Την αφετηρία για τα επόμενα βήματα στη συζήτηση και στη δράση για τα σύγχρονα δικαιώματα των νέων γυναικών στη μόρφωση, στην εργασία και τη δημιουργική ζωή σηματοδότησε η εκδήλωση - συζήτηση, που οργάνωσε το απόγευμα της περασμένης Τετάρτης η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας με δεκάδες φοιτήτριες από σχολές της Αθήνας.

Με την πρωτοβουλία αυτή δόθηκε συνέχεια στην πολύμηνη καμπάνια, με την οποία η ΟΓΕ απευθύνει κάλεσμα στις νέες που σπουδάζουν να γνωρίσουν τη δράση της και να πάρουν μέρος σε αυτή.

Η εκδήλωση ξεκίνησε με την προβολή βίντεο, το οποίο ετοίμασε η Ομοσπονδία. Υπάρχει σήμερα γυναικεία ανισοτιμία; Ποιες είναι οι σύγχρονες μορφές της; Ποιες γυναίκες αφορά; Πώς μπορεί μια νέα γυναίκα να κατακτήσει την ισότιμη θέση της στην κοινωνία; Θέτοντας ερωτήματα όπως τα παραπάνω το βίντεο αποτέλεσε τον καλύτερο πρόλογο στην πλούσια συζήτηση που ακολούθησε.

Τη μεγάλη αντίθεση ανάμεσα στις σημερινές δυνατότητες και στην πραγματικότητα που βιώνουν οι νέες γυναίκες στις σχολές συνόψισε στην εισηγητική της ομιλία η πρόεδρος της ΟΓΕ, Χριστίνα Σκαλούμπακα.

«Ενώ σήμερα η επιστήμη και η γνώση, η παραγωγικότητα της εργασίας μπορούν να αξιοποιηθούν με τέτοιο τρόπο, ώστε καθεμιά από εσάς να μπορεί να ολοκληρώσει τις σπουδές της χωρίς εμπόδια και στη συνέχεια να εργαστεί στον κλάδο και στο αντικείμενο των σπουδών της, βρίσκεστε αντιμέτωπες με όλο και περισσότερους φραγμούς», τόνισε.

Οι ελλείψεις και περικοπές στις σπουδές και τη φοιτητική μέριμνα, τα δίδακτρα στα μεταπτυχιακά, οι απαράδεκτες συνθήκες διαβίωσης στις λιγοστές φοιτητικές εστίες, το ατελείωτο «κυνήγι» πιστοποιητικών επιμόρφωσης, οι δουλειές «του ποδαριού» με τις οποίες πασχίζουν να τα βγάλουν πέρα με το κόστος των σπουδών, είναι μερικές από τις πλευρές της πραγματικότητας αυτής.

Παρά το γεγονός ότι καταγράφεται αύξηση του αριθμού των νέων γυναικών που είναι απόφοιτοι της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, η αύξηση αυτή δεν οδηγεί στη μείωση της γυναικείας ανεργίας, σημείωσε η πρόεδρος της ΟΓΕ.

Οπως τόνισε, το στοιχείο αυτό είναι αποκαλυπτικό για το πού βρίσκεται η ρίζα του φαινομένου της γυναικείας ανισοτιμίας: «Το μεγάλο ποσοστό ανεργίας των νέων γυναικών συνδέεται και με το γεγονός ότι οι εργαζόμενες θεωρούνται "κόστος" για την εργοδοσία και το κράτος λόγω των ιδιαίτερων αναγκών τους, λόγω της μητρότητας και της αναπαραγωγικής εργασίας. Γι' αυτό και είναι τα πρώτα θύματα της εργοδοτικής βίας και τρομοκρατίας», υπογράμμισε. Παράλληλα, όπως εξήγησε, «προωθείται η γυναικεία απασχόληση με ευέλικτες εργασιακές σχέσεις γιατί από αυτήν κερδίζουν περισσότερα οι επιχειρηματικοί όμιλοι».

«Η γυναικεία ανισοτιμία ζει και βασιλεύει στη σημερινή κοινωνία και κάτω από αυτό το πρίσμα αντιλαμβανόμαστε την αναγκαιότητα ύπαρξης ενός ριζοσπαστικού γυναικείου κινήματος. Ενός κινήματος που μπολιάζει τις γυναίκες με την αξία της συλλογικότητας, της αγωνιστικής στάσης ζωής. Που τους δείχνει τον πραγματικό τους αντίπαλο στην υπόθεση της ισοτιμίας και της χειραφέτησής τους. Που διαμορφώνει αιτήματα και διεκδικήσεις για κάθε πλευρά της κοινωνικής ζωής της γυναίκας», ανέφερε η πρόεδρος της ΟΓΕ, προσθέτοντας πως βασικός στόχος της Ομοσπονδίας είναι η συμμετοχή της γυναίκας στο γυναικείο αλλά και συνολικότερα στο εργατικό - λαϊκό κίνημα.

«Η σκληρή πραγματικότητα που βιώνετε, πάει χέρι - χέρι με τις αντιδραστικές απόψεις και θεωρίες που αναπαράγονται μέσα στις πανεπιστημιακές σχολές για τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία και την οικογένεια, για τη σχέση της γυναίκας με τη μητρότητα», επισήμανε η Χρ. Σκαλούμπακα, ανοίγοντας τη συζήτηση γύρω από τις απόψεις που συναντούν οι φοιτήτριες στα αμφιθέατρα των σχολών τους.

