Με δύο αισχρές αντεργατικές τροπολογίες που κατέθεσε με άθλια μεθόδευση στο λεγόμενο διυπουργικό νομοσχέδιο, ελάχιστα λεπτά πριν από την ψήφισή του την Πέμπτη 9/8, η κυβέρνηση πρόσθεσε έναν ακόμα κρίκο στην αλυσίδα του τεράστιου αντεργατικού οπλοστασίου που έχουν διασφαλίσει στο κεφάλαιο όλες οι κυβερνήσεις ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ.

Τη μεθόδευση εντόπισε και αποκάλυψε η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ, η οποία αποχώρησε από την αίθουσα και δεν έλαβε μέρος στη συζήτηση των τροπολογιών, ούτε και στο κομμάτι της ψηφοφορίας που τις αφορούσε.

Η πρώτη τροπολογία καταργεί νομοθετικές διατάξεις που είχε ψηφίσει η προηγούμενη κυβέρνηση, ως... «φιλεργατική» προβιά σε εργασιακά θέματα στα οποία η ίδια είχε προηγουμένως εντείνει την αντεργατική επίθεση με άλλους νόμους (απολύσεις, «ευελιξία»). Σήμερα η κυβέρνηση της ΝΔ έρχεται να διατηρήσει όλους τους αντεργατικούς νόμους, αφαιρώντας το «περιτύλιγμα», και επιβεβαιώνει έτσι ότι το μεγάλο κεφάλαιο δεν ανέχεται να υπάρχουν ούτε καν τυπικά όρια στην ασύδοτη δράση του για την εκμετάλλευση των εργαζομένων.

Στο πλαίσιο αυτό, με την τροπολογία που ψήφισε η κυβέρνηση της ΝΔ κατάργησε ακόμα και την προσχηματική υποχρέωση της εργοδοσίας με βάση το νόμο 4611/2019 να επικαλείται κάποιον «βάσιμο λόγο» για να δικαιολογήσει τις απολύσεις. Ακόμα και με τις προβλέψεις του εν λόγω νόμου, βέβαια, ο εργαζόμενος καλούνταν να βρει το δίκιο του μέσα από χρονοβόρες και αμφίβολου αποτελέσματος δικαστικές διαμάχες, τη στιγμή που η νομολογία των αστικών δικαστηρίων αποδέχεται ήδη μια ανεξάντλητη γκάμα... «βάσιμων λόγων» για τις απολύσεις εργαζομένων. Πλέον, με τις ευλογίες των εργοδοτικών ενώσεων, ακόμα και αυτή η... υποψία προστασίας αίρεται, με τον ΣΕΒ μάλιστα να έχει ήδη αξιώσει τα επόμενα αντεργατικά χτυπήματα, βάζοντας στο στόχαστρο τις αποζημιώσεις απόλυσης.

Με την ίδια τροπολογία, η κυβέρνηση ΝΔ κατάργησε επίσης τη διάταξη του νόμου 4554/2018 που προέβλεπε «συνευθύνη εργοδότη και εργολάβου» έναντι των εργολαβικών και υπεργολαβικών εργαζομένων ως προς την καταβολή των αποδοχών και όριζε ότι η σύμβαση ανάθεσης έργου θα έπρεπε να περιλαμβάνει όρο υποχρέωσης του εργολάβου να εφαρμόζει τα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας. Και εδώ η εν λόγω διάταξη δεν άγγιζε το πραγματικό πρόβλημα, δηλαδή την ίδια την ύπαρξη εργολαβιών, που όσο υπάρχει ανοίγει δρόμο για εργαζόμενους με τσακισμένους μισθούς και δικαιώματα, αυξάνοντας τα κέρδη των επιχειρηματιών. Κάτω όμως από την πίεση των κινητοποιήσεων σωματείων και εργαζομένων, ήταν ένα στοιχείο που μπορούσε να αξιοποιηθεί. Πλέον, και σ' αυτήν την περίπτωση, καταργείται και αυτή η υποψία προστασίας...

