Η αναιμική ανάκαμψη της καπιταλιστικής ανάπτυξης στη Νότια Αφρική, η καταπολέμηση της διαφθοράς, η μάστιγα της ανεργίας που επισήμως παραμένει στο 27% και οι ελλείψεις σε βασικές υποδομές και υπηρεσίες, μία 25ετία μετά το τέλος του ρατσιστικού καθεστώτος Απαρτχάιντ, και το ζήτημα αναδιανομής αγροτικής γης από τη μειοψηφία των λευκών τσιφλικάδων, ξεχώρισαν στην αντιπαράθεση για τις προεδρικές, βουλευτικές και τοπικές εκλογές, με εγγεγραμμένους γύρω στα 26 εκατομμύρια ψηφοφόρων.

Ωστόσο, παρατηρήθηκαν προβλήματα σε δεκάδες εκλογικά τμήματα (από τα περίπου 23.000) που δεν άνοιξαν στις 7 π.μ. και μεγάλες ουρές. Σε ορισμένα σημειώθηκαν και διαμαρτυρίες για τα μεγάλα προβλήματα. Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις ήθελαν το Aφρικανικό Εθνικό Κογκρέσο (ΑNC), που βρίσκεται στην πολιτική εξουσία από το 1994, να φτάνει το 50-60%. Εχει υποψήφιο τον Σίριλ Ραμαμφόσα, που ανέβηκε στο ύπατο αξίωμα του ANC τον Δεκέμβρη του 2017, ενώ λίγους μήνες αργότερα έγινε και Πρόεδρος της χώρας, έπειτα από την παραίτηση του προκατόχου του, Τζέικομπ Ζούμα.

Ενισχυμένες αναμένονται δυνάμεις της αντιπολίτευσης όπως η «Δημοκρατική Συμμαχία» και οι λεγόμενοι «Μαχητές Οικονομικής Ελευθερίας» του πρώην επικεφαλής της Νεολαίας του ANC, νυν αρχηγού του συγκεκριμένου κόμματος, Τζούλιους Μαλέμα.