Οταν το Γενάρη του 2018 ο Εμανουέλ Μακρόν είχε κάνει την πρώτη του επίσημη επίσκεψη στην Κίνα, δήλωσε ότι θα επιστρέφει στη συγκεκριμένη ασιατική χώρα τουλάχιστον μία φορά κάθε χρόνο. Μίλησε για τη «μεγάλη συμμαχία» που είναι πλέον ανάγκη ανάμεσα στη Γαλλία, συνολικά την ΕΕ, και την Κίνα.

Το Μάρτη του 2019, ήταν η σειρά του Σι Τζινπίνγκ να επισκεφτεί την Ευρώπη, όπου μετά από πολυήμερες επαφές βρέθηκε στη Νίκαια της Γαλλίας, συμμετέχοντας σε ένα γεύμα κεκλεισμένων των θυρών που παρέθεσε προς τιμήν του ο Μακρόν. Οι δύο πλευρές είχαν δώσει στη δημοσιότητα την «Κοινή Δήλωση της Γαλλικής Δημοκρατίας και της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας για τη διατήρηση της πολυμέρειας και τη βελτίωση της παγκόσμιας διακυβέρνησης». Σημειωτέον, είχε προηγηθεί συνάντηση Σι και Μακρόν με την Γερμανίδα καγκελάριο Αγκελα Μέρκελ και τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν - Κλοντ Γιούνκερ, στο Παρίσι, με θέμα και πάλι «τις προκλήσεις της πολυμέρειας», με πρωτοβουλία και πάλι της Γαλλίας.

Τη βδομάδα που πέρασε, την Τρίτη, Σι και Μακρόν συναντήθηκαν ξανά, καθώς η Γαλλία ήταν μία από τις «τιμώμενες χώρες» στη «2η Διεθνή Εκθεση Εισαγωγών Κίνας» (China International Import Expo, CIIE 2019). Ο Γάλλος Πρόεδρος τέθηκε επικεφαλής πολυμελούς γαλλικής αντιπροσωπείας στην οποία εκπροσωπήθηκαν κολοσσοί όπως η αεροναυπηγική «Airbus» και οι φαρμακευτικές «Sanofi» και «Loreal». Συμμετείχε σε σειρά συναντήσεων και εκδηλώσεων, μεταξύ των οποίων πολλοί σχολίασαν και τα εγκαίνια παραρτήματος του Πολιτιστικού Κέντρου «Ζορζ Πομπιντού» στη Σαγκάη. Κάτι που ετοιμαζόταν εδώ και πολλά χρόνια (το Πομπιντού θεωρείται σημαντικό ευρωπαϊκό μουσείο μοντέρνας τέχνης που επεκτείνεται και με παραρτήματα σε Μάλαγα, Βρυξέλλες κ.α.) και οι «Τάιμς της Νέας Υόρκης» το σχολίασαν ως «διπλωματία του μουσείου», ανιχνεύοντας προφανώς μια ενισχυμένη επιθυμία του Παρισιού να επεκτείνει τις σχέσεις του με το Πεκίνο σε όλους τους τομείς.

Η εξέλιξη των σχέσεων της Κίνας με τη Γαλλία και συνολικά με την ΕΕ δεν μπορεί παρά να αξιολογηθεί παράλληλα με την όξυνση του ανταγωνισμού της με τις ΗΠΑ, αλλά και των αντιθέσεων ΕΕ - ΗΠΑ, αποφεύγοντας φυσικά απόλυτα συμπεράσματα για «αρραγείς συνεργασίες» ή για «αιώνιες έχθρες».

Δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητο ότι στη συνάντηση που είχαν την Τετάρτη, Μακρόν και Σι ξεχώρισαν ως βάση για την περαιτέρω συνεργασία τους την υπεράσπιση της Συμφωνίας που υπεγράφη το 2015 για την «αντιμετώπιση των κλιματικών αλλαγών», μετά από διεθνή συνάντηση που έγινε στο Παρίσι με τη συμμετοχή εκατοντάδων εκπροσώπων κυβερνήσεων αλλά και επιχειρηματικών ομίλων από όλο τον κόσμο. Εκεί, στο όνομα της «υπεράσπισης του πλανήτη», τέθηκαν άξονες για νέα πεδία επιχειρηματικής δράσης σε τομείς όπου εκτιμάται ότι υπάρχουν αυξημένα περιθώρια συγκέντρωσης κεφαλαίου, όπως αυτά που λανσάρονται ως «πράσινη οικονομία» ή υπό τον γενικό τίτλο «Ανανεώσιμες Μορφές Ενέργειας», έχοντας ήδη δώσει ώθηση σε μια σειρά νέους τομείς της παραγωγής τόσο μέσων παραγωγής όσο και μέσων κατανάλωσης (είτε αυτό αφορά τη ραγδαία ανάπτυξη του τομέα της ανακύκλωσης, είτε τη στροφή σε μορφές Ενέργειας όπως η αιολική, η υδροηλεκτρική, η πυρηνική κ.ά.). Γύρω από αυτή τη Συμφωνία του 2015 ξετυλίγονται μια σειρά σκληροί μονοπωλιακοί και γενικότερα ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί, όπως αποτυπώνονται π.χ. στην απόφαση της κυβέρνησης Τραμπ να αποσύρει τις ΗΠΑ από τη Συμφωνία - εν μέσω σοβαρών διαφωνιών και στο εσωτερικό των ίδιων των ΗΠΑ για την απόφαση αυτή.

