Οι αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις που κρίνονται αναγκαίες στην προοπτική τόνωσης της ανταγωνιστικότητας των εγχώριων επιχειρηματικών ομίλων θα βρεθούν στην πρώτη γραμμή της δεύτερης λεγόμενης μεταμνημονιακής «αξιολόγησης», που αναμένεται να ξεκινήσει στα μέσα του Γενάρη. Ψηλά στην ατζέντα βρίσκονται το ζήτημα της διαχείρισης των «κόκκινων» δανείων με αιχμή τη διάλυση του νομικού καθεστώτος που έχει απομείνει για την πρώτη κατοικία, η κλιμάκωση των ιδιωτικοποιήσεων, οι περαιτέρω «βελτιώσεις» στο επιχειρηματικό περιβάλλον, οι μεταρρυθμίσεις στη Δημόσια Διοίκηση κ.ά.

Στην κατεύθυνση αυτή έδειξε ο επικεφαλής του κλιμακίου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την ελληνική οικονομία, Ντ. Κοστέλο, στο ετήσιο συνέδριο «Invest in Greece», που διοργανώθηκε χτες από την «Capital Link» στη Νέα Υόρκη, με θεματική την προσέλκυση επενδύσεων στην Ελλάδα.

Από το ίδιο βήμα, ο υπουργός Οικονομικών, Ευ. Τσακαλώτος, αναφορικά με την «τύχη» του λεγόμενου νόμου Κατσέλη (έχει ημερομηνία λήξης στο τέλος του έτους) δήλωσε ότι η κυβέρνηση επιδιώκει «λύση ισορροπίας ανάμεσα στην προστασία της λαϊκής κατοικίας, χωρίς όμως να προστατεύονται οι στρατηγικοί κακοπληρωτές». Οπως είπε, «η ισορροπία αυτή είναι δύσκολη, γι' αυτό χρειάζεται ακόμη λίγη δουλειά»....

Σύμφωνα με πληροφορίες, στα εξεταζόμενα σενάρια βρίσκεται και αυτό της 6μηνης παράτασης με την ταυτόχρονη κατακρεούργηση του ορίου προστασίας στην περιοχή των 80.000 ευρώ, από 180.000 ευρώ που ξεκινά σήμερα με προσαύξηση έως τα 280.000 ευρώ, ανάλογα με τον αριθμό των προστατευόμενων παιδιών του νοικοκυριού, σε συνδυασμό βέβαια με τα εισοδηματικά κριτήρια που αφορούν στις λεγόμενες «εύλογες δαπάνες διαβίωσης», αποκλείοντας χιλιάδες.

Αναφορικά με την πορεία των ιδιωτικοποιήσεων, ο Ευ. Τσακαλώτος διαβεβαίωσε για την ολοκλήρωση του προγράμματος που «τρέχει» η πλευρά του ΤΑΙΠΕΔ. Διαβεβαίωσε, επίσης, για την επένδυση του Ελληνικού ότι σύντομα θα βγει η προκήρυξη, αφού το τελευταίο εμπόδιο ήταν η άδεια για το καζίνο.

Την ίδια ώρα, στην επιφάνεια έρχονται οι βλέψεις των εγχώριων επιχειρηματικών ομίλων, με φόντο τις διακρατικές συμφωνίες και τους γεωπολιτικούς ανταγωνισμούς.

Σε αυτό το πλαίσιο, κι ενώ τα ζητήματα της Ενέργειας βρίσκονται, μεταξύ άλλων, στην ατζέντα των μεταμνημονιακών διαβουλεύσεων με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ο μεγαλοεπιχειρηματίας Ε. Μυτιληναίος, μιλώντας από το βήμα του επενδυτικού συνεδρίου στη Νέα Υόρκη (όπως μετέδωσε το ΑΠΕ - ΜΠΕ) εστίασε στους παρακάτω άξονες:

-- «Η Ελλάδα να ενδυναμώσει τις στρατηγικές της σχέσεις, κυρίως με τις ΗΠΑ».

-- «Να συνεχιστεί με επιτυχία η περιφερειακή εξισορρόπηση και να κλείσει όσο το δυνατόν γρηγορότερα το ζήτημα με την ΠΓΔΜ, με τη μέγιστη πολιτική συγκατάθεση».

Σε συνδυασμό με τα παραπάνω, ο Ε. Μυτιληναίος εστίασε στη «μείωση της ενεργειακής εξάρτησης της ΕΕ από τη Ρωσία, προωθώντας Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, δημιουργώντας πολλαπλές ενεργειακές οδούς και ενισχύοντας την προμήθεια υγροποιημένου φυσικού αερίου από τις ΗΠΑ».

Επίσης, έκανε λόγο για «μείωση της στρατιωτικής εξάρτησης της ΕΕ από τις ΗΠΑ με τη δημιουργία ισχυρού ευρωπαϊκού στρατού, ο οποίος θα είναι έντιμος και ισότιμος εταίρος των ΗΠΑ».

