• Οσον αφορά τον κατώτατο μισθό και την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, αφού για μια ολόκληρη τετραετία (2015 - 2018) κράτησε τον κατώτατο εκεί που τον παρέλαβε, χωρίς να δώσει ούτε ένα (1) ευρώ αύξηση, στις αρχές του χρόνου προχώρησε στην εφαρμογή του νόμου «Βρούτση - Αχτσιόγλου», με τον οποίο καταργεί μόνιμα τις συλλογικές διαπραγματεύσεις για τον κατώτατο μισθό, ο οποίος θα ορίζεται από το κράτος με βάση «τα όρια και τις αντοχές της οικονομίας». Δηλαδή το κράτος θα επιβάλλει αυτό που θέλουν, που έχουν ανάγκη οι μεγαλοεργοδότες για τα κέρδη τους. Η ΝΔ εννοείται ότι χειροκρότησε την εφαρμογή του δικού της νόμου, υποστηρίζοντας μάλιστα τη μεγαλύτερη σύνδεση του μισθού με την παραγωγικότητα, με το επιχείρημα - παγίδα ότι αφήνει περιθώρια για υψηλότερα τάχα εισοδήματα σε όσους αποδίδουν καλύτερα για το αφεντικό τους. Η επόμενη μέρα επομένως έχει συνέχιση της κατρακύλας του μέσου μισθού, έχει ένταση της εκμετάλλευσης, έχει τη διεύρυνση της «γενιάς των 400 ευρώ», όταν μέχρι πριν από λίγα χρόνια μιλούσαμε για τη «γενιά των 700 ευρώ», που «δεν είχε στον ήλιο μοίρα»!
• ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ ψήφισαν μαζί το νόμο που βάζει πρόσθετα εμπόδια στην κήρυξη της απεργίας, κάνοντας ένα πολύτιμο δώρο στην εργοδοσία. Μέχρι χτες, 9 στις 10 απεργίες κρίνονταν παράνομες στα δικαστήρια. Στόχος τους τώρα είναι να μην προκηρύσσονται καθόλου.
• Το 90% των μισθωτών παραμένουν χωρίς κάλυψη από κάποια Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, ενώ οι εργοδοτικές οργανώσεις, όπως και επί διακυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, έχουν τη δυνατότητα να μην προσέρχονται ούτε σε διαπραγμάτευση με τα συνδικάτα για την υπογραφή νέων ΣΣΕ. Συνεπώς, η επόμενη μέρα έχει ένταση της εργοδοτικής επιθετικότητας, με τις πλάτες της επόμενης κυβέρνησης, για κλαδικούς μισθούς στο ύψος του κατώτατου, για ουσιαστική κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων. Εχει διεύρυνση της «ευελιξίας», η οποία σήμερα αφορά τις 6 στις 10 νέες θέσεις εργασίας, που δεν καλύπτονται από καμία Σύμβαση.
• ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ τσακώνονται τάχα για την 7ήμερη εργασία, κρύβουν όμως ότι και οι δυο συμφωνούν και εφαρμόζουν τη νομοθεσία της ΕΕ για σμπαράλιασμα του σταθερού ημερήσιου χρόνου εργασίας, με τη «διευθέτησή» του ακόμα και σε ετήσια βάση! Για παράδειγμα ο ΣΥΡΙΖΑ, συνεχίζοντας την αντεργατική σκυταλοδρομία, εφάρμοσε πλήρως την ευρωενωσιακή Οδηγία 2003/88, που προβλέπει πως η εργοδοσία μπορεί να αναγκάσει τους εργαζόμενους να δουλεύουν όχι μόνο 7 αλλά μέχρι και 12 μέρες συνεχόμενα χωρίς ξεκούραση. Η Οδηγία αυτή εκφράστηκε σε Συμβάσεις όπως στον κλάδο του Τουρισμού, στην ΤΡΑΙΝΟΣΕ και αλλού, που ανοίγουν την όρεξη της ΝΔ για επέκταση και σε άλλους χώρους και κλάδους την επόμενη μέρα.
• Σε εφαρμογή των κατευθύνσεων της ΕΕ και των απαιτήσεων του κεφαλαίου για συνεχόμενη εργασία μέχρι και για 12 μέρες, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ νομοθέτησε νέο συντριπτικό χτύπημα στην κυριακάτικη αργία, σε βάρος εργαζομένων και αυτοαπασχολούμενων, επεκτείνοντας τη νομοθεσία των προηγούμενων. Αξιοποιώντας νόμο του 2013, ήρθε το 2017 να θεσπίσει το άνοιγμα των καταστημάτων όλες τις Κυριακές από το Μάη μέχρι τον Οκτώβρη (!) στις «τουριστικές περιοχές» σε Αττική, Θεσσαλονίκη κ.α.
• Πάνω σε όλο το αντεργατικό οπλοστάσιο των προκατόχων της, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε νόμο που απελευθερώνει πλήρως τις ομαδικές απολύσεις, ειδικά για τους μεγάλους μονοπωλιακούς ομίλους, ακολουθώντας και τις σχετικές αντεργατικές αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου. Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής είναι το γεγονός ότι ο αριθμός των απολύσεων όλων των μορφών, από 1.467.017 που ήταν το 2014, όταν παρέλαβε τη διακυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ, εκτοξεύτηκε το 2018 στις 2.527.920 (!) σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του συστήματος «Εργάνη». Εννοείται βέβαια ότι μια τόσο «καλή πρακτική» για τα συμφέροντα της εργοδοσίας η επόμενη κυβέρνηση όχι μόνο δεν πρόκειται να την αλλάξει, αλλά θα την επεκτείνει κιόλας, βοηθώντας συγχωνεύσεις και πωλήσεις επιχειρηματικών ομίλων το επόμενο διάστημα.

Το ΚΚΕ θα καταθέσει κάθε ψήφο σ' αυτό στην ενίσχυση αυτών των αγώνων από την επόμενη κιόλας μέρα, για να δυναμώσουν τα εμπόδια στην αντεργατική πολιτική, να γίνει πιο ισχυρό το κίνημα διεκδίκησης και αντεπίθεσης, η οργανωμένη πάλη για τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων και του λαού.