ΣΥΧΝΕΣ ΠΥΚΝΕΣ είναι πλέον οι καταιγίδες σε όλη την Ελλάδα. Και δε μιλάμε για τα καιρικά φαινόμενα. Στις πλημμύρες αγανάκτησης του αγροτικού κόσμου αναφερόμαστε, που στέκονται έναντι της κυβέρνησης και απειλούν να παρασύρουν την αντιαγροτική της πολιτική και να τη στείλουν στον πάτο της θάλασσας...

Δε χαμπαρίζουν, όμως, οι κυβερνώντες και ακόμα ψάχνουν ποιος θα τους κρατήσει την ομπρέλα: Ο Λαλιώτης μήπως με τα δικά του συστήματα, ή, μήπως, θα στραφούν πουθενά αλλού; Οπως και να 'χει πάντως, δεν τη γλιτώνουν την πλημμύρα.

ΚΑΤΑΝΟΟΥΜΕ ΤΟΥΣ βαμβακοπαραγωγούς, αλλά καλού - κακού έχουμε και τα ΜΑΤ και γενικώς τους κατασταλτικούς μηχανισμούς σε ετοιμότητα! Εξαίρετη... η θέση αυτή του υπουργείου Γεωργίας, σαφέστατη και κρυστάλλινη!

Εντάσσεται μήπως στα πλαίσια των «καθαρών πολιτικών μηνυμάτων», που ζητάει ο Σημίτης από τα στελέχη του;

Εξίσου μεγάλη κατανόηση επιδεικνύει, όμως, και η Νέα Δημοκρατία. Είναι, βέβαια, κι αυτή με τους αγώνες των βαμβακοπαραγωγών και των άλλων αγροτών, αρκεί να μην τους θίξουν την ΕΕ και να μη βγουν στους δρόμους. Μήπως είναι λίγο ...απαιτητική η απαίτηση των «γαλάζιων» να ενταχθούν οι αγρότες στην αντιπολιτευτική τακτική της Νέας Δημοκρατίας;

Εν κατακλείδι, αυτό που πρέπει να ξέρουν οι αγρότες είναι πως «άμα έχεις τέτοιους φίλους, τι τους θέλεις τους εχθρούς»!

Οσο για τα επιχειρήματα των ...μεγάλων διπλωματικών αγώνων του υπουργού Γεωργίας στα συμβούλια των ομολόγων του στις Βρυξέλλες, είναι λίγο δύσκολο να πείσουν, όταν οι υπουργοί Γεωργίας της ΕΕ ήταν αυτοί που ξεκίνησαν αυτήν την πορεία καταστροφής.

Τώρα, για τα περί διαλόγου που ευαγγελίζεται ο Γιώργος Δρυς, δε βλέπουμε κανέναν να τον εμποδίζει να συζητήσει οτιδήποτε θέλει. Με τη διαφορά ότι και οι αγρότες δεν είναι ανόητοι να «θεωρητικολογούν», όταν μεθοδεύονται ταχύτατα μέτρα ενάντιά τους.