Χαρακτηριστικά είναι όσα ειπώθηκαν μεσοβδόμαδα στο Διεθνές Συνέδριο Διαχείρισης Κρίσεων και Ασφάλειας «ΑΘΗΝΑ 2018», με τίτλο «Αποτελεσματική διαχείριση κρίσεων: Μετατρέποντας τον κίνδυνο σε ευκαιρία», το οποίο διοργανώθηκε από το ΓΕΕΘΑ υπό την αιγίδα του υπουργείου Αμυνας, στη Σχολή Ικάρων. Επισήμως, σκοπός ήταν «η ανάλυση των πηγών αστάθειας στο σύγχρονο περιβάλλον διεθνούς ασφάλειας και η διερεύνηση των βέλτιστων πρακτικών στην αντιμετώπιση κρίσεων».
Ενδεικτικά των όσων συζητήθηκαν εκεί - που δεν αποτελούν τίποτα λιγότερο από τα ίδια τα ιμπεριαλιστικά σχέδια στην περιοχή με τα απαραίτητα προσχήματα που τα συνοδεύουν - είναι όσα καταγράφονταν ήδη από τα προπαρασκευαστικά κείμενα του συνεδρίου, όπου τονιζόταν ότι «κατά τη διάρκεια των τελευταίων είκοσι ετών, μια σειρά γεγονότων (...) διέλυσαν τις αυταπάτες για έναν πιο ειρηνικό κόσμο. Δυστυχώς, ο κόσμος σήμερα δεν έχει γίνει ασφαλέστερος. Αντιθέτως, από τις αρχές του 21ου αιώνα, η σκοτεινή πλευρά της ιστορίας, εκείνη των ενόπλων συγκρούσεων, επιστρέφει με γρήγορους ρυθμούς». Στις «εστίες αστάθειας» οι διοργανωτές περιλάμβαναν ως πτυχές τις «διαμάχες για ενεργειακούς πόρους». Σημειωνόταν ακόμη πως «υφίστανται περιπτώσεις τοπικών κρίσεων, οι οποίες αν δεν ελεγχθούν έγκαιρα και αποτελεσματικά, ενέχουν τον κίνδυνο εξάπλωσης της βίας στις γειτονικές χώρες, επηρεάζοντας έτσι μια ευρύτερη γεωγραφική περιοχή, ή ακόμη χειρότερα, δημιουργώντας ένα επιπλέον σημείο αστάθειας με παγκόσμιο αντίκτυπο».
Ο ίδιος ο υπουργός Αμυνας, Π. Καμμένος, στο χαιρετισμό του στο συνέδριο έβαλε θέμα ότι ΝΑΤΟ και ΕΕ δεν είναι αρκετά «προετοιμασμένοι» να αντιμετωπίσουν ό,τι ορίζουν ως τρομοκρατία και ότι πρέπει να διευρυνθούν η παρουσία και οι επιχειρήσεις τους στην Ανατολική Μεσόγειο, με την Ελλάδα σε κομβικό ρόλο, συντονισμού και διεκπεραίωσης ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών.
Είπε χαρακτηριστικά: «Η μόνη λύση είναι η κοινή δράση. Είναι η ΕΕ έτοιμη για τέτοια δράση; Οχι. Η ΕΕ θέλει να πολεμήσει την τρομοκρατία αλλά δεν μπορεί. Είναι το ΝΑΤΟ έτοιμο; Η αλήθεια είναι ότι το ΝΑΤΟ κάνει ασκήσεις και κινητοποιεί κόσμο στη βόρεια πτέρυγά του (...) αλλά στη νότια πτέρυγά του έχουμε όλες τις απειλές, παράνομη μετανάστευση, παράνομη διακίνηση όπλων και ναρκωτικών απ' όπου χρηματοδοτούνται τρομοκρατικές πράξεις».
