Οπως καταγγέλλει το Συνδικάτο Εργατοϋπαλλήλων Επισιτισμού - Τουρισμού - Ξενοδοχείων Θήρας, το ...σύνηθες ωράριο φτάνει τις 11 και 12 ώρες ημερησίως, ενώ για τους περισσότερους εργαζόμενους το ρεπό είναι άπιαστο όνειρο.
Μάλιστα, οι εργαζόμενοι όχι μόνο δεν παίρνουν ρεπό, αλλά δεν κάνουν χρήση ούτε καν της αναρρωτικής άδειας που δικαιούνται, καθώς φοβούνται ότι θα απολυθούν. Οι φόβοι τους δεν είναι αβάσιμοι, τονίζει το Συνδικάτο και καταγγέλλει πως εργαζόμενη που αντιμετώπισε ιατρικό πρόβλημα και νοσηλεύτηκε απολύθηκε ως «αδικαιολόγητα απούσα».
Η ασταμάτητη και εντατική δουλειά φέρνει στην ημερήσια διάταξη τα εργατικά ατυχήματα και τις παθήσεις που σχετίζονται με τους όρους δουλειάς. Αν και οι εργαζόμενοι του κλάδου είναι συχνοί «επισκέπτες» του νοσοκομείου, τα ατυχήματα σχεδόν ποτέ δεν δηλώνονται κάτω από το φόβο της απόλυσης.
Από το κάδρο δεν λείπουν τα φαινόμενα απληρωσιάς, η τακτική των εργοδοτών να μην καταβάλλουν την αμοιβή που έχουν συμφωνήσει με τους εργαζόμενους, η πρακτική της παρακράτησης των φιλοδωρημάτων των σερβιτόρων.
Στην πορεία της σεζόν υπάρχουν εργαζόμενοι που διαπιστώνουν πως η Ασφάλισή τους δεν ανταποκρίνεται στις μέρες και το χρονικό διάστημα που εργάζονται, ενώ στο τέλος προηγούμενων σεζόν το Συνδικάτο έχει καταγράψει περιστατικά απειλών, λεκτικής, ακόμα και σωματικής βίας, με πρωταγωνιστές εργοδότες που δεν πληρώνουν τα δεδουλευμένα στους εργαζόμενους.
Βούτυρο στο ψωμί της εργοδοτικής αυθαιρεσίας και ασυδοσίας αποτελεί το γεγονός ότι το Γραφείο της Επιθεώρησης Εργασίας που υπήρχε στο νησί έχει πάψει τα τελευταία χρόνια να λειτουργεί.
Ετσι, για κάθε τέτοιο ζήτημα, ένας εργαζόμενος είναι υποχρεωμένος να ταξιδέψει στη Νάξο, ξοδεύοντας τουλάχιστον 100 ευρώ. Επιπλέον, το Συνδικάτο υπογραμμίζει πως η Επιθεώρηση έχει δύο μόλις υπαλλήλους για χιλιάδες επιχειρήσεις που λειτουργούν στο Νότιο Αιγαίο.
Το τοπίο των άσχημων συνθηκών δουλειάς και αμοιβής συμπληρώνει το πρόβλημα στέγης που επικρατεί στο νησί. Οι εποχικοί εργαζόμενοι είναι αναγκασμένοι να στοιβάζονται ανά 3 - 4 σε δωμάτια λίγων τετραγωνικών μέτρων, αλλά και κοντέινερ.
Το πρόβλημα στέγης μετατρέπεται σε έναν ακόμα μοχλό πίεσης στα χέρια των εργοδοτών, καθώς ο εργαζόμενος που χάνει τη δουλειά του χάνει και το δωμάτιο που μένει και αναγκάζεται να φύγει από το νησί.
Κατά καιρούς βλέπουν το φως της δημοσιότητας καταγγελίες εργαζομένων που μιλάνε για συναδέλφους τους οι οποίοι κοιμούνται ακόμα και σε αποθήκες χωρίς παράθυρα, ή και σε ράντζα.
Ειδικά στην περίπτωση που το ξενοδοχείο δεν παραχωρεί στέγη, ο ξενοδοχοϋπάλληλος αναγκάζεται να αναζητήσει «λύση» στο νοίκι, μόνος του ή με άλλους, με συνολικό κόστος περίπου στα 600 με 700 ευρώ το μήνα, ενδεχομένως και παραπάνω.
Θα δουλεύει δηλαδή από το πρωί μέχρι το βράδυ, επτά μέρες τη βδομάδα, για έναν μισθό που το 1/3 κι ακόμη περισσότερο θα το «ακουμπάει» στο ενοίκιο. Η άλλη επιλογή, που την κάνουν αρκετοί εργαζόμενοι, είναι να φύγει...