Πίσω από «όμορφες» λεξούλες, περί «εξωστρέφειας», με τις οποίες η νέα υπουργός περιέγραψε τα πανεπιστημιακά ιδρύματα που θέλει η νέα κυβέρνηση, κρύβεται ο διακαής πόθος των επιχειρηματικών ομίλων για μια Ανώτατη Εκπαίδευση και ως προς τη λειτουργία της και το περιεχόμενό της και ως προς την έρευνα και τα αποτελέσματά της στραμμένη πλήρως προς την καπιταλιστική αγορά, εργαλείο για την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων, σε αντίθεση με τις κοινωνικές και λαϊκές ανάγκες. Βέβαια, και εδώ η κυβέρνηση της ΝΔ βρίσκει στρωμένο το έδαφος από τον ΣΥΡΙΖΑ, που τα τελευταία δυο χρόνια με τις συγχωνεύσεις των ΑΕΙ - ΤΕΙ σε όλη τη χώρα δημιούργησε ιδρύματα πλήρως προσαρμοσμένα στις λεγόμενες περιφερειακές ανάγκες, δηλαδή τους αναπτυξιακούς στόχους που έθετε το κεφάλαιο σε κάθε Περιφέρεια, και αυτό φάνηκε με τη στάση του ΣΕΒ, των επιμελητηρίων, αλλά και ομίλων όπως η COSCO στην Αττική. Από εδώ προκύπτει και η κουβέντα που έχει ανοίξει για το άσυλο. Γιατί στην πολιτική τόσο της ΝΔ όσο και του ΣΥΡΙΖΑ, ανεξάρτητα πώς το διατυπώνει ο καθένας, στόχος είναι η διασφάλιση εκείνων των προϋποθέσεων μέσα στα ιδρύματα, ώστε ανενόχλητες να «αλωνίζουν» οι μεγάλες επιχειρήσεις, χωρίς εμπόδια απ' το φοιτητικό κίνημα και τις μορφές πάλης που αυτό επιλέγει. Η πάλη άρα για την υπεράσπιση του πανεπιστημιακού ασύλου δεν μπορεί παρά να πηγαίνει χέρι - χέρι με την πάλη ενάντια στο πανεπιστήμιο - επιχείρηση.