Η 10χρονη πείρα των λαών δικαιώνει απόλυτα τις προβλέψεις και την τεκμηριωμένη κριτική του ΚΚΕ, που επισήμανε έγκαιρα ότι η Συνθήκη της Λισσαβόνας θα ενίσχυε ακόμη περισσότερο τον αντιλαϊκό και αντιδραστικό χαρακτήρα της ΕΕ εναντίον τους. Η Κοινή Πολιτική Αμυνας, η ενισχυμένη στρατιωτική συνεργασία (PESCO), τα νέα ταμεία χρηματοδότησης επεμβάσεων δυνάμωσαν τη στρατιωτικοποίηση της ΕΕ και την επιθετικότητα των ευρωπαϊκών μονοπωλίων, στη σφοδρή αντιπαράθεσή τους με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα και δυνάμεις. Το αποδεικνύουν οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις της ΕΕ, όλα αυτά τα χρόνια, για τα συμφέροντα των ευρωενωσιακών ομίλων στη Συρία, στη Λιβύη, στην Ουκρανία, στο Μάλι, στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, στην ευρύτερη περιοχή της ΝΑ Μεσογείου και Β. Αφρικής.
Η πολιτική της ΕΕ και οι οικονομικές στρατιωτικές σχέσεις της με την Τουρκία ενισχύουν την τουρκική επιθετικότητα, όπως εκφράζεται με την επικίνδυνη κατάσταση που διαμορφώνεται για τους λαούς στο Αιγαίο και την Ανατ. Μεσόγειο, με τις συνεχείς παραβιάσεις και προκλήσεις στο Αιγαίο, την καταπάτηση της κυπριακής ΑΟΖ και τη διατήρηση της κατοχής στην Κύπρο.
Τα μόνα δικαιώματα που πραγματικά κατοχυρώνει ο λεγόμενος "Χάρτης Θεμελιωδών Δικαιωμάτων" της ΕΕ, ο οποίος συνόδευσε τη Συνθήκη της Λισαβόνας, είναι η "ιερή" και "απαραβίαστη" ιδιοκτησία των καπιταλιστών και η ελευθερία κίνησης του κεφαλαίου. Αποκορύφωμά του είναι η αναγνώριση και κατοχύρωση της ανταπεργίας (λοκ άουτ) των εργοδοτών για το χτύπημα του δικαιώματος της απεργίας, το οποίο βρίσκεται στο στόχαστρο και των ελληνικών κυβερνήσεων, σήμερα της ΝΔ, χτες του ΣΥΡΙΖΑ.
Σε όλα τα κράτη - μέλη της, ΕΕ και κυβερνήσεις κατεδαφίζουν τα εργασιακά δικαιώματα, τη δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση και Πρόνοια, κάθε κοινωνικό δικαίωμα, όπως η δημόσια δωρεάν Εκπαίδευση και Υγεία. Βασικά κοινωνικά αγαθά και υπηρεσίες (Ενέργεια, μεταφορές, επικοινωνίες) μετατρέπονται σε πανάκριβο εμπόρευμα και παραδίδονται στα μονοπώλια.
Οι λαοί όταν το αποφασίσουν έχουν τη δύναμη να απελευθερωθούν από την τυραννία των μονοπωλίων, με αποδέσμευση από τις συμμαχίες, όπως η ΕΕ και το ΝΑΤΟ, παίρνοντας την εξουσία και την οικονομία στα δικά τους χέρια, οικοδομώντας μία άλλη Ευρώπη της ειρήνης, της φιλίας, της αμοιβαία επωφελούς συνεργασίας των λαών, την Ευρώπη της λαϊκής προκοπής και ευημερίας, του σοσιαλισμού».