Σίγουρα το ΚΚΕ ήταν από τις πρώτες λέξεις που άκουσα, σαν γεννήθηκα. Η οικογένειά μου, από μάνα και πατέρα, Κουκουέδες «καραμπινάτοι», όπως έλεγε η γιαγιά μου η Γωγώ, η ΕΠΟΝίτισσα. Τα αδέρφια της είχαν στην πλάτη τους ουκ ολίγες εξορίες, ενώ οι αδερφές της έδρασαν στην πόλη. Από τις πρώτες μουσικές που άκουσα, πλην της «Τόσκα», ήταν τα «Αντάρτικα» σε ενορχήστρωση - διασκευή του Θάνου Μικρούτσικου, η «Μουσική Πράξη στον Μπρεχτ» και η «Καντάτα για τη Μακρόνησο» του ιδίου, με τη φωνή της Μαρίας Δημητριάδη και το κλαρινέτο του πατέρα μου. Η πατρική μου καταγωγή, από τη «Μικρή μας Πόλη», τις Κροκεές Λακωνίας, μια κωμόπολη που έδωσε πολλούς αγωνιστές, ιδεολόγους κομμουνιστές και πολύ αίμα στους Χίτες (Παυλάκο κ.λπ.) που κατέσφαξαν τον τόπο. Μαρτυρικός τόπος πολλών. Ανάμεσα στους αγωνιστές μας και ο Γιώργος Γεωργούλης, έφεδρος ανθυπολοχαγός στον πόλεμο της Αλβανίας, επικεφαλής των ΕΛΑΣιτών ανταρτών από τις Κροκεές (και δύο από τη Σκάλα), που στην ενέδρα στην Γκαγκανιά των Μολάων (27/4/1944) σκότωσαν τον Γερμανό στρατηγό Franz Krech και άλλους τρεις Γερμανούς. Τον στρατηγό σκότωσε η χειροβομβίδα που πέταξε ο Κροκεάτης αντάρτης Σταύρος Χριστάκος. Για αντίποινα εκτελέστηκαν οι 200 της Καισαριανής (ιστορικές πληροφορίες από τον συγχωριανό μου Μίμη Χριστοφιλάκη).

Πώς λοιπόν να μην πιστεύω, εμπιστεύομαι, στηρίζω και πορεύομαι παράλληλα με το ΚΚΕ; Με το Κόμμα του Λαού, το μοναδικό κόμμα που λέει την αλήθεια, χωρίς φτιασίδια, περικοκλάδες, γαρνιτούρες και αερολογίες και που όλοι οι πολιτικοί του αντίπαλοι αναγνωρίζουν ως έναν καθαρό αντίπαλο, δίχως βρώμα και δυσωδία, με Ιστορία 100 χρόνων, δίπλα στα προβλήματα όλων των εργαζομένων. Εκατό χρόνων αγώνων, αίματος, θυσιών, νεκρών και μπροστάρηδων σε κάθε μορφής πάλη και διεκδίκηση όλων όσα αξίζουμε και δικαιούμαστε, όσοι δουλεύουμε με τα χέρια μας και το μυαλό μας, με ψυχή και καρδιά καθάρια, μικρών παιδιών και έμπειρων αγωνιστών. Ενα κόμμα το οποίο στα 100 του χρόνια βρέθηκε δίπλα όχι μόνο στους ανθρώπους του μόχθου και του ιδρώτα των χεριών τους, μα και στους ανθρώπους του πνεύματος, της επιστήμης και της κάθε μορφής τέχνης. Μόνο με τα Γράμματα και την Τέχνη πάει μπροστά ένας τόπος και ανοίγουν μυαλό και μάτια για να πάρει τα όπλα στα χέρια και να επαναστατήσει. Γι' αυτό όλοι οι μπροστάρηδες του λαϊκού κινήματος ήσαντε ή καλλιτέχνες προερχόμενοι από το λαό ή λάτρεις της Τέχνης, ιδίως της Μεγάλης Τέχνης, της Μουσικής (βλ. Ρίτσος, Βάρναλης, Κατράκης, Βεάκης, Αλέκος Ξένος και Μήτσος Πολίτης, Δραγατάκης, Ακης Σμυρναίος, Ελλη Νικολαΐδου, Ρόζα Ιμβριώτη, Δημήτρης Γληνός, οι γιατροί Θάνος Κωνσταντινίδης και Πέτρος Αποστολίδης, αλλά και ο Αρης με τον Σαράφη οι οποίοι παρακολουθούσαν ανελλιπώς όπερα στα παλιά Ολύμπια κ.ά.).

Γι' αυτούς τους λόγους το ΚΚΕ είναι ένα σύγχρονο κόμμα, ένα κόμμα πρωτοπόρο, ένα κόμμα το οποίο δεν πρόκειται ποτέ να ζητήσει την ψήφο σου και μετά να την αναποδογυρίσει σε κάτι άλλο. Εάν πιστεύεις ότι όλοι οι άνθρωποι δικαιούνται και αξίζουν να ζήσουν σε έναν κόσμο δίχως εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, να έχουν όλοι φαγητό και νερό, δουλειά, σπίτι, μόρφωση, υγειονομική περίθαλψη και να μην επιστρέψουμε στον Μεσαίωνα εργασιακά και πολιτισμικά, τότε δώσε φωνή στη φωνή σου με την ψήφο σου στο ΚΚΕ, αφήνοντας στην άκρη τις διαφορές που ίσως έχεις μαζί του και κάνε την αλλαγή με τη δύναμη που κρατάς ο ίδιος σφιχτά στη χούφτα σου. Και η δύναμη αυτή δεν είναι άλλη από την ψήφο σου για ένα ισχυρό ΚΚΕ, ώστε η λαϊκή εξουσία να έρθει εκεί από όπου πηγάζει και ανήκει. Στον παντοδύναμο λαό.