Αν κάτι επιβεβαιώνουν «πανηγυρικά» τα όσα συμβαίνουν την τελευταία βδομάδα στον Εβρο και τα νησιά, είναι ότι η πολιτική της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, που ακολούθησαν και ακολουθούν πιστά οι ελληνικές κυβερνήσεις, είναι αυτή που ευθύνεται αφενός για τη διάλυση χωρών και τον ξεριζωμό λαών και αφετέρου για τον εγκλωβισμό των ξεριζωμένων σε νησιά και σύνορα, που ανοίγει «διάπλατα» το δρόμο και στην προσπάθεια της τουρκικής αστικής τάξης να επιβάλει τις δικές της επιδιώξεις με όχημα το Προσφυγικό.

Την αλήθεια αυτή, ότι δηλαδή πηγή των αδιεξόδων και των επικίνδυνων εξελίξεων που βιώνει όλο και πιο έντονα ο λαός, συνολικά οι λαοί της περιοχής, αποτελούν τα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ όπου είναι βουτηγμένη μέχρι τα μπούνια η ελληνική αστική τάξη, προσπαθούν μέρες τώρα «με νύχια και με δόντια» να θολώσουν η κυβέρνηση, τα υπόλοιπα αστικά κόμματα και επιτελεία, ακριβώς επειδή αποτελεί το «νήμα» που μπορεί να οδηγήσει τη δράση του εργατικού - λαϊκού κινήματος, να προσανατολίσει το λαό να «στοχεύσει σωστά» τον πραγματικό αντίπαλο και την πηγή του προβλήματος. Σε αυτή την κατεύθυνση θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε σε ορισμένα κρίσιμα ερωτήματα.

Τα αστικά επιτελεία παρουσιάζουν τα καραβάνια των προσφύγων περίπου ως ένα «φυσικό φαινόμενο» και την αξιοποίησή τους στα γεωπολιτικά «παιχνίδια» περίπου ως ένα φαινόμενο «ουρανοκατέβατο», μια «παραξενιά» του «στριμωγμένου» και «απομονωμένου» Ερντογάν.

Ομως η αλήθεια είναι πολύ διαφορετική.

Πρώτα απ' όλα, είναι τα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ για τον έλεγχο της Ενέργειας, των δρόμων μεταφοράς της, τον έλεγχο αγορών και σφαιρών επιρροής, σε σύγκρουση με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, αυτά που οδήγησαν στη διάλυση του Ιράκ, του Αφγανιστάν, της Λιβύης, όπως και της Συρίας, που προκαλούν τα κύματα των ξεριζωμένων. Είναι χαρακτηριστικό ότι μόλις το 2019 καταγράφηκαν περίπου 100.000 θάνατοι από τους πολέμους που βρίσκονται σε εξέλιξη στην ευρύτερη περιοχή της Μ. Ανατολής.

Δεύτερον, από την αρχή η διαχείριση του προσφυγικού κύματος κυρίως από Συρία και Αφγανιστάν έγινε με όρους γεωπολιτικού παιχνιδιού και παζαριού. Μεγάλες καπιταλιστικές δυνάμεις της ΕΕ όπως η Γερμανία και η Γαλλία έπαιξαν και παίζουν ένα παιχνίδι οικονομικών επιχειρηματικών συμφερόντων και γεωπολιτικής επιρροής με εργαλείο τους πρόσφυγες, επιδιώκοντας να ανοιγοκλείνουν την «κάνουλα» των ροών κατά το δοκούν. Αυτή την κατεύθυνση υπηρετούν ο Κανονισμός του Δουβλίνου και η Συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο η Τουρκία παίζει συγκεκριμένο ρόλο στη διαχείριση των προσφυγικών κυμάτων και η Ελλάδα αναλαμβάνει το ρόλο μιας χώρας στην πραγματικότητα εγκλωβισμού προσφύγων και μεταναστών. Αφενός έτσι δίνεται η δυνατότητα στην τουρκική αστική τάξη να παίζει τα παιχνίδια της, αφετέρου διαμορφώνονται προϋποθέσεις να γίνει η Ελλάδα μια απέραντη φυλακή προσφύγων και μεταναστών.

ΕΕ - ΝΑΤΟ - ΗΠΑ ανοιχτά ή συγκαλυμμένα «ζεσταίνουν την πλάτη» στη «σύμμαχο Τουρκία» για την εισβολή της στη Συρία, αλλά και για τις υπόλοιπες απαράδεκτες διεκδικήσεις της από τη Λιβύη έως την Ανατολική Μεσόγειο. Στόχος η παραμονή της Τουρκίας στο ευρωατλαντικό στρατόπεδο, δεδομένου και του «ειδικού βάρους» που μπορεί να παίξει για τη διαμόρφωση των συσχετισμών στην περιοχή ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα, η απομάκρυνσή της από τη ρωσική επιρροή.

Οι τοποθετήσεις των αξιωματούχων ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ τη βδομάδα που πέρασε (βλέπε αναλυτικά σελίδα 8), είναι παραπάνω από αποκαλυπτικές:

• Δηλώσεις όπως αυτές του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μ. Πομπέο, πως «πιστεύουμε σθεναρά ότι ο εταίρος μας στο ΝΑΤΟ, η Τουρκία, έχει πλήρες δικαίωμα να υπερασπιστεί τον εαυτό της ενάντια στον κίνδυνο που έχει προκαλέσει αυτό που κάνουν εντός Συρίας ο Ασαντ, οι Ρώσοι και οι Ιρανοί» και στο πλαίσιο αυτό οι ΗΠΑ «αξιολογούν όλα τα αιτήματα» που τους απευθύνει η τουρκική κυβέρνηση, ή της πρέσβειρας των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ πως «ελπίζω ο Πρόεδρος Ερντογάν να καταλάβει ότι εμείς είμαστε ο σύμμαχος του παρελθόντος και του μέλλοντός τους», δείχνουν το πώς οι ΗΠΑ (που άναψαν το «πράσινο φως» για την τουρκική επέμβαση στη Συρία) βλέπουν την κατάσταση που διαμορφώνεται ως «ευκαιρία» ώστε - με τα ανάλογα «ανταλλάγματα» στη Συρία αλλά και σε Αιγαίο και Ανατ. Μεσόγειο - η Τουρκία να ρυμουλκηθεί μακρύτερα από τη συμμαχία της με τη Ρωσία.
• Οι δηλώσεις Στόλτενμπεργκ ότι «οι μεταναστευτικές και προσφυγικές κρίσεις αποