Σχέδιο νόμου με πληθώρα διατάξεων, μεταξύ των οποίων και τη διάταξη που προβλέπει τη μη εφαρμογή από την αρχή του 2019 της περικοπής της λεγόμενης «προσωπικής διαφοράς» στους παλιούς συνταξιούχους, κατέθεσε χτες η κυβέρνηση στη Βουλή, διατηρώντας την ίδια στιγμή σε πλήρη ισχύ τον νόμο Κατρούγκαλου, με τραγικές συνέπειες για τους νέους συνταξιούχους, αλλά και τις δεκάδες περικοπές των προηγούμενων ετών σε βάρος των παλιών συνταξιούχων, τις οποίες προώθησαν οι κυβερνήσεις ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.

Η συζήτηση του νομοσχεδίου ξεκινά στις αρμόδιες Επιτροπές της Βουλής αύριο Πέμπτη, με τη διαδικασία του «επείγοντος», ενώ η ψηφοφορία στην Ολομέλεια αναμένεται να πραγματοποιηθεί το αργότερο μέχρι την επόμενη Τρίτη.

Επικαλούμενη την υπεραπόδοση από τα ματωμένα πλεονάσματα, που προήλθε από το ξεζούμισμα του λαού, και κάτω από τις κινητοποιήσεις των συνταξιούχων και τη γενικευμένη κατακραυγή για τη λεηλασία των συντάξεων με το νόμο Κατρούγκαλου, η κυβέρνηση δεν προχωράει τελικά σε μια ακόμα περικοπή, που η ίδια νομοθέτησε το 2017, με τον νόμο 4472, στο πλαίσιο της δεύτερης «αξιολόγησης» του τρίτου μνημονίου.

Την ίδια στιγμή, βέβαια, θωρακίζει τον νόμο - λαιμητόμο (4387/2016) και τον κρατά σε απόλυτη ισχύ. Οπως επισημαίνει ήδη από την πρώτη γραμμή της Αιτιολογικής Εκθεσης του τωρινού νομοσχεδίου, με τον νόμο Κατρούγκαλου «επιτεύχθηκε η πλήρης αναμόρφωση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης». Αυτό που «επιτεύχθηκε» ήταν βέβαια η πλήρης ενσωμάτωση και «νομιμοποίηση» όλων των προηγούμενων περικοπών, όπως και η κατρακύλα σε συντάξεις πτωχοκομείου για τις νέες γενιές, με ορίζοντα μισό αιώνα.

Είναι χαρακτηριστικός επίσης ο τρόπος που η κυβέρνηση εξηγεί γιατί η περικοπή της «προσωπικής διαφοράς» δεν είναι «αναγκαία», τουλάχιστον σε αυτήν τη φάση. Οπως αναφέρεται στην Αιτιολογική Εκθεση, «σήμερα μετά την ολοκλήρωση των προγραμμάτων δημοσιονομικής προσαρμογής (...) αποδείχθηκε πλήρως ότι η Ελλάδα έχει κατορθώσει να επιτύχει το δημοσιονομικό της στόχο για πρωτογενές πλεόνασμα, στόχος που μπορεί πλέον να επιτευχθεί και χωρίς το μέτρο της απομείωσης της προσωπικής διαφοράς στο πλαίσιο του επανυπολογισμού των συντάξεων...».

Με μια κουβέντα, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ομολογεί ξεδιάντροπα πως συνεχίζοντας το αντιλαϊκό έργο των προηγούμενων κυβερνήσεων και εφαρμόζοντας κατά γράμμα και τα τρία μνημόνια για τα συμφέροντα του κεφαλαίου, «έγδαρε» σε τέτοιο βαθμό συνταξιούχους και εργαζόμενους, αυτοαπασχολούμενους και μικρομεσαίους αγρότες, με τις τεράστιες περικοπές σε συντάξεις και μισθούς, την αντιλαϊκή φοροληστεία κ.ο.κ., πετυχαίνοντας τους δημοσιονομικούς στόχους και τα ματωμένα πλεονάσματα, που σήμερα ...«δεν χρειάζεται» και η νέα περικοπή στις συντάξεις των παλιών συνταξιούχων.

Την ίδια στιγμή, από την αντιασφαλιστική μέγγενη δεν ξεφεύγουν ούτε οι παλιές ούτε οι νέες συντάξεις, αφού δεν καταργείται η διάταξη του νόμου 4472/2018 της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, σύμφωνα με την οποία «παγώνουν», χωρίς να παίρνουν ούτε ένα ευρώ αύξηση, όλες οι συντάξεις για την επόμενη τετραετία (τουλάχιστον μέχρι το 2022).

Μάλιστα, ακόμα και αν μετά από το 2022 δοθούν κάποιες αυξήσεις, οι παλιές συντάξεις με «προσωπική διαφορά» θα παραμείνουν «παγωμένες», μέχρι οι αυξήσεις αυτές να «ισοφαρίσουν» την εν λόγω διαφορά...

