Με μαζική συμμετοχή του λαού της περιοχής, πραγματοποιήθηκε την Κυριακή στο ΚΑΠΗ του Κορδελιού η εκδήλωση για το πρόβλημα της δυσοσμίας στη Δυτική Θεσσαλονίκη, που διοργάνωσε η «Λαϊκή Συσπείρωση» Κορδελιού - Ευόσμου.

Στην εκδήλωση μίλησαν ο Θανάσης Κοκονάς, υποψήφιος δήμαρχος Κορδελιού - Ευόσμου, ο Γιάννης Ζιώγας, αναπληρωτής καθηγητής του Τμήματος Χημείας του ΑΠΘ και υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος Κεντρικής Μακεδονίας, η Μαρίνα Ζαμαρτζίδου - Βότση, υποψήφια δημοτική σύμβουλος Κορδελιού - Ευόσμου, και η Μαρία Τσολάκη, εργαζόμενη στην ΕΚΟ, μέλος του ΔΣ του Σωματείου Ενέργειας. Στη διάρκεια της εκδήλωσης παρουσιάστηκαν και οι υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι της «Λαϊκής Συσπείρωσης».

Ο Θανάσης Κοκονάς ανέδειξε τις ευθύνες, διαχρονικά, των κυβερνήσεων, της Περιφέρειας και των δήμων και σημείωσε: «Την ώρα που ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ (Γιαννούλης - Τζιτζικώστας) παίζουν το γνωστό στημένο παιχνίδι της μετάθεσης ευθυνών (τη στιγμή που είναι συνυπεύθυνοι) οι Οργανώσεις του ΚΚΕ, οι δυνάμεις της "Λαϊκής Συσπείρωσης" σε δήμο και Περιφέρεια δίνουμε τη μάχη της πραγματικής ενημέρωσης, της κινητοποίησης του κόσμου για να δοθούν ολοκληρωμένες, επιστημονικά τεκμηριωμένες λύσεις στο πρόβλημα με επιβάρυνση της εταιρείας που προκαλεί την αέρια ρύπανση».

Ξεκαθάρισε ότι η επίλυση αυτού του προβλήματος δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί ξεχωριστά από τα υπόλοιπα προβλήματα των εργαζομένων. Χρειάζεται να γίνει αίτημα πάλης και διεκδίκησης των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων της περιοχής, να έρθουν σε ρήξη με την πολιτική που γεννά την αιτία των προβλημάτων τους, τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης.

Κάλεσε τους εργαζόμενους με τους αγώνες τους, με ισχυρό ΚΚΕ και «Λαϊκή Συσπείρωση», να απαιτήσουν:

-- Να σταματήσουν οι εταιρείες να παίζουν με τη ζωή και την υγεία του λαού για τα κέρδη τους.

-- Να παρθούν άμεσα μέτρα για την προστασία της υγείας και της ζωής των κατοίκων της περιοχής και των ίδιων των εργαζομένων στην επιχείρηση, στη βάση επιστημονικής τεκμηρίωσης και με τη χρήση όλων των διαθέσιμων τεχνολογιών, έτσι ώστε να δοθεί οριστική λύση στο πρόβλημα.

-- Να πραγματοποιηθεί επιδημιολογική έρευνα στους εργαζόμενους και τους κατοίκους της περιοχής. Να υποβληθούν στις ενδεδειγμένες εξετάσεις, ώστε να διαπιστωθούν οι επιπτώσεις στην υγεία τους, από τις μερκαπτάνες που προκαλούν αναπνευστικά και δερματολογικά προβλήματα, αλλά και τις υπόλοιπες οσμηρές ουσίες, πολλές από αυτές αρωματικές ενώσεις του άνθρακα, που όπως ξέρουν οι γιατροί είναι καρκινογόνες.

