Διαβάζοντας τις ανακοινώσεις των άλλων κομμάτων και τις αναλύσεις στον αστικό Τύπο για τα μέτρα της κυβέρνησης, εύκολα διαπιστώνει κανείς ότι, παρά την όποια κριτική, διατηρούν ακλόνητες τις «σταθερές» που επιβάλλονται από τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Μ' αυτό το βασικό κριτήριο, άλλοι καταγγέλλουν την κυβέρνηση για «παροχολογία που υπονομεύει την ανάπτυξη», άλλοι μιλούν για «σωστά μέτρα, αλλά αποσπασματικά και επιπόλαια, που δεν συνδέονται με ένα ευρύτερο αναπτυξιακό σχέδιο», άλλοι κατηγορούν τον ΣΥΡΙΖΑ ότι «κλέβει» το πρόγραμμα της ΝΔ και ότι γυρνάει στην «εποχή Σαμαρά», και άλλοι παίζουν την κολοκυθιά με τα ποσοστά των μειώσεων που ανακοίνωσε η κυβέρνηση για τον ΦΠΑ. Την ίδια ώρα, βέβαια, όλοι μαζί υπερασπίζονται το μνημονιακό πλαίσιο, που παραμένει άθικτο και καθιστά «δώρο άδωρο» για τη συντριπτική πλειοψηφία ρυθμίσεις όπως οι 120 δόσεις, ξορκίζουν το δίκαιο αίτημα και τον αγώνα για ανάκτηση απωλειών, ενώ ρίχνουν όλοι μαζί στο «πυρ το εξώτερον» τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες. Κι επειδή λοιπόν ταυτίζονται με την κυβέρνηση σε όλα αυτά, οι αντιδράσεις τους στις εξαγγελίες είναι από αμήχανες μέχρι «άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε». Μόνο το ΚΚΕ αποκαλύπτει τον ταξικό χαρακτήρα αυτής της πολιτικής, όπου τα λεγόμενα «αναπτυξιακά μέτρα ελάφρυνσης» έρχονται ως συμπλήρωμα των μέτρων στήριξης της καπιταλιστικής κερδοφορίας από τη σημερινή και τις προηγούμενες κυβερνήσεις και χρησιμοποιούνται ως άλλοθι για τη συνέχισή της. Κανένα συγχωροχάρτι λοιπόν στην κυβέρνηση, που ζητάει προκλητικά να της πουν και «ευχαριστώ» επειδή παίρνει δέκα και επιστρέφει το ένα, κοροϊδεύοντας μάλιστα το λαό ότι με μέτρα όπως αυτά που ανακοινώθηκαν προεκλογικά και μεταχρονολογημένα, θα ανακτήσει σταδιακά όσα έχασε με την κρίση. Κανένα συγχωροχάρτι σε ΝΔ και ΚΙΝΑΛ, που αφού άνοιξαν την αντιλαϊκή πορεία την οποία συνεχίζει ο ΣΥΡΙΖΑ, τώρα παίζουν την κολοκυθιά...