Παρά την κάλπικη προσπάθεια της κυβέρνησης να εμφανιστεί ως «φίλος των συνταξιούχων», δεν μπορεί να κρυφτεί η σκληρή πραγματικότητα που έχει διαμορφώσει και η δική της πολιτική σε βάρος της συντριπτικής πλειοψηφίας των συνταξιούχων. Συγκεκριμένα:

• Με την ψήφιση του 3ου μνημονίου, το καλοκαίρι του 2015, και τον νόμο 4336, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ επέβαλε μια σειρά από περικοπές στις καταβαλλόμενες συντάξεις. Μεταξύ αυτών την αύξηση της παρακράτησης για τον κλάδο Υγείας στις κύριες (από 4% στο 6%) και στις επικουρικές συντάξεις (από 0% σε 6%).
• Νομιμοποιώντας όλες τις προηγούμενες περικοπές και τις αυξήσεις των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης που επιβλήθηκαν από τις κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, προχώρησε σε νέα αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης σταδιακά και διαμόρφωσε το 67ο έτος ηλικίας ως το απαιτούμενο όριο, εγκλωβίζοντας σε επιπλέον χρόνια δουλειάς χιλιάδες εργαζόμενους που βρίσκονταν ένα βήμα πριν τη συνταξιοδότηση.
• Εφαρμόζοντας διάταξη του 2ου μνημονίου, μείωσε κατά 20% τις κατώτερες συντάξεις σε όσους νέους συνταξιούχους δεν είχαν συμπληρώσει το 67ο έτος.
• Το Μάη του 2016 ακολούθησε ο νόμος 4387, τον οποίο εργαζόμενοι και συνταξιούχοι εύστοχα αποκάλεσαν «νόμο - λαιμητόμο». Με τον νόμο αυτό, το νέο «τσεκούρι» σε συνταξιούχους και ασφαλισμένους μόνο για την τετραετία 2016 - 2019 «υψώθηκε» στα 8,2 δισ. ευρώ.
• Πέραν των άλλων δομικών ανατροπών, ο νόμος επέβαλε την πλήρη κατάργηση του ΕΚΑΣ σταδιακά μέχρι το 2019. Μέσα στην πρώτη τετραετία της σταδιακής μείωσής του, οι χαμηλοσυνταξιούχοι έχασαν 2,9 δισ. ευρώ...
• Ακόμα, με τον νόμο Κατρούγκαλου άρχισε η περικοπή των υφιστάμενων επικουρικών συντάξεων. Μόνο στη συγκεκριμένη τετραετία οι απώλειες υπολογίζονται στα 1,026 δισ. ευρώ. Αντίστοιχα, οι περικοπές στα μερίσματα των δημοσίων υπαλλήλων ανέρχονται στα 832 εκατ. ευρώ, ενώ στους εργαζόμενους επιβλήθηκε πρόσθετη εισφορά για την επικουρική σύνταξη, η οποία μόνο μέσα στα πρώτα 4 χρόνια εφαρμογής της θα αφαιρέσει από τους μισθούς τους 1,251 δισ. ευρώ.
• Οσο για τους νέους συνταξιούχους, δηλαδή εκείνους που βγαίνουν στη σύνταξη μετά από την ψήφιση του νόμου Κατρούγκαλου, σύμφωνα με την Εκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους η κυβέρνηση θα τους αφαιρέσει 689 εκατ. ευρώ μόλις την πρώτη τετραετία, εξαιτίας του νέου τρόπου υπολογισμού των συντάξεων, ενώ ακόμα 369 εκατ. ευρώ θα πετσοκόψει από την καρατόμηση των νέων συντάξεων χηρείας. Ενδεικτικό είναι και το γεγονός ότι με τον νόμο Κατρούγκαλου η μέση νέα κύρια σύνταξη του ΙΚΑ είναι μόλις 480,29 ευρώ, όταν το Φλεβάρη του 2015 ήταν 708,2 ευρώ, χωρίς και τότε βέβαια να καλύπτει τις πραγματικές ανάγκες. Και βέβαια δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι με τον νόμο αυτό βαθαίνουν και κλιμακώνονται όλα τα αντιασφαλιστικά νομοθετήματα της προηγούμενης περιόδου, με την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, το «σπάσιμο» της κύριας σύνταξης σε «εθνική» και «ανταποδοτική», τη μείωση των συντάξεων, την περικοπή της κρατικής χρηματοδότησης και τον περιορισμό της μόνο στο κονδύλι για την «εθνική» σύνταξη κ.ά. Ειδικά γι' αυτό το τελευταίο, η κρατική επιχορήγηση των συντάξεων προβλέπεται να φτάσει μόλις στο 4,8% του ΑΕΠ, αφήνοντας στον «αέρα» το ασφαλιστικό σύστημα και καταδικάζοντας τις νέες γενιές σε διαρκή ανασφάλεια.