Ο Γιάννης Ζιώγας, με αφορμή τα μέτρα που ανακοίνωσαν ΕΛΠΕ και υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας, ανέφερε ότι με βάση την παραδοχή της ευθύνης για το πρόβλημα ατμοσφαιρικής ρύπανσης, προκύπτουν τα εξής απλά ερωτήματα: «Επί τόσα χρόνια τα ανοιχτά σκάμματα με τα απόβλητα, όπως και οι τέσσερις διαπιστωμένες πηγές ρύπανσης, εξέπεμπαν αέριους ρύπους. Ευθύνες κεντρικής εξουσίας, νομαρχίας, Περιφέρειας, δήμων, εταιρείας δεν υπάρχουν;

Η Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων τι προβλέπει; Τηρείται; Ποιος ελέγχει; Ευθύνες;

Αν γίνει η αποκατάσταση, όπως προβλέπουν οι προτάσεις της διοίκησης και ισχυρίζεται η εταιρεία με τα προβλεπόμενα έργα, η εκπομπή ρύπων θα σταματήσει; Το πρόβλημα θα λυθεί; Θα ελέγχουν οι υποστελεχωμένες υπηρεσίες της Περιφέρειας ή οι ιδιώτες επιθεωρητές περιβάλλοντος;

Τι θα γίνει με τον έλεγχο του υπεδάφους και του υδροφόρου ορίζοντα, δεδομένου ότι επί μισό αιώνα η απόρριψη ρυπογόνων και πιθανόν επικίνδυνων και τοξικών αποβλήτων επιβάρυνε και μόλυνε καθ' όλη τη χρονική περίοδο της μονάδας;

Η καθεμιά από τις 55 οσμηρές ενώσεις, όπως έδειξαν οι μετρήσεις, είναι κάτω των θεσμοθετημένων ορίων. Η συνύπαρξη όμως όλων μαζί πώς επιδρά στην υγεία και την ποιότητα ζωής των εργαζομένων και των κατοίκων;».

Και κατέληξε τονίζοντας: «Η ανυπόφορη δυσοσμία και οι συνέπειές της, που βιώνουν τόσο οι κάτοικοι όσο και οι εργαζόμενοι στα ΕΛΠΕ, είναι απόρροια του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, αφού η μη λήψη των αναγκαίων μέτρων πρόληψης από τις επιχειρήσεις, στο βωμό της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας τους, δεν έχει μόνο ως αποτέλεσμα τον επαγγελματικό κίνδυνο για τους ίδιους τους εργαζόμενους (εργατικά ατυχήματα, επαγγελματικές ασθένειες), αλλά εγκυμονεί κινδύνους και για τη δημόσια υγεία και ασφάλεια των κατοίκων της περιοχής όπου εδρεύουν οι επιχειρήσεις, όπως και στην προκειμένη περίπτωση».

Η Μαρίνα Ζαμαρτζίδου - Βότση αναφέρθηκε στις αγωνιστικές κινητοποιήσεις του λαού της περιοχής. Οπως είπε, «αυτές οι κινητοποιήσεις είχαν ως αποτέλεσμα πρόσφατα η Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας για πρώτη φορά να προχωρήσει σε ανακοίνωση για τον άμεσα υπεύθυνο... δηλαδή τον ρυπαντή της περιοχής μας, που δεν είναι άλλος από τα ΕΛΠΕ. Το συμπέρασμα που βγαίνει, καθώς το κέρδος της προσπάθειας αυτής είναι αφενός μεν ότι κατονομάστηκε η πηγή της ρύπανσης και αφετέρου ότι οι πολίτες κατάλαβαν πως πρέπει να παλεύουν για τα δικαιώματά τους και να μην αφήνουν την τύχη τους στα χέρια εκείνων που κινούνται με μόνο γνώμονα τα κέρδη των μεγάλων εταιρειών, αφήνοντας στην άκρη τις πραγματικές ανάγκες των πολιτών.

