίσης δραστηριοποιείται στο Καζαχστάν, σημειώνουν ότι εφαρμόζονται ήδη τα σχέδια για πλήρη εκμετάλλευση των κοιτασμάτων στο Τενγκίζ. Η εταιρία διατηρεί «συμφέροντα» στο Αμπού-Ντάμπι της αραβικής χερσονήσου, στο Κατάρ, στην Υεμένη και στη Σαουδική Αραβία.
Στη βρετανική ΒΡ επαίρονται καθώς «σήμερα έχουμε καταλάβει ηγετική θέση σε συναρπαστικά νέα αναπτυξιακά πλάνα στην Αφρική, στη Νότια Αμερική, στην Ασία και στην περιοχή της Κασπίας». Εκμεταλλεύονται πλουτοπαραγωγικές πηγές στην ευρύτερη περιοχή που εξετάζουμε, όπως σε Ιράν, Ινδία, Καζαχστάν, Αζερμπαϊτζάν, Κουβέιτ, Ομάν, Πακιστάν, Κατάρ, Σαουδική Αραβία, Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα και Ουζμπεκιστάν.
Ποιοι έχουν ανάγκη, ποιοι καταναλώνουν το καύσιμο αυτών των χωρών; «Περισσότερο από το 70% των κερδών μας παράγεται στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ». Τέλος, η εταιρία διακηρύσσει στους μετόχους της ότι προσανατολίζεται στο χαμηλό κόστος παραγωγής. Προφανώς τα φτηνά εργατικά χέρια των Καζάκων, των Ουζμπέκων, των Πακιστανών είναι μια λύση.
Ο όμιλος ENI/AGIP συμμετέχει σε τέσσερις κοινοπραξίες, που διεξάγουν έρευνες και παράγουν προϊόν στο Αζερμπαϊτζάν και στο Καζαχστάν. Παράλληλα, διατηρεί 2% στη λειτουργία και εκμετάλλευση του «Αγωγού της Κασπίας». «Η συμμετοχή θα επιτρέψει στην "Eni" να μεταφέρει περίπου 3 εκατομμύρια τόνους πετρελαίου το χρόνο», σημειώνουν. Οι Ιταλοί, αναφερόμενοι σε δουλιές που έκλεισε μια θυγατρική τους στην περιοχή, μιλούν για «γιγαντιαία κοιτάσματα πετρελαίου» στην περιοχή του Καρασαγκάν στο Δυτικό Καζαχστάν.
Σχετικά με τους Γάλλους: Στο πλαίσιο του ενδοϊμπεριαλιστικού ανταγωνισμού, πόσο άνετα νιώθουν με τις πολεμικές ιαχές των Αμερικανών πολιτικών και τα σχέδια επέκτασης των Αμερικανών επιχειρηματιών; Πόσο ενοχλημένοι είναι οι Αμερικανοί από τις προνομιακές σχέσεις που διατήρησε η Γαλλία και οι επιχειρήσεις της σε μια σειρά από χώρες, συντηρώντας τους δεσμούς που σφυρηλάτησε από την εποχή της γαλλικής αποικιοκρατίας; Πόσο ενισχύεται το γαλλικό μονοπωλιακό κεφάλαιο στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, αν ο γαλλικός όμιλος TOTAL-FINA-ELF επιτύχει τη φημολογούμενη συμφωνία με τον Σαντάμ Χουσεΐν για την εκμετάλλευση των ιρακινών πετρελαϊκών αποθεμάτων;
Η TOTAL-FINA-ELF κατά καιρούς ανταγωνίζεται, άλλοτε συνεργάζεται με τους Αμερικανούς, τους Ρώσους κι άλλους κεφαλαιοκράτες - σε επιχειρήσεις δικές της ή κοινοπραξίες - στην Κασπία. Στο Αζερμπαϊτζάν έχει επενδύσει τεράστια ποσά στην εξόρυξη και παραγωγή πετρελαιοειδών, στο Τουρκμενιστάν για διύλιση και εμπόριο, στο Καζαχστάν για εξόρυξη και παραγωγή, στο Ουζμπεκιστάν για διύλιση και εμπόριο.
Ομως, τι θα συμβεί σε χώρες, όπου οι Γάλλοι κάνουν χρυσές δουλιές και αυτές μπαίνουν στο στόχαστρο των Αμερικανών ως «παραγωγοί τρομοκρατών»; Τι θα συμβεί αν το εκεί ισλαμικό κίνημα στραφεί εναντίον όλων των δυτικών; Πόσο θα διακινδυνεύσουν οι γαλλικές επενδύσεις σε Μαρόκο, Αλγερία, Τυνησία, Λιβύη, Σουδάν, Σομαλία, Λίβανο, Συρία, Ιράν, Πακιστάν, Μπανγκλαντές, Ινδονησία; Εκεί όπου επίσης έχουν επενδύσει δισ. φράγκα σε εγκαταστάσεις εξόρυξης, διύλισης, παραγωγής και εμπορίας πετρελαιοειδών, αλλά και χημικών; Ποια θα είναι η αντίδραση του γαλλικού μονοπωλιακού κεφαλαίου, στο ενδεχόμενο να χάσει έσοδα;