Σημειώνεται ότι το προηγούμενο διάστημα, το Δημοτικό Συμβούλιο της Αθήνας αποφάσισε, κάτω από την πίεση γονιών που έχουν παιδιά με ειδικές ανάγκες, την ίδρυση του ΕΕΕΕΚ Κωφών και Βαρήκοων στη Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης της Α' Αθήνας και τη λειτουργία του στο χώρο που ήδη συστεγάζονται τα Δημοτικά Σχολεία 54ο και 55ο (στη Λιοσίων). Πρόκειται για παλιό και με πολλά προβλήματα κτίριο, ανάμεσα σε δύο δρόμους μεγάλης κυκλοφορίας, με αίθουσες διδασκαλίας ακόμα και στο υπόγειο, χωρίς φυσικό φωτισμό, κάποιες και δίπλα στον καυστήρα, με πολύ μικρό προαύλιο και σωρεία άλλων προβλημάτων. Παρά την ομόθυμη αντίδραση των συλλόγων διδασκόντων των δύο σχολείων, που ανέδειξαν τα προβλήματα που θα προστεθούν στα ήδη υπάρχοντα, αποφασίστηκε η προσωρινή (που σημαίνει για τουλάχιστον 4 χρόνια) συστέγαση των δύο σχολείων με το ΕΕΕΕΚ, έως ότου χτιστεί το σχολείο που θα στεγάσει το τελευταίο, σε οικόπεδο που τώρα απαλλοτριώθηκε και βρίσκεται στο χώρο του ΚΑΠΑΨ, στους Αμπελόκηπους.
Στη συζήτηση με τους υποψήφιους της «Λαϊκής Συσπείρωσης», οι εκπαιδευτικοί εμφανίστηκαν αγανακτισμένοι με την κατάσταση, αναδεικνύοντας την υποκρισία της κυβέρνησης, όπως για το γεγονός ότι στο σχολείο φοιτούν προσφυγόπουλα και τώρα με τη συστέγαση θα πεταχτούν 80 από αυτά εκτός σχολείου, αφού δεν υπάρχουν αίθουσες. Ειδικά για τη φοίτηση των προσφυγόπουλων, αναφέρθηκε: «Δεν μπορεί να λέει το υπουργείο Παιδείας να υπάρχουν 25 παιδιά πρόσφυγες σε μία τάξη υποδοχής. Πώς να τους μάθεις τη γλώσσα, όταν υπάρχουν 10 - 12 διαφορετικές εθνικότητες μέσα στην ίδια τάξη; Κλαίνε τα παιδιά και δεν ξέρουμε γιατί κλαίνε. Δεν μπορούν να μας εξηγήσουν το γιατί»!
Κατήγγειλαν επίσης τη δυσκολία που αντιμετωπίζουν οι γονείς των προσφυγόπουλων να τα γράψουν στο σχολείο, λόγω του κορεσμού των σχολείων του κέντρου που δέχτηκαν τον κύριο όγκο αυτών των παιδιών, ενώ αναφέρθηκαν και στους εκπαιδευτικούς από το Σχολείο Κωφών, που επίσης δεν θεωρούν κατάλληλο το κτίριο.
Ο Ν. Σοφιανός στη συζήτηση με τους εκπαιδευτικούς, ανάμεσα σε άλλα, σημείωσε ότι η «Λαϊκή Συσπείρωση» γνωρίζει τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν για να διδάξουν παιδιά πρόσφυγες που έχουν τραυματικές εμπειρίες και τόνισε ότι η εκπαίδευσή τους δεν μπορεί να γίνεται με αυτήν τη λογική. Οπως είπε, «το θέμα εδώ δεν είναι αν θέλουμε ή όχι τους μετανάστες και τους πρόσφυγες. Το θέμα είναι με τι όρους τα παιδιά θα έχουν πρόσβαση στην Εκπαίδευση, παίρνοντας υπόψη τις δυσκολίες που έχουν με τη γλώσσα, αν δεν υπάρχουν τάξεις υποδοχής και αν δεν υπάρχει μια διασπορά για να μη δημιουργείται γκετοποίηση». Υπογράμμισε ότι η αντίδραση των εκπαιδευτικών που από κάποιους βαφτίζεται ως και ρατσιστική «είναι αντίδραση που ξεκινάει από το δικαίωμα των παιδιών να ενταχθούν στο εκπαιδευτικό σύστημα. Το παράλογο είναι να θέλεις να στοιβάξεις σε αυτήν την προβληματική κατάσταση και παιδιά με ειδικές ανάγκες».