Πρόσθεσε ακόμη - δείχνοντας στην κατεύθυνση της ακόμα μεγαλύτερης «διεύρυνσης» των προσχημάτων που αξιοποιούν οι ιμπεριαλιστές - πως «τρομοκρατική επίθεση δεν είναι μόνο μια επίθεση με τρομοκράτες του ISIS αλλά και ένα drone με μερικά γραμμάρια επικίνδυνης βιολογικής ουσίας που μπορεί να καταστρέψει μια πόλη. Πόσες ασκήσεις για αντιμετώπιση επιθέσεων τύπου "renegate" (σ.σ. με τέτοια ιπτάμενα μέσα) έχουμε κάνει στο ΝΑΤΟ;». «Πρέπει να λέμε αλήθειες, να βρούμε λύσεις, να πάρουμε τις αναγκαίες πολιτικές αποφάσεις», συμπλήρωσε, ενώ ζητώντας την επιτάχυνση των επικίνδυνων σχεδιασμών ΕΕ και ΝΑΤΟ, εξέφρασε το «παράπονό» του γιατί με την Γερμανίδα ομόλογό του, είναι οι πιο «παλαιοί» υπουργοί Αμυνας σε ΝΑΤΟ και ΕΕ, αλλά από την αρχή της θητείας τους λίγα έχουν προχωρήσει από όσα έχουν συζητήσει στα διαβούλιά τους...
Ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ, ναύαρχος Ευ. Αποστολάκης, στο δικό του χαιρετισμό χαρακτήρισε την Ανατ. Μεσόγειο μια από τις πιο ευαίσθητες περιοχές. Τόνισε, δε, ότι κανείς δεν μπορεί να πετύχει μόνος του στην αντιμετώπιση των σύγχρονων ζητημάτων ασφαλείας.
Προηγουμένως, σε γραπτή πρόσκληση προς τους συνέδρους, σημείωνε ότι σήμερα «αντιμετωπίζουμε ένα πρωτοφανές φάσμα προκλήσεων ασφάλειας, που αναδεικνύουν την ανάγκη πρόβλεψης, προετοιμασίας και αποτελεσματικής αντίδρασης σε κρίσιμες καταστάσεις» και ότι το συνέδριο θα αποτελέσει «μια εξαιρετική ευκαιρία ανάδειξης της προσπάθειας της διεθνούς κοινότητας για δημιουργία δομών και διαδικασιών διαχείρισης κρίσεων». Μια διαδικασία όπου πρωταγωνιστεί η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, που στήνει σχήματα τέτοιας ευρωατλαντικής «συνεργασίας» στα Βαλκάνια και την Ανατολική Μεσόγειο, με τη συμμετοχή και των ΗΠΑ.
Ομιλητές του συνεδρίου ήταν υψηλόβαθμοι στρατιωτικοί και αξιωματούχοι από διεθνείς οργανισμούς, καθώς και ακαδημαϊκοί και στελέχη «ερευνητικών» κέντρων και ινστιτούτων από την Ελλάδα και το εξωτερικό, αρκετοί από τους οποίους έβαλαν ανοιχτά το ευρωατλαντικό αφήγημα ότι «Αμυνα στα σύνορα» και «Ασφάλεια στο εσωτερικό» διασυνδέονται όλο και στενότερα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους λαούς. Οπως επίσης διακήρυξαν την ανάγκη «προληπτικής» δράσης στρατιωτικών δυνάμεων των ιμπεριαλιστικών κέντρων μακριά από τα σύνορά τους, σε ζώνες όπου έχουν συμφέροντα μονοπώλιά τους, δράση με το όποιο πρόσχημα (π.χ. «ανθρωπιστική κρίση») και όποιο καπέλο (π.χ. ΟΗΕ).
Π.χ. ανοίγοντας το συνέδριο, ο αντιστράτηγος Esa Pulkkinen, γενικός διευθυντής του Στρατιωτικού Επιτελείου της ΕΕ, τόνισε ότι «η εσωτερική και εξωτερική ασφάλεια είναι όλο και πιο αλληλένδετες και η ασφάλειά μας στο σπίτι εξαρτάται από τη σταθερότητα πέρα από τα σύνορά μας», προσθέτοντας ότι «το περιβάλλον ασφάλειας της ΕΕ σήμερα απαιτεί να έχουμε άμεσα διαθέσιμες και αξιόπιστες δυνατότητες για να εγγυηθούμε την ασφάλεια των ευρωπαϊκών αξιών, των συμφερόντων και των πολιτών μας».
Αναφερόμενος εξάλλου στη μετανάστευση και προϊδεάζοντας για νέες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις της ΕΕ είπε πως «ο καλύτερος τρόπος είναι να παράσχετε ασφαλές περιβάλλον στις πηγές μετανάστευσης αντιμετωπίζοντας τα ριζικά αίτια. Εχουμε θετικά αποτελέσματα από τις στρατιωτικές επιχειρήσεις και αποστολές της ΕΕ εκτός των συνόρων μας για την οικοδόμηση στρατιωτικών δομών ασφαλείας στις χώρες της υποσαχάριας Αφρικής».