Ο ΣΕΒ, από την πλευρά του, σε «ειδικό δελτίο» που δημοσιοποίησε χτες επανέρχεται στο ζήτημα του «μικρού μεγέθους» των επιχειρήσεων στην ελληνική οικονομία και όπως χαρακτηριστικά επισημαίνει «η έξοδος από την κρίση φέρνει την ελληνική οικονομία αντιμέτωπη με τις διαρθρωτικές της αδυναμίες που είτε προϋπήρχαν της κρίσης είτε δημιουργήθηκαν και εντάθηκαν κατά τη διάρκειά της».

Ειδικότερα, οι «διαρθρωτικές αδυναμίες» που εντοπίζονται από τον ΣΕΒ αφορούν στο «πολύ μικρό επιχειρηματικό μέγεθος, την υπερχρέωση που οδηγεί σε περιορισμένη και ακριβή πίστωση, την απουσία επιχειρηματικής κουλτούρας μεγέθυνσης, συνεργασιών, εξαγορών και συγχωνεύσεων, και τέλος το δύσκαμπτο και αναχρονιστικό ρυθμιστικό περιβάλλον που συντηρεί ακριβώς αυτές τις παθογένειες».

Την ίδια ώρα, η διαχείριση των «κόκκινων» επιχειρηματικών δανείων σε συνδυασμό βέβαια και με τις άλλες αναδιαρθρώσεις για τη λειτουργία των «αγορών» (π.χ. «εργαλειοθήκες» ΟΟΣΑ) οδηγούν σε συγκέντρωση της επιχειρηματικής πίτας και των κερδών, σε μια διεργασία που δείχνει την πόρτα της εξόδου για τους αυτοαπασχολούμενους και άλλους «αδύναμους κρίκους».

Οπως χαρακτηριστικά επισημαίνει ο ΣΕΒ:

-- Το ποσοστό των μη εξυπηρετούμενων δανείων στο σύνολο των δανείων ανέρχεται σε 44,9% έναντι 3,4% στην ΕΕ, καθηλώνοντας πολλές επιχειρήσεις στη ζώνη της υπερχρέωσης και της παραοικονομίας.

-- Οι πολύ μικρές επιχειρήσεις (έως 9 εργαζόμενοι) αποτελούν τη συντριπτική πλειονότητα της παραγωγικής βάσης της οικονομίας (96,9% έναντι 93% στην ΕΕ). Ταυτόχρονα, οι ταξινομούμενες ως «μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις», από 10 έως 249 εργαζομένους, αποτελούν το 3,1% στην ελληνική οικονομία (έναντι 7% στην ΕΕ), «χάνοντας το παιχνίδι της διεθνούς ανταγωνιστικότητας».

-- Οι συγχωνεύσεις είναι περιορισμένες και χαμηλής αξίας (π.χ. στην παρόμοια οικονομία της Τσεχίας, οι συναλλαγές σε πλήθος και αξία κινούνται 4 - 6 φορές πιο πάνω), υποδηλώνοντας έλλειψη ενδιαφέροντος από επενδυτικά κεφάλαια.

Μάλιστα, όπως λένε, «η δυναμική των εταιρικών μετασχηματισμών (συγχωνεύσεις, διασπάσεις και μετατροπές) συνδέεται ευθέως με την ικανότητα της οικονομίας να ξεπεράσει την κρίση και να υποστηρίζει στην πράξη την αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου, την ενίσχυση του ανταγωνισμού και την προσέλκυση επενδύσεων».

Στο «διά ταύτα», ο ΣΕΒ αξιώνει «ένα πλαίσιο κανόνων εταιρικής λειτουργίας και φορολογικών κινήτρων που θα διευκολύνει τους εταιρικούς μετασχηματισμούς, παράλληλα με την ουσιαστική μείωση των εταιρικών φορολογικών συντελεστών».

Οπως λένε, τα παραπάνω κίνητρα και οι παρεμβάσεις μπορούν να λειτουργήσουν ως μέσο εξυγίανσης και μεγέθυνσης των επιχειρήσεων»...

Παράλληλα, σύμφωνα με πληροφορίες, μετά από τη διαβούλευση της κυβέρνησης με τους ευρωπαϊκούς «θεσμούς» κλείδωσε η παράταση για 1 χρόνο (μέχρι 31/12/2019) της ρύθμισης για τον «εξωδικαστικό συμβιβασμό», που αφορά σε επιχειρηματικά χρέη προς το Δημόσιο (εφορία, ασφαλιστικά ταμεία) όσο και προς τον ιδιωτικό τομέα.

Η ένταξη στην εν λόγω ρύθμιση «διευκόλυνσης» αφορά σε προβληματικές αλλά και ταυτόχρονα επιχειρήσεις που χαρακτηρίζονται «βιώσιμες». Μάλιστα, ως πρόσθετη δικλίδα ασφαλείας προβλέπεται η ύπαρξη τουλάχιστον μιας κερδοφόρας χρήσης στη διάρκεια της τελευταίας τριετίας, γεγονός βέβαια που αποβάλλει ευθύς εξαρχής τη συντριπτικά μεγαλύτερη μάζα από τις μικρές επιχειρήσεις και τους ελεύθερους επαγγελματίες.