Ενα από τα ντοκουμέντα που υπέγραψαν αυτή τη φορά Μακρόν και Σι ήταν η «Εκκληση του Πεκίνου για τη διατήρηση της βιοποικιλότητας και της κλιματικής αλλαγής», διακηρύσσοντας την «πλήρη υποστήριξή τους στη Συμφωνία του Παρισιού», την οποία χαρακτηρίζουν «μη αναστρέψιμη διαδικασία και μπούσουλα για μια ισχυρή δράση για το κλίμα» και εκφράζουν «μεγάλη αποφασιστικότητα» για να εξασφαλιστεί «η απόλυτη και αποτελεσματική υλοποίηση» της Συμφωνίας. Αυτά μάλιστα ειπώθηκαν μια μέρα αφού οι ΗΠΑ επισημοποίησαν με επιστολή στον ΟΗΕ την απόφασή τους να αποχωρήσουν από τη Συμφωνία. Αν και δεν κατονόμασε τις ΗΠΑ, ο Γάλλος Πρόεδρος εξέφρασε «λύπη» για την επιλογή «κάποιων άλλων χωρών» να αποσυρθούν από τη Συμφωνία, συμπληρώνοντας πάντως ότι βλέπει αυτές τις επιλογές ως «επιλογές που γίνονται περιθωριακά». Αναδεικνύοντας δε πόσο περιπλέκεται το ενδοϊμπεριαλιστικό κουβάρι με «δράσεις» και «αντιδράσεις» αντιπάλων και εταίρων, συνέχισε με μεγάλη ειλικρίνεια: «Διότι όταν η Κίνα, η ΕΕ και η Ρωσία - η οποία επικύρωσε πριν από μερικές εβδομάδες τη Συμφωνία του Παρισιού - δεσμεύονται με σθεναρότητα, η μεμονωμένη επιλογή του ενός ή του άλλου δεν αρκεί για να αλλάξει την πορεία του κόσμου. Οδηγεί μόνο στην περιθωριοποίησή του».

Φυσικά, η γαλλοκινεζική υπεράσπιση της Συμφωνίας του 2015 συνεπάγεται πρώτα απ' όλα νέα ορμή στην υλοποίηση κολοσσιαίων επενδύσεων. Την Τετάρτη, Μακρόν και Σι έδωσαν στη δημοσιότητα το «Σχέδιο Δράσης για τις γαλλοκινεζικές σχέσεις», όπου διακρίνει κανείς τη δέσμευση των δύο χωρών για ανάπτυξη συνεργασίας στους τομείς που αφορούν «τη μετάβαση σε νέες μορφές Ενέργειας ενάντια στην υπερθέρμανση του πλανήτη» κ.λπ. Μάλιστα, στις συνολικά 24 συμφωνίες που υπέγραψαν οι δύο πλευρές, περίοπτη θέση έχουν μπίζνες σε αντίστοιχα πεδία. Για παράδειγμα: Αυξημένη σημασία έχει η συμφωνία για την κατασκευή μονάδας επανεπεξεργασίας πυρηνικών καυσίμων στην περιοχή Λιανγιουνγκάνγκ της ανατολικής κινεζικής επαρχίας Τζιανγκσού, με τη γαλλική ενεργειακή εταιρεία «Orano» (πρώην «Areva»). Αν και παραμένουν κάποιες λεπτομέρειες για την οριστικοποίησή της, πρόκειται για συμφωνία αξίας άνω των 20 δισ. ευρώ. Αφορά εγκαταστάσεις στις οποίες θα γίνεται επανεπεξεργασία έως και 800 τόνων χρησιμοποιημένων πυρηνικών καυσίμων ετησίως, οι πρώτες του είδους τους στην Κίνα. Με δεδομένο ότι η Κίνα θεωρείται σήμερα η μεγαλύτερη παγκοσμίως αγορά ατομικής ενέργειας (σύμφωνα με το ΑΠΕ μετρά 48 ενεργούς αντιδραστήρες και 10 υπό κατασκευή), ο τομέας της διαχείρισης των πυρηνικών αποβλήτων δημιουργεί νέα πεδία δράσης για αντίστοιχους ομίλους, στα οποία ολοφάνερα τα γαλλικά κεφάλαια τρέχουν «να προλάβουν καλή θέση».

Μεγάλο ενδιαφέρον έχουν όμως κι άλλες κοινές μπίζνες που προχωρούν, όπως δείχνει και το συμβόλαιο που υπέγραψαν ο κινεζικός όμιλος «Beijing Gas Group» και η γαλλική «Engie» για τη λειτουργία τερματικού σταθμού υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) και αποθήκευσής του στην πόλη Τιαντζίν, στη βόρεια Κίνα. Ακόμα, ο ενεργειακός κολοσσός «Total» θα συνεργαστεί με τον κινεζικό όμιλο «Shenergy Group» για τη διανομή υγροποιημένου φυσικού αερίου μέσω του Δέλτα του ποταμού Γιανγκτσέ.

Να σημειωθεί ότι το «Σχέδιο Δράσης» ξεχωρίζει και «τον καθορισμό επιχειρηματικών σχεδίων, από κοινού προωθούμενων, ειδικά σε Ασία και Αφρική».