Σε ανάλογο κλίμα, ο Jonathan Wilkenfeld, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Maryland, τόνισε ότι υπάρχουν «ορισμένες παγκόσμιες προκλήσεις και κρίσεις που απαιτούν δράση σε παγκόσμια συλλογική κλίμακα».
Υπήρξε, εξάλλου, ειδική ενότητα για την «ανάγκη για στενή συνεργασία μεταξύ των διεθνών οργανισμών», ως «μία ουσιώδης προϋπόθεση για την αποτελεσματική, τη στενότερη διαχείριση κρίσεων».
Εκεί, ο Matteo Gomirato, υπεύθυνος πολιτικής για τα θέματα των Ηνωμένων Εθνών στην Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης της ΕΕ, σε εισήγησή του για την «εταιρική σχέση ΕΕ - ΟΗΕ», σημείωσε ότι ένας από τους βασικούς στόχους της ΕΕ είναι να διασφαλίσει έναν «αποτελεσματικό πολυκεντρισμό με πυρήνα του έναν ισχυρό και μεταρρυθμισμένο ΟΗΕ». Είπε ακόμα ότι «στους ταραχώδεις καιρούς μας, η εταιρική σχέση ΕΕ - ΟΗΕ είναι ισχυρότερη, πιο αρθρωτή και πιο σημαντική από ποτέ», και ότι «τα επόμενα χρόνια, ΕΕ και ΟΗΕ θα συνεργαστούν για να προωθήσουν μια παγκόσμια τάξη βασισμένη σε κανόνες, βασισμένη στο διεθνές δίκαιο, στην κοινή ευθύνη και στις κερδοφόρες συνεργατικές λύσεις», σχέδια που ανατρέπουν βέβαια οι ίδιες οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις οι οποίες έχουν τη δική τους δυναμική, ανεξάρτητα από τις όποιες προσωρινές «λυκοφιλίες» των ιμπεριαλιστών.
Χαρακτηριστικά ως προς αυτό είναι τα όσα επισήμανε η Alexandra Novosseloff, επισκέπτρια διδάσκουσα στο Κέντρο Επιχειρήσεων Ειρήνης «Brian Urquhart» στο Διεθνές Ινστιτούτο Ειρήνης (IPI) στη Νέα Υόρκη, σημειώνοντας ότι αν και μια σειρά διακρατικοί οργανισμοί «επιδιώκουν παρόμοιους στόχους και φαίνονται σαν φυσικοί εταίροι, ένα ευρύ φάσμα προκλήσεων και περιορισμών εμποδίζει την αποτελεσματική συνεργασία τους». Σε κάθε περίπτωση, η Novosseloff κάλεσε «να μελετηθούν τα κύρια στοιχεία αυτών των εταιρικών σχέσεων καθώς και οι επιτυχίες και οι εντάσεις που προέκυψαν από τις κοινές επιχειρήσεις επί του πεδίου».
Στο πλαίσιο του συνεδρίου, σε ειδική ενότητα αναλύθηκαν οι «προκλήσεις» που απορρέουν από τη μετανάστευση, την «τρομοκρατία» και τις υβριδικές απειλές. Δεν αποκλείστηκε, εκεί, από ομιλητές όπως ο Ιωαν. Νομικός, διευθυντής στο Ερευνητικό Ινστιτούτο Ευρωπαϊκών και Αμερικανικών Μελετών, η απόπειρα εκδήλωσης «βίαιων πράξεων» στην Ελλάδα, ενώ ταυτόχρονα στάθηκε στην ιστορία των Βαλκανίων ως «εστία υβριδικών απειλών».
Ο Χαρ. Παπασωτηρίου, καθηγητής στο Πάντειο και διευθυντής του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων, ανέλυσε την εξέλιξη της «διεθνούς τζιχαντιστικής τρομοκρατίας από την "Αλ Κάιντα" στο ISIS», ενώ αναφέρθηκε και στις συνέπειες από την ήττα του ISIS σε Συρία και Ιράκ, προϊδεάζοντας για νέο κύκλο αστάθειας στην περιοχή.