Η δεύτερη τροπολογία, η οποία τελικά αξιοποιήθηκε και ως προπέτασμα καπνού για τον... «επείγοντα» χαρακτήρα της πρώτης, αφορά την επιβολή πλαφόν σε όλες τις συντάξεις, ώστε το ύψος τους να μην υπερβαίνει τα 4.608 ευρώ. Αποτελεί συνέχεια όλης της φιλολογίας που αναπτύχθηκε τις προηγούμενες μέρες για τις λεγόμενες «συντάξεις μαμούθ» - δηλαδή για έναν ελάχιστο αριθμό στο σύνολο των συντάξεων - πίσω από την οποία βρίσκονται η παγίωση όλου του αντιασφαλιστικού οπλοστασίου του νόμου Κατρούγκαλου και η διατήρηση των συντάξεων πείνας και εξαθλίωσης για τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων και των αυτοαπασχολούμενων, ενώ παράλληλα αξιοποιείται ως προετοιμασία εδάφους για τους επόμενους γύρους της αντιασφαλιστικής επίθεσης.

Την ίδια ώρα, είναι τουλάχιστον προκλητική και υποκριτική η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να παρουσιάσει τα παραπάνω ως... «κατάργηση του πυρήνα της φιλεργατικής πολιτικής» της κυβέρνησής του.

Αρκεί κανείς να θυμηθεί τα αντεργατικά χτυπήματα που έφερε ο ΣΥΡΙΖΑ και στους συγκεκριμένους τομείς (απολύσεις, «ευελιξία»). Μεταξύ άλλων:

• Ψήφισε νόμο που απελευθέρωσε πλήρως τις ομαδικές απολύσεις, αντικαθιστώντας ακόμα και αυτή τη διοικητική τους έγκριση με μια απλή και άνευ ουσίας «διαδικασία κοινοποίησης» στο Ανώτατο Συμβούλιο Εργασίας (ΑΣΕ), καθορίζοντας μάλιστα με σαφήνεια ότι τυχόν αρνητική γνωμάτευση του ΑΣΕ δεν συνιστά «τεκμήριο ακυρότητας» των ομαδικών απολύσεων...
• Αφησε ανέγγιχτο το ίδιο το αντεργατικό καθεστώς της εργολαβίας και απέρριψε την πρόταση του ΚΚΕ οι εργολαβικοί εργαζόμενοι να καλύπτονται από τις Συλλογικές Συμβάσεις που καλύπτουν τους εργαζόμενους του ίδιου χώρου ή κλάδου.
• Ενίσχυσε νομοθετικά τη δράση των εταιρειών «ενοικίασης» εργαζομένων και συγκεκριμένα των «Ιδιωτικών Γραφείων Ευρέσεως Εργασίας», καταργώντας εμπόδια που έθεταν «αδικαιολόγητο περιορισμό στο πλαίσιο της άσκησης της δραστηριότητας του Ιδιωτικού Γραφείου Ευρέσεως Εργασίας», όπως σημείωνε χαρακτηριστικά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ στη σχετική αιτιολογική έκθεση.

Αντίστοιχα προκλητική είναι και η προσπάθεια της κυβέρνησης ΝΔ και διαφόρων επιτελείων του συστήματος να παρουσιάσουν τις αντεργατικές τροπολογίες ως... «κρίσιμες και θετικές για τους εργαζόμενους», προβάλλοντας τα ίδια χρεοκοπημένα ιδεολογήματα.

Συγκεκριμένα, αναμασούν το γνωστό επιχείρημα ότι η «τόνωση της ανταγωνιστικότητας» των επιχειρήσεων θα φέρει τάχα «πολλές και καλές δουλειές». Πρόκειται βέβαια για ιδεολόγημα που καταρρίπτει καθημερινά η ίδια η πραγματικότητα, η πείρα των εργαζομένων στην Ελλάδα και σε όλη την ΕΕ, που επιβεβαιώνουν ότι η τόνωση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων πάτησε και πατάει πάνω στο τσάκισμα των μισθών και των δικαιωμάτων των εργαζομένων, ενώ η εμφανιζόμενη αύξηση της απασχόλησης μεταφράζεται σε κυριαρχία των ελαστικών και «ευέλικτων» μορφών απασχόλησης.