Το ζήτημα της εγκατάλειψης της Δυτικής Θεσσαλονίκης είναι ένα θέμα που πρέπει να μας απασχολεί όλους (...) Η υποβάθμιση της περιοχής μας είναι ένα θέμα καθαρά πολιτικό και έχει χαρακτήρα ταξικό, γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η περιοχή αυτή κατοικείται ως επί το πλείστον από εργάτες». Και κατέληξε λέγοντας ότι αποφάσισε να είναι υποψήφια στις δημοτικές εκλογές με τη «Λαϊκή Συσπείρωση» «γιατί θεωρώ πως ως παράταξη εκφράζει τις πεποιθήσεις μου για ένα καλύτερο μέλλον, όχι τάζοντάς το με τρόπους μαγικούς, αλλά θέτοντας τις βάσεις για αγώνες διεκδίκησης σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας».

Η Μαρία Τσολάκη ανέδειξε την ανάγκη συντονισμού της δράσης των κατοίκων της περιοχής, των εργαζομένων της εταιρείας, από τους οποίους πολλοί κατοικούν στην περιοχή, συλλόγων, σωματείων και μαζικών φορέων.

Θύμισε πως ο όμιλος ΕΛΠΕ εδώ και χρόνια διαβεβαιώνει ότι δεν ευθύνεται σε καμία περίπτωση για την κατάσταση, ότι «δεν αποτελεί μέρος του προβλήματος, αλλά μέρος της λύσης του», προσπαθώντας να κατευνάσει και να «ελέγξει» τις αντιδράσεις.

Επίσης, αναφέρθηκε στην πολύ καλά μελετημένη και σχεδιασμένη παρέμβαση της μεγαλοεργοδοσίας στους περισσότερους κλάδους της βιομηχανίας, με στόχο να επιδρά στη συνείδηση των εργαζομένων. Μια παρέμβαση που, όπως είπε, «συσκοτίζει τις ταξικές ανειρήνευτες αντιθέσεις, ενισχύει τη λογική της σύμπλευσης των συμφερόντων της εταιρείας με αυτά των εργαζομένων, τη δημιουργία κλίματος ταξικής συνεργασίας και "ειρήνης". Δημιουργεί αναστολές και εχθρικό κλίμα απέναντι στην ανάγκη της οργάνωσης και του αγώνα, στα ταξικά συνδικάτα. Διασπά την ενότητα της εργατικής τάξης. Δυναμώνει τον ανταγωνισμό μεταξύ των εργαζομένων για το ποιος θα έχει "καλύτερη επίδοση στη δουλειά", με σύστημα βαθμολόγησης και προαγωγών, ποιος θα δώσει "το καλό παράδειγμα". Τους σπρώχνει στο να παίρνουν ενεργά μέρος στον ανταγωνισμό με τις ανταγωνίστριες επιχειρήσεις, να ταυτίζονται με τον εργοδότη τους, σε όλα όσα συνοψίζονται στο "η επιχείρησή μας". Να αποδέχονται παθητικά τα διάφορα μέτρα που παίρνουν ο επιχειρηματίας για την επιχείρησή του και η κυβέρνηση για όλες τις επιχειρήσεις. Καλλιεργεί την αντίληψη του "τυχερού εργαζομένου", που διατηρεί τη θέση εργασίας του μέσα στις δύσκολες και αρνητικές σημερινές συνθήκες.

Τη δουλειά της εργοδοσίας και τη διαμόρφωση τέτοιων αντιλήψεων και ιδεολογημάτων υποβοηθά ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός. Οχι μόνο στηρίζει και προβάλλει αυτές τις αντιλήψεις, αλλά σε πολλές περιπτώσεις συμμετέχει ενεργά ως "συνδιοργανωτής".

Το πραγματικό ερώτημα είναι με ποιους όρους για τους εργαζόμενους θα γίνει η ανάπτυξη, ποιος θα είναι ο κερδισμένος και ποιος θα είναι πάλι ο χαμένος που θα συνεχίζει να ζει σε πλήρη αναντιστοιχία με τις δυνατότητες του 21ου αιώνα».