Στη συνέχεια ανέδειξε ότι και στη «μεταμνημονιακή εποχή» του ΣΥΡΙΖΑ, «τα σχολεία, οι παιδικοί σταθμοί, οι λειτουργίες της πόλης είναι κόστος. Γι' αυτό οι εκπαιδευτικοί "πρέπει" να ανακυκλώνονται και να υπάρχουν αναπληρωτές αντί για μόνιμους, γι' αυτό έχουν στραγγίξει από χρήματα οι σχολικές επιτροπές, γι' αυτό τα σχολικά κτίρια είναι σε αυτή την κατάσταση...».
«Η Εκπαίδευση όμως δεν μπορεί να είναι κόστος. Είναι προτεραιότητα και ανάγκη. Μας κατηγορεί η κυβέρνηση ότι είμαστε λαϊκιστές που ζητάμε μόνιμους διορισμούς για μόνιμες ανάγκες. Δεν μπορούν να χρηματοδοτήσουν τις σχολικές επιτροπές, αλλά ανοίγουν τα σχολεία στα ιδρύματα Νιάρχου και Λάτση για να κάνουν μπίζνες με ΜΚΟ και όταν πρόκειται να δώσουν τα σχολεία σε αθλητικούς συλλόγους και στους συλλόγους της γειτονιάς, ζητάνε ενοίκιο».
Συζητώντας με τους δασκάλους, τους κάλεσε να κάνουν κριτήριό τους την παραπάνω κατάσταση μπροστά στην κάλπη, να μην υποκύψουν στη λογική του «μικρότερου κακού». Αναφερόμενος στο δήμο της Αθήνας και στη δράση της «Λαϊκής Συσπείρωσης» σημείωσε ότι οι εργαζόμενοι πρέπει να επιλέξουν «αυτούς που μπορούν και έχουν την πολιτική αντίληψη να λειτουργούν έτσι, να γυρνάνε στα σχολεία, στις γειτονιές, να λύνουν προβλήματα, γιατί υπάρχουν προβλήματα που μπορούν να λυθούν. Δεν μπορεί να λύσει το πρόβλημα της ανεργίας ο δήμαρχος, αλλά μπορούν, για παράδειγμα, να λειτουργήσουν καλύτερα τα σχολεία. Δεν μπορεί να έχουμε 57 εκατ. ευρώ πλεόνασμα στο δήμο και να έχουμε σχολεία χωρίς καυστήρες και με σάπια καλοριφέρ, να μένει το μεγαλύτερο σχολικό συγκρότημα - αυτό της Γκράβας - κλειστό, γιατί το σύστημα θέρμανσης φτιάχθηκε το 1967... Ολα αυτά τα προβλήματα δεν διαχωρίζονται σε αυτά του δήμου και τα άλλα, τα κεντρικά. Πολιτικά είναι τα θέματα».
Τα ζητήματα της σχολικής στέγης, της ένταξης των προσφυγόπουλων στην Εκπαίδευση, τα προβλήματα των αναπληρωτών βρέθηκαν στο επίκεντρο της συζήτησης με τους εκπαιδευτικούς και στο 51ο Δημοτικό Σχολείο στην οδό Ακομινάτου. Επίσης, συζητήθηκαν κι άλλα προβλήματα, που αφορούν τη φορολεηλασία του λαϊκού εισοδήματος, τις ελλείψεις στις υπηρεσίες του δήμου, την καθαριότητα, το πρόβλημα των ναρκωτικών και των «χώρων ελεγχόμενης χρήσης», τα προβλήματα που προκαλούνται λόγω της ραγδαίας εξάπλωσης των βραχυχρόνιων μισθώσεων, τα θέματα της παραβατικότητας, κ.ά.
Κλείνοντας την ομιλία του ο Ν. Σοφιανός τόνισε, καλώντας σε στήριξη του ΚΚΕ σε όλες τις κάλπες: «Με κριτήριο τις ανάγκες και έχοντας δείγματα τι έχει κάνει μέχρι τώρα και τι πολιτικές θέσεις έχει ο κάθε υποψήφιος, μπορούμε μπροστά στην κάλπη να επιλέξουμε δημοτική αρχή που δεν θα είναι υπηρέτης της κάθε κυβέρνησης και της πολιτικής της, αλλά που θα υπηρετεί τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες».