Στα ύψη φτάνει το κόστος παραγωγής στη βαμβακοκαλλιέργεια και, με δεδομένη τη χαμηλή τιμή του προϊόντος φέτος, οι βαμβακοπαραγωγοί κινδυνεύουν να μείνουν χωρίς εισόδημα, καθώς ό,τι πληρωθούν πουλώντας το βαμβάκι, το έχουν, ήδη, ξοδέψει για την καλλιέργεια. Αυτός, άλλωστε, είναι κι ο λόγος που στις φετινές αγροτικές κινητοποιήσεις πρωτοστατούν οι βαμβακοπαραγωγοί, οι οποίοι βλέπουν με αγωνία να οδηγούνται σε μαζικό ξεκλήρισμα από τη γη τους. Κι όμως, μόλις λίγα χρόνια πριν - και πάντως πριν τους κανονισμούς της Ευρωπαϊκής Ενωσης που προβλέπουν περιορισμούς στις εκτάσεις, ποσοστώσεις στην παραγωγή και πρόστιμα συνυπευθυνότητας που μειώνουν την τιμή του προϊόντος - το βαμβάκι αποτελούσε μια δυναμική και προσοδοφόρα καλλιέργεια για χιλιάδες Ελληνες αγρότες, με αποτέλεσμα πολλοί να το χαρακτηρίζουν «λευκό χρυσό». Τώρα όλα άλλαξαν και η βαμβακοκαλλιέργεια καταντάει ασύμφορη, όπως, άλλωστε, το σύνολο σχεδόν των ελληνικών προϊόντων - σιτηρά, δημητριακά, καπνός, οπωροκηπευτικά, δενδροκομικά, κτηνοτροφικά - τα οποία υπόκεινται, πλέον, στους καταστροφικούς κανονισμούς της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
***
Ας δούμε, λοιπόν, πόσο φτάνει το κόστος παραγωγής για κάθε στρέμμα που καλλιεργείται με βαμβάκι (Τα στοιχεία δεν μπορούν ν' αμφισβητηθούν από κανέναν, καθώς έχουν αντληθεί από αρμόδιες υπηρεσίες κι έχουν επιβεβαιωθεί από πάρα πολλούς βαμβακοκαλλιεργητές, οι οποίοι διαθέτουν αποδείξεις και τιμολόγια). Για ν' αντιληφθεί ο αναγνώστης με τι ρυθμούς ανεβαίνουν οι τιμές στα γεωργικά μέσα και εφόδια, αρκεί ν' αναφέρουμε ότι τα ποσοστά αύξησης των βασικών λιπασμάτων από τον Αύγουστο του 1999 μέχρι το Φλεβάρη του 2001 έχουν ως εξής:
- Το «16-20-0» αυξήθηκε κατά 36%.
- Το «20-10-0» κατά 34%.
- Η Νιτρική Αμμωνία κατά 60%.
- Η Ασβεστούχος Νιτρική Αμμωνία κατά 67%.
Τα συνολικά έξοδα που κάνει ένας βαμβακοπαραγωγός, ο οποίος δε διαθέτει δικά του αγροτικά μηχανήματα, υπολογίζονται - με τους πλέον συντηρητικούς υπολογισμούς - σε 70.000 δραχμές το στρέμμα κι αν τα χωράφια του είναι νοικιασμένα, θα πρέπει να προστεθούν άλλες 20.000 δραχμές που είναι το νοίκι, με αποτέλεσμα το στρεμματικό κόστος παραγωγής να φτάνει στις 90.000 δραχμές.
Τα έξοδα του αγρότη, που διαθέτει δικά του αγροτικά μηχανήματα, είναι μειωμένα κατά 10.000-12.000 δραχμές. Για τα καλλιεργητικά ο βαμβακοπαραγωγός, που δεν έχει δικά του μηχανήματα, πληρώνει περί τις 37.000 δραχμές το στρέμμα, και συγκεκριμένα:
- Για το όργωμα του χωραφιού, που γίνεται Νοέμβρη με Δεκέμβρη μήνα, 4.000 δραχμές το στρέμμα.
- Για τον καλλιεργητή, που, το Φλεβάρη, «ισιάζει» το οργωμένο χωράφι, 1.000 δρχ.
- Για το σπόρο, που αγοράζει, 7.500 δρχ.
- Για το σπορέα, που σπέρνει το Μάρτη, 1.000 δρχ.
- Για το λίπασμα, που ρίχνεται με τη σπορά, 7.000 δρχ.
- Για το διανομέα, που ρίχνει το λίπασμα, 700 δρχ.
- Για τα δισκοσβαρνίσματα, τρία συνολικά, 3.000 δρχ.
- Για τα φυτοφάρμακα (διάφορα, ως πρώτη δόση) 9.000 δρχ.
- Για τα φυτοφάρμακα κατά του σιδηροσκώληκα 3.000 δρχ.
- Για τα ψεκαστικά των φυτοφαρμάκων 1.000 δρχ.
- Τα έξοδα που κάνει μετά το φύτρωμα του βαμβακιού ανέρχονται σε 25.500 δραχμές το στρέμμα.
- Για τα σκαλίσματα (τρία απαραίτητα) 4.500 δρχ.
- Για τα μεροκάματα των σκαλισμάτων, τουλάχιστον, 12.000 δρχ.
- Για το λίπασμα (τώρα χρειάζεται Νιτρική Αμμωνία) 3.000 δρχ.
- Για τα φυτοφάρμακα (αυτά τώρα ρίχνονται και για την ανάπτυξη του φυτού, αλλά και για την αντιμετώπιση του «ρόδινου σκουληκιού» και του μέλιουρα) 3.000 δρχ.
- Για τα ποτίσματα (ρεύμα ή πετρέλαιο) 3.000 δρχ.
- Τέλος, τα έξοδα για τη συλλογή του βαμβακιού κοστίζουν 7.500 δρχ. το στρέμμα.
***
Αν λάβουμε υπόψη ότι η φετινή παραγωγή βαμβακιού ανέρχεται, κατά μέσο όρο, στα 300-320 κιλά το στρέμμα και η τιμή του θα κυμανθεί από 210 μέχρι 250 δραχμές το κιλό, τότε το στρεμματικό εισόδημα του βαμβακοπαραγωγού φτάνει στις 70.000-80.000 δραχμές, δηλαδή, του 'ρχεται... «μία η άλλη». Κι αν πληρώνει και νοίκι, τότε «μπαίνει μέσα»...
Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