Copyright 2019 The Associated |
Επίσης, ο Πενς επιτέθηκε προκλητικά στην Κούβα, που την εμφάνισε ως «την άλλη δικτατορία», που δήθεν «κρατάει όμηρο το λαό της Βενεζουέλας», ενώ τα «βέλη» του κατευθύνθηκαν και κατά της Ρωσίας και της Κίνας. Ακόμα, ανακοίνωσε ότι ετοιμάζεται η αποστολή ενός πλοίου «στρατιωτικού νοσοκομείου» κοντά στη Βενεζουέλα, υποτίθεται για ανθρωπιστικούς λόγους, ώστε να ελαφρυνθούν άλλες χώρες που φιλοξενούν Βενεζουελάνους μετανάστες. Δεν αποκλείεται η κίνηση αυτή να σχετίζεται με μεταφορά αμερικανικής ναυτικής δύναμης κρούσης στην Καραϊβική, που θα μπορεί να αξιοποιηθεί στα σχέδια επίθεσης στη Βενεζουέλα.
Πάντως, σχετική κριτική στη στάση των ΗΠΑ άσκησε ο σοσιαλδημοκράτης Ισπανός υπουργός Εξωτερικών Γιοσέπ Μπορέλ, μιλώντας χτες στη δημόσια τηλεόραση της χώρας. Δήλωσε με νόημα ότι «η ομάδα επαφής για τη Βενεζουέλα, αποτελούμενη από ευρωπαϊκές και λατινοαμερικανικές χώρες, στην οποία συμμετέχουμε, δεν βρίσκεται στο ίδιο μήκος κύματος με την αμερικανική κυβέρνηση, η οποία είναι σαν τον καουμπόι της Δύσης που λέει "κοιτάτε με, θα τραβήξω πιστόλι"». Επίσης, κριτικάρισε τις ΗΠΑ γιατί ενεργοποιούν πλήρως τον «εξωεδαφικό» νόμο Χελμς - Μπάρτον σχετικά με ξένες επιχειρήσεις στην Κούβα, κάτι που φυσικά θίγει άμεσα συμφέροντα ισπανικών μονοπωλίων που έχουν επενδύσεις. Η διαφοροποίηση της Ισπανίας στη μέθοδο επέμβασης στα εσωτερικά της Βενεζουέλας είναι η ...κλασική τακτική της σοσιαλδημοκρατίας. Αλλωστε, στην ίδια συνέντευξη, παρότι δεν έκρυψε ότι υπήρξε απόπειρα πραξικοπήματος, δήλωσε απερίφραστα ότι η χώρα του αναγνωρίζει ως μεταβατικό πρόεδρο τον Γκουαϊδό, δηλαδή τον αρχιπραξικοπηματία, ενώ έχει δώσει και καταφύγιο στον άλλο πραξικοπηματία Λεοπόλντο Λόπεζ, που κατά τ' άλλα δηλώνει «ότι δεν θα του επιτρέψει να χρησιμοποιεί την πρεσβεία για πολιτική δράση». Την ίδια στάση έχουν η ΕΕ και η ελληνική κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, που κατά τ' άλλα κόπτονται για την «ειρηνική δημοκρατική μετάβαση» στη Βενεζουέλα. Η ουσία που εξηγεί την εξελισσόμενη ιμπεριαλιστική επέμβαση είναι η επιδίωξη από τις ΗΠΑ, ΕΕ και τους συμμάχους τους για τον επανέλεγχο της Βενεζουέλας, λόγω του τεράστιου ορυκτού πλούτου και της γεωστρατηγικής της θέσης, στον ανταγωνισμό με άλλες δυνάμεις όπως η Ρωσία, η Κίνα και άλλες χώρες που επωφελήθηκαν περισσότερο τα τελευταία 20 χρόνια της σοσιαλδημοκρατικής διακυβέρνησης.