Στη Βουλγαρία οπαδοί χαιρετάνε ναζιστικά και πιθηκίζουν ρατσιστικά. Στη Γαλλία και αλλού, οι Τούρκοι ποδοσφαιριστές (στις κερκίδες κι αυτοί) χαιρετάνε στρατιωτικά, «τιμώντας» την εισβολή του τουρκικού στρατού στη Συρία. Τις «νίκες» της εισβολής πανηγυρίζουν - κατά τα ΜΜΕ - και στα τουρκικά χωριά στα σύνορα με τη Συρία, με τους δημοσιολόγους εδώ να μην κρύβουν και λίγη ζήλια για τον «συνηθισμένο» τάχα σε πολέμους λαό της Τουρκίας, για την αστική τάξη που ρίχνεται στην ιμπεριαλιστική επέμβαση με τα χέρια λυμένα και το λαό χειροπόδαρα δεμένο στο άρμα της. Οι κατά τ' άλλα «στρατηγικοί εταίροι» της Τουρκίας φέρνουν τα χέρια τους - τα βουτηγμένα στο αίμα των λαών - στο στόμα με «έκπληξη», αποστρέφουν το βλέμμα «γεμάτο φρίκη». Θέλουν το σφαχτό - τα μερίδια των αγορών, της Ενέργειας, των σφαιρών επιρροής - αλλά δεν θέλουν τάχα να βλέπουν τον χασάπη, που έλεγε κι ο Μπρεχτ. Εδωσαν το «πράσινο φως», μίλησαν για τις «νόμιμες ανησυχίες» του «φίλου και εταίρου», έκαναν τη Συρία και τη Μέση Ανατολή χαλίκι για τα συμφέροντά τους, εκκολάπτοντας τον επόμενο γύρο των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, αλλά τώρα κάνουν τους ανήξερους για το φόνο, συνιστούν «αυτοσυγκράτηση», προετοιμάζουν τους επόμενους ιμπεριαλιστικούς «συμβιβασμούς» στις πλάτες των λαών. Και καμώνονται πως δεν ξέρουν τίποτα από ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, ούτε από το δηλητήριο του εθνικισμού, την άθλια προπαγάνδα και τα προσχήματα για να στρατευτούν οι λαοί στα βρώμικα σχέδιά τους... Υποκρισία στο τετράγωνο για τον άθλιο κόσμο της εκμετάλλευσης, των ιμπεριαλιστικών πολέμων, της φτώχειας και της προσφυγιάς.