Παραπέρα, σε θεματική ενότητα με τίτλο «Θαλάσσια και ενεργειακή ασφάλεια στη Μεσόγειο: Γιατί είναι σημαντικές για την Ευρώπη», αναλύθηκαν πτυχές όπως «Γεωστρατηγική προοπτική της Ανατολικής Μεσογείου: Τάσεις, προκλήσεις, ευκαιρίες», «Η στενότερη συνεργασία μεταξύ των παράκτιων χωρών ως το κλειδί για την επιτυχία», «Ασφάλεια ενεργειακών υποδομών από συμβατικές απειλές και κυβερνοπόλεμο».
Ο αντιναύαρχος ε.α. Β. Μαρτζούκος, πρόεδρος του Ελληνικού Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών, στην εισήγησή του τόνισε ότι «η Μεσόγειος Θάλασσα αποτελεί έναν σημαντικό θαλάσσιο δρόμο για το διεθνές εμπόριο και τη μεταφορά Ενέργειας», ενώ συνδυάζοντας το θέμα με τις «σημαντικές γεωπολιτικές και ενεργειακές εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή» εκτίμησε ότι «αυτές οι απειλές και οι προκλήσεις για την ασφάλεια ενδέχεται να θέσουν τις προϋποθέσεις για μια μελλοντική κρίση, επηρεάζοντας την Ευρώπη».
Ο Εμμ. Καραγιάννης, αν. καθηγητής στο Τμήμα Μελετών Αμυνας του King's College London, στάθηκε στο θέμα «Η Ελλάδα ως Παροχέας Ενεργειακής Ασφάλειας στην Ανατολική Μεσόγειο». Σημείωσε: «Με τις νέες ανακαλύψεις αερίου τα τελευταία χρόνια (...), η Ανατολική Μεσόγειος σύντομα θα γίνει το νέο σύνορο φυσικού αερίου. Η ανακάλυψη των φυσικών πόρων της Ανατολικής Μεσογείου έρχεται σε μια εποχή όπου η παγκόσμια ζήτηση για Ενέργεια αυξάνεται με ταχείς ρυθμούς, πολλοί αμφισβητούν την αξιοπιστία των προμηθειών από τη Ρωσία και οι δυτικές κυβερνήσεις ενθαρρύνουν τη διαφοροποίηση της προσφοράς για να εξασφαλίσουν ενεργειακή ασφάλεια».
Ο Κ. Σταμπολής, εκτελεστικός διευθυντής του Ινστιτούτου Ενέργειας Νοτιοανατολικής Ευρώπης (ΙΕΝΕ), σε εισήγηση με θέμα «Ο ρόλος της Ελλάδας στην ενίσχυση της ευρωπαϊκής ενεργειακής ασφάλειας», είπε ότι «η Ελλάδα πρέπει να πραγματοποιήσει πολύ περισσότερα ερευνητικά έργα εντός και εκτός ανοικτής θάλασσας στην ΑΟΖ της, προκειμένου να ανακαλύψει και να επαληθεύσει τους εμπορικά εκμεταλλευόμενους πόρους υδρογονανθράκων».
Τέλος, ο Αρ. Τζιαμπίρης, πρόεδρος του Τμήματος Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς, στην εισήγηση με θέμα «Η Νέα Ανατολική Μεσόγειος σε Μετάβαση: Στρατηγικές Προκλήσεις και Ευκαιρίες», τόνισε ότι «η Ανατολική Μεσόγειος αντιμετωπίζει μερικές από τις πιο ενδιαφέρουσες, ανησυχητικές και επικίνδυνες εξελίξεις στη σύγχρονη διεθνή πολιτική», συγκαταλέγοντας εκεί τις εξελίξεις στη Συρία, «την αβεβαιότητα για το μέλλον της Αιγύπτου (και γενικότερα της Αραβικής Ανοιξης)», «τις επίμονες περιφερειακές φιλοδοξίες (και τον αυξανόμενο αυταρχισμό) της Τουρκίας», «και πιο πρόσφατα μια κρίση προσφύγων που αφορά εκατομμύρια». Σε αυτό το πλαίσιο πρόσθεσε πως «η Ανατολική Μεσόγειος γίνεται ένα μεγάλο "εργαστήριο" όπου δοκιμάζονται πολιτικές ισορροπίας μεταξύ των Μεγάλων Δυνάμεων και των περιφερειακών κρατών»...