Συγκεκριμένα, το 2015 είχαν ψηφίσει 1.117 εργαζόμενοι, ενώ τώρα ψήφισαν 1.691 εργαζόμενοι, 574 περισσότεροι από πριν, ενισχύοντας τον συνδυασμό των ταξικών δυνάμεων που βρίσκεται στη διοίκηση του σωματείου.
Για τη μάχη των αρχαιρεσιών, την κατάσταση στον κλάδο και τις προτεραιότητες του κλαδικού Συνδικάτου συζητήσαμε με τον πρόεδρό του, Γιάννη Καρανικόλα, εργαζόμενο στην υποδηματοποιία «ΦΕΙΔΑΣ».
Η μάχη για τις αρχαιρεσίες και την παραπέρα ενίσχυση του συνδικάτου, σημειώνει, ξεκίνησε από νωρίς, από το περασμένο Πάσχα.
«Προσπαθήσαμε να φθάσουμε σε όσο περισσότερους χώρους δουλειάς μπορούμε, ενώ ήρθαμε σε επαφή και με χώρους δουλειάς που μέχρι τώρα δεν γνωρίζαμε, ιδιαίτερα στο χώρο του ιματισμού». Εξηγώντας ότι δεν φθάνει μόνο μια απλή επαφή, ο Γ. Καρανικόλας τονίζει ότι το Συνδικάτο επιδιώκει να έχει συστηματική παρουσία στους χώρους δουλειάς, για να ενημερώνει και να συζητά με τους εργαζόμενους για τις εξελίξεις στον κλάδο και γενικότερα, για να παρεμβαίνει για μια σειρά από προβλήματα που αντιμετωπίζουν.
«Κάναμε παρεμβάσεις για απλήρωτες υπερωρίες, εντατικοποίηση της δουλειάς. Βάλαμε εμπόδια σε σχέδια καταπάτησης δικαιωμάτων κ.ά.», σημειώνει.
Κατά τη διάρκεια των αρχαιρεσιών, υπήρξαν περιπτώσεις όπου εργοδότες προσπάθησαν να εμποδίσουν να μπει η κάλπη στο χώρο δουλειάς για να ψηφίσουν οι εργαζόμενοι. Ομως, η ανυποχώρητη στάση και η επιμονή του Συνδικάτου έκαμψαν την αδιαλλαξία τους.
Τα παραπάνω είχαν ως αποτέλεσμα τη σημαντική αύξηση της συμμετοχής στις αρχαιρεσίες. Η αύξηση της συμμετοχής δείχνει ότι οι εργαζόμενοι αναγνωρίζουν τη δράση του Συνδικάτου, τη σταθερή παρουσία του στους χώρους δουλειάς, την αταλάντευτη στάση του απέναντι στην εργοδοσία για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους.
Είναι ένα πολύ θετικό βήμα, σημειώνει ο πρόεδρος του Συνδικάτου, αλλά η μάχη συνεχίζεται και απαιτείται έντασή της, ώστε οι εργαζόμενοι να συμμετέχουν πιο ενεργά στη δράση του Συνδικάτου, να αναλάβουν οι ίδιοι δράση για την παραπέρα ενίσχυσή του, για την οργάνωση στους χώρους δουλειάς, όπου η κατάσταση είναι δραματική.
Οι συνθήκες δουλειάς που έχουν επιβάλει οι εργοδότες σε πολλούς χώρους είναι εφιαλτικές, θυμίζουν Μεσαίωνα. Η εντατικοποίηση της εργασίας με 10ωρη και 12ωρη δουλειά χωρίς καθόλου διάλειμμα, τα άθλια μεροκάματα, οι απλήρωτες υπερωρίες, η ανασφάλιστη εργασία και η έλλειψη μέτρων για την Υγεία και την Ασφάλεια, η οποία προκαλεί δεκάδες εργατικά «ατυχήματα», πολλές φορές θανατηφόρα, έχουν πάρει διαστάσεις επιδημίας. Βάση της επίθεσης της εργοδοσίας στα δικαιώματα των εργατών είναι το πλούσιο αντεργατικό νομικό οπλοστάσιο που έχουν διαμορφώσει και εμπλουτίζουν η σημερινή κυβέρνηση και οι προκάτοχοί της.
Χαρακτηριστικά, στον κλάδο του ιματισμού, φασονατζίδικα αναλαμβάνουν την παραγωγή ρούχων για λογαριασμό μεγάλων εταιρειών. Πρόκειται για εργολαβίες που απασχολούν από 10, 15 μέχρι και 50 εργάτες. Στην πλειοψηφία τους οι εργάτες είναι μετανάστες, κυρίως από το Μπαγκλαντές - γνωρίζουν τη δουλειά από τη χώρα καταγωγής τους - που δουλεύουν 12 ώρες τη μέρα και αμείβονται από 2,5 έως 4 ευρώ την ώρα. Δεν λογαριάζουν με βάση το μεροκάματο ή το μήνα αλλά με την ώρα. Οι εργοδότες τούς ασφαλίζουν για 4ωρη απασχόληση και κρατούν τις ασφαλιστικές εισφορές από τα λεφτά που τους δίνουν. Πρακτικά το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς τους είναι «μαύρη», ανασφάλιστη εργασία.
Ακόμα, επικρατεί μεγάλη εντατικοποίηση στο χώρο των βιομηχανικών πλυντηρίων, ενώ στην υποδηματοποιία επικρατούν οι ελαστικές σχέσεις εργασίας με διαθεσιμότητες, εκ περιτροπής εργασία και πάει λέγοντας.
Την ίδια στιγμή οι εργοδότες ζητάνε παραπέρα συρρίκνωση των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Οπως, για παράδειγμα, οι βιομήχανοι κλωστοϋφαντουργοί (ΣΕΒΚ), που απαιτούν, μεταξύ άλλων, κατάργηση του νυχτερινού επιδόματος, των προσαυξήσεων στους μισθούς τις αργίες και τα Σαββατοκύριακα κ.ά.
Από τα πράγματα αναδεικνύεται η σημασία της μάχης που δίνει το Συνδικάτο για την οργάνωση της πάλης βάζοντας στόχο τη διεκδίκηση κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας με αυξήσεις στους μισθούς και βελτίωση των όρων εργασίας. Η αυξημένη συμμετοχή στις αρχαιρεσίες δημιουργεί καλύτερες προϋποθέσεις για το δυνάμωμα αυτού του διεκδικητικού αγώνα, στον κλάδο και σε κάθε χώρο δουλειάς.