Ας υποθέσουμε ότι ένας κομμουνιστής δήμαρχος, σαν τον Πελετίδη ή τον Σταμέλο, βγαίνει και δηλώνει ότι προκειμένου να εφαρμόσει το πρόγραμμά του και να συνδράμει τις λαϊκές οικογένειες στο δήμο του, τα τελευταία χρόνια κρατάει διπλά βιβλία στο δήμο του. Ενα μπλε για να δείχνει στις αρχές κι ένα κόκκινο για να ανακουφίζονται και οι μη κομμουνιστές. Μέχρι να τελειώσει η διατύπωση αυτής της υπόθεσης θα έχουν κινηθεί εισαγγελείς, αστυνομικοί, δυνάμεις των ΜΑΤ, βανάκια της ΕΡΤ, και θα καλύπτονταν σε ζωντανή μετάδοση η σύλληψη και το γδάρσιμο στην κεντρική μιντιακή πλατεία. Ακριβοπούλου και Καψώχας στην ΕΡΤ θα επιμήκυναν την εκπομπή τους κατά τουλάχιστον ένα δίωρο, για να εξαντλήσουν την αιτιολόγηση της παγκόσμιας καταδίκης των κομμουνιστών δημάρχων όπου γης, και δη στην πατρίδα της δημοκρατίας, στη Ελλάδα, αποδεικνύοντας γιατί η κυβέρνηση του βουνού ήταν ΣΥΡΙΖΑ, το ΕΑΜ συνιστώσα του και ο απόγονος των ταύρων της μινωικής εποχής βιολογικός συνεχιστής του Αρη.
Ας υποθέσουμε ότι ο Αμερικανός πρεσβευτής επισκέπτεται το δημαρχείο στο Χαϊδάρι και τον σύντροφο Σελέκο με ένα κουτί κουραμπιέδες συνοδευτικούς της επιστολής του Τραμπ, με την οποία να του εκφράζει τις ευχαριστίες του που διατήρησε το δάσος έτσι ώστε να μπορούν να ασκηθούν στο μέλλον Αμερικανοί πεζοναύτες σε φυσικό περιβάλλον και όχι σε φαιό νταμάρι. Τα non paper του Μαξίμου θα μπλοκάριζαν υπολογιστές και κινητά, σε όλο το λεκανοπέδιο τουλάχιστον. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος θα εξήγγελλε την άμεση καταγγελία της συγχαρητήριας επιστολής και του δημάρχου στο ΝΑΤΟ, και θα κατήγγελλε διεθνώς όχι την ποδοσφαιροποίηση, αλλά την ψυχιατρικοποίηση της πολιτικής ζωής με δάχτυλο Καμμένου.
Αυτά τα σαρκαστικά σεναριάκια είναι στην πραγματικότητα η «αριστερή», βαθιά αντικομμουνιστική, «ρεαλιστική» πολιτική της κυβέρνησης Τσίπρα, που παρουσιάζεται ως ράλι αντίκα, με όχημα που προχωρά χάρη σε ανταλλακτικά από το παλαιοπωλείο του βαθέος ΠΑΣΟΚ. Ετσι πορευόμαστε σε εκλογές με ξεκάθαρα μουσολινικές επικοινωνιακές μεθόδους, συρρικνώνοντας την αντιπολίτευση και την αντίσταση στις Συριζέικες ευρωΝΑΤΟικές αθλιότητες, στην κριτική που εξαντλείται μεταξύ σκίτσων του Αρκά και χοντροκομμένης αυθορμητίλας Πολάκη. Η περίφημη προεκλογική ατζέντα μετατρέπεται σε φτηνιάρικο φωτορομάντζο της δεκαετίας του '50.
Ο στόχος είναι ταυτόχρονα προφανής αλλά και δυσκολοχώνευτος. Να προσέλθουν οι ψηφοφόροι στις κάλπες με θολωμένη κρίση και ισοπεδωμένη την κριτική τους ικανότητα, κάτι σαν θυμωμένοι βλάκες που έχουν φάει στη μάπα τις ίδιες τους τις ανάγκες σαν ροχάλα.
Λαμπρό παράδειγμα είναι τα «κόκκινα» δάνεια της πρώτης κατοικίας. Πρώτα μπαίνουν στο μπλέντερ ο Πολάκης, ο Στουρνάρας, ο Τόμπρας, οι ηχογραφήσεις, οι μηνύσεις και η θεσμική αερολογία. Κι ύστερα έρχεται η διαπραγμάτευση με τους τραπεζίτες, με τα φλάμπουρα και τα τσακάλια, και καταλήγουν σε μια «λύση», που είναι σφαγιαστική ακόμα και γι' αυτούς που κατέφυγαν στον νόμο Κατσέλη, πιστεύοντας ότι στον αριστερό καπιταλισμό το σουβλάκι με πίτα μπορεί να είναι νόστιμο και χωρίς κρέας. Κι αν όχι νόστιμο, υγιεινό για τους τραπεζίτες...
Επειδή η θολούρα, και μάλιστα με χαχανητά και σόκιν χοντράδες, είναι πολύ επικίνδυνο πεδίο αντιπαράθεσης σε εποχές όπου κυνικά καταγράφεται ατομικό χρέος κάθε Ελληνα και Ελληνίδας τριάντα χιλιάρικα ευρώ προς τους δανειστές, θέλει προσοχή και διατήρηση ως κόρην οφθαλμού η θέση - πρόταση του ΚΚΕ για αντίσταση με ενιαία επιλογή του ψηφοδελτίου του ΚΚΕ παντού!
Ο,τι κι αν πουν, ό,τι κι αν κάνουν οι όποιοι συνομιλητές, οι αμέτρητοι προβοκάτορες, τα χυδαία φασισταριά, οι κομψευάμενοι τέως αριστεροί ικέτες, εμείς εκεί, πεισματικά, αποφασισμένοι να βγούμε στο ξέφωτο. Εκεί που ο λαός δεν γονατίζει και δεν ξεβρακώνεται επειδή το αφεντικό είναι δαιμονικά καλό...
Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