Μόνον έξω από τα σύνορα της χώρας και από αστυνομικές δυνάμεις άλλων χωρών θα μπορούσε να συλληφθεί ο Πάσσαρης. Γιατί; Απλά, οι ελληνικές διωκτικές αρχές είχαν δημιουργήσει μαζί του «στενές σχέσεις», σε τέτοιο βαθμό που εύλογα μπορούσε κάποιος να υποθέσει ότι τον χρησιμοποιούσαν τα «υψηλά κλιμάκια» για να εξυπηρετούν τους στόχους τους. Ο διαβόητος κακοποιός ήταν χρήσιμος σε κάποια «κέντρα» της Ασφάλειας. Δεν εξηγείται αλλιώς το δήθεν φιάσκο στο Νέο Κόσμο, η κραυγαλέα αδυναμία σύλληψής του επί μήνες από την ΕΛ.ΑΣ., παρά το γεγονός ότι είχε αναγορευτεί «σε ζήτημα τιμής» για ολόκληρη την Αστυνομία, η διαφυγή του στη Ρουμανία κ.ο.κ. Οι εκ των υστέρων πανηγυρισμοί και κομπασμοί από την ηγεσία του υπουργείου Δημόσιας Τάξης και της Ασφάλειας είναι αστείοι και προκαλούν καγχασμούς. Μάλλον θα 'πρεπε να αναρωτηθούν γιατί η αποτελεσματικότητά της απέναντι στο οργανωμένο έγκλημα είναι σχεδόν ανύπαρκτη, ενώ διεκδικούν δάφνες για την αυταρχική αντιμετώπιση των λαϊκών αγώνων.