Οπως είπε, «είτε προβάλλεται η μητρότητα ως αποκλειστικός ρόλος των γυναικών, είτε προτάσσεται ύπουλα και έντεχνα το πρότυπο της γυναίκας - καριερίστας. Καλλιεργείται στη συνείδηση της φοιτήτριας ότι η "επαγγελματική εξέλιξη" δεν μπορεί να συμβαδίσει με τη μητρότητα, με τη δημιουργία οικογένειας.

Αυτό είναι το γόνιμο έδαφος για να συμβιβαστεί η νέα γυναίκα, ως αυριανή μισθωτή επιστήμονας, με τα πετσοκομμένα εργασιακά δικαιώματα αλλά και με την αναβολή της δημιουργίας οικογένειας ώστε στην πιο παραγωγική ηλικία της να την εκμεταλλεύεται απρόσκοπτα η καπιταλιστική εργοδοσία. Γενικότερα γίνεται μια συστηματική προσπάθεια προκειμένου να κυριαρχήσουν στη συνείδηση και στη στάση των σπουδαστριών οι χαμηλές απαιτήσεις για τους όρους ζωής, σπουδών, εργασίας, η αποδοχή της εργασιακής ζούγκλας».

«Με την καμπάνια μας θέλουμε να φτάσει σε σας τις νέες γυναίκες το μήνυμά μας: Ατομική λύση δεν υπάρχει, ατομικά δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από τις συνέπειες του "επιχειρηματικού ανταγωνιστικού πανεπιστημίου" και τη θύελλα των αντεργατικών μέτρων», κατέληξε η Χρ. Σκαλούμπακα και κάλεσε τις φοιτήτριες να σκεφτούν, να συζητήσουν, αλλά και να δράσουν συλλογικά μέσα από τους Συλλόγους και τις Ομάδες της ΟΓΕ, ενάντια στις αιτίες που ευθύνονται για τις δυσκολίες και τα εμπόδια που συναντούν στο σήμερα, και που παρά τις δυνατότητες που υπάρχουν, είναι τόσο δύσκολο να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους.

Τη σκυτάλη πήραν οι νέες γυναίκες που συμμετείχαν στη σύσκεψη, με ερωτήσεις, παρεμβάσεις, μεταφορά της πείρας και προβληματισμούς που τις απασχολούν. Στο τραπέζι τέθηκαν τα προβλήματα που επικρατούν στις σχολές και το αβέβαιο εργασιακό μέλλον που ξετυλίγεται μπροστά τους. Αλλά και οι θεωρίες για το φύλο, οι απόψεις για την «αυτοδιάθεση» και την «ατομική επιλογή», ο προβληματισμός για την ουσία των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων.

Την αναφορά της εισηγητικής ομιλίας στα ιδιαίτερα προβλήματα των νέων γυναικών που ζουν στις εστίες σχολίασε με θετικά λόγια φοιτήτρια που πήρε το λόγο. Οπως εξήγησε, η μια από τις τέσσερις εστίες του ΕΚΠΑ έχει κοινόχρηστες τουαλέτες, δεν έχει θέρμανση και «κανένας δεν σκέφτεται τα πρόσθετα και ιδιαίτερα προβλήματα που αντιμετωπίζει μια κοπέλα που μένει εκεί». «Να πού μπορεί να συμβάλει το γυναικείο κίνημα», τόνισε η πρόεδρος της ΟΓΕ, προτείνοντας το επόμενο διάστημα να σχεδιαστούν πιο συγκεκριμένες πρωτοβουλίες γύρω από το ζήτημα, σε συντονισμό με φοιτητικούς συλλόγους.

Η συζήτηση εστίασε στο δίλημμα «οικογένεια ή καριέρα», επιβεβαιώνοντας ότι αυτό τίθεται, είτε έμμεσα είτε άμεσα, στις γυναίκες που σπουδάζουν. «Δεν μπορείς να τα έχεις όλα», «πρέπει να διαλέξεις», «είναι ζήτημα ατομικής επιλογής»: Τέτοιες είναι οι απαντήσεις που συχνά δίνονται, όπως οι ίδιες ανέφεραν.

Ξεδιπλώνοντας τις σκέψεις τους γύρω από τη μητρότητα και την οικογένεια, όχι ως μια ατομική υπόθεση και ευθύνη της γυναίκας και του ζευγαριού, αλλά ως μια κοινωνική υπόθεση, ως ένα δικαίωμα που πρέπει να ικανοποιείται με το ανάλογο δίκτυο δημόσιων και δωρεάν υποδομών και υπηρεσιών, έδωσαν μέσα από τη συζήτηση τη δική τους απάντηση: «Τα θέλουμε όλα και χρειάζεται να παλέψουμε για όλα»! Γιατί σήμερα υπάρχουν οι προϋποθέσεις για να εξασφαλιστούν τα δικαιώματα των νέων γυναικών στη μόρφωση, στη δουλειά, στη δημιουργική ζωή.