1. Τον τελευταίο καιρό είμαστε μάρτυρες μιας σειράς βιαιοπραγιών και δολοφονιών με στόχο τη γυναίκα. Για τις μισές από τις δολοφονημένες γυναίκες, δράστης είναι ο σύντροφός τους. Η γυναίκα ακόμη και σήμερα εξακολουθεί να θεωρείται από ένα μεγάλο ποσοστό της παγκόσμιας κοινότητας ιδιοκτησία του άντρα της. Η παγκοσμιοποιημένη οικονομική κρίση, το ταξικό χάσμα που γίνεται όλο και πιο βαθύ, το ανταγωνιστικό περιβάλλον που διαρκώς διευρύνεται, προσφέρεται για αναζήτηση εύκολου θύματος από την πλευρά αυτού που νιώθει αδύναμος, καταπιεσμένος. Ξεσπά στον τελευταίο κρίκο της αλυσίδας αυτού του κόσμου, που είναι η γυναίκα, και πολύ συχνά στην επέκταση αυτής: το παιδί. Ανίκανοι να δουν την πραγματικότητα, τον πραγματικό εχθρό, άνθρωποι παραμυθιασμένοι με την όποια εξουσία, εγκλωβισμένοι στο εγώ τους που δεν βρίσκει τροφή, αναζητούν «εύκολη» διέξοδο από τη μιζέρια τους. «Χρέος μας είναι να θάψουμε τον μικροαστισμό που γεννά αυτήν τη σκληρότητα και τη βλακεία» έγραφε ο Εντμόν Ζαλού.

2. Γυναίκα, σε έχω δει κουρασμένη από την εργασία που απαιτεί η συνεχής ορθοστασία, θύμα γνωστής αλυσίδας καφέ, με δεκάωρη βάρδια για 400 ευρώ. Σε έχω δει να τρέχεις μετά τη δουλειά, να προλάβεις να καθαρίσεις το σπίτι, να ετοιμάσεις το φαγητό για την οικογένειά σου, να διαβάσεις τα παιδιά για το σχολείο. Σε έχω δει να κρύβεις το πρόσωπό σου ή να το φορτώνεις με μέικαπ για να μη φανούν οι μώλωπες από τη βία που έχεις υποστεί στο σπίτι σου. Ομως σε έχω δει να προωθείς την κόρη σου στον πλούσιο γαμπρό, να την εκπαιδεύεις με πρότυπα ριάλιτι, να τη στέλνεις στο στόμα του λύκου μπας και...

3. «Η γυναίκα είναι ο νέγρος του κόσμου», τραγουδούσε κάποτε ο Τζον Λέννον. «Εάν δεν με πιστεύεις, ρίξε μια ματιά σε αυτήν δίπλα σου. Την έχουμε από κάτω, ενώ υποκρινόμαστε ότι είναι πάνω από εμάς. Η γυναίκα είναι ο σκλάβος του σκλάβου. Την προσβάλλουμε καθημερινά στην τηλεόραση, αλλά αναρωτιόμαστε γιατί δεν έχει τα κότσια ή εμπιστοσύνη στον εαυτό της. Αν με πιστεύεις, φώναξε κι εσύ μαζί μου γι' αυτό».

4. Γράφει ο Λέων Τολστόι στο Υστερόγραφό του στο βιβλίο «Ψυχούλα» του Αντον Τσέχοφ (εκδ. «Το Ροδακιό»): Ετυχε πριν από λίγο καιρό να διαβάσω στους Νέους Καιρούς μιαν εξαίρετη επιφυλλίδα του κ. Ατα για τις γυναίκες. Στην επιφυλλίδα αυτή ο συγγραφέας διατύπωσε μια πολύ σοφή και βαθιά σκέψη: «Οι γυναίκες, λέει, προσπαθούν να μας αποδείξουν ότι μπορούν να κάνουν οτιδήποτε κάνουν κι οι άνδρες. Οχι μόνο δεν το αμφισβητώ αυτό, αλλά είμαι πρόθυμος να συμφωνήσω ότι οι γυναίκες μπορούν να κάνουν οτιδήποτε κάνουν οι άνδρες και ίσως να το κάνουν καλύτερα. Το ζήτημα όμως είναι ότι οι άνδρες δεν μπορούν να κάνουν τίποτε που έστω να προσεγγίζει σε αυτό που μπορούν να πραγματοποιήσουν οι γυναίκες».