Για τη ζωή και τη δράση του, την προσφορά του στο Κόμμα και στο κίνημα, τόσο όσο εργαζόταν όσο και μετά τη συνταξιοδότησή του μίλησαν σύντροφοί του, ενώ λόγια αποχαιρετισμού διαβάστηκαν και εκ μέρους της οικογένειας. Παραβρέθηκε επίσης αντιπροσωπεία της ΚΕ και του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.
Η Αθανασία Ζαρκαδούλα, Γραμματέας της ΤΕ Δυτικών Συνοικιών, αναφέρθηκε στο κλίμα στο οποίο μεγάλωσε ο Μπάμπης Κοβάνης, στα Χώστια Βοιωτίας, ένα χωριό που κάηκε δύο φορές από τους ναζί λόγω της αντιστασιακής δράσης που ανέπτυξαν οι κάτοικοί του. «Μέσα σε αυτό το κλίμα μεγάλωσε και γαλουχήθηκε ο σύντροφος Μπάμπης. Εντάχθηκε στις γραμμές του Κόμματος το 1980, μέσα από τις Οργανώσεις των τραπεζοϋπαλλήλων, και από τότε υπήρξε από τους συνεπέστερους συντρόφους, πάντα πρώτος σε κάθε αγώνα και σε κάθε κομματικό καθήκον.
Ηταν μπροστά στους εργασιακούς χώρους και συμμετείχε ενεργά σε όλες τις πολιτικές και συνδικαλιστικές διαδικασίες, τόσο στην ΕΑΒ, όσο και στη Γενική Τράπεζα όπου εργάσθηκε (...) Από τους πρωτοπόρους στις διαδικασίες για τη δημιουργία και τη συγκρότηση του ΠΑΜΕ στον κλάδο του (...) Μπροστά σε όλες τις πολιτικές μάχες στις λαϊκές γειτονιές των Αγίων Αναργύρων για την υπεράσπιση και τη διάδοση των θέσεων του ΚΚΕ».
Στάθηκε επίσης στην αταλάντευτη στάση του που έφερε την απόλυσή του από την τράπεζα για τη συμμετοχή του στις μεγάλες απεργίες της δεκαετίας του 1980, στη βαθμολογική του καθήλωση και άλλα πολλά, που όχι μόνο δεν τον πτόησαν, αλλά τον πείσμωσαν κι άλλο για το δίκιο του αγώνα, όσο και στα δύσκολα χρόνια της αντεπανάστασης, οπότε και «έδωσε από το δικό του μετερίζι τη μάχη για την υπεράσπιση του χαρακτήρα του Κόμματος, κόντρα σε κάθε διαλυτική προσπάθεια από τις δυνάμεις του οπορτουνισμού».
«Μπροστάρης, μαχητικός, πάντα γελαστός και ακούραστος μέχρι το τέλος. Ετσι θα σε θυμόμαστε οι σύντροφοί σου - μικροί και μεγάλοι - που είχαμε την τιμή να σε γνωρίσουμε μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ», κατέληξε.
Οι φίλοι και σύντροφοι του Παναγιώτη
Νικολέττα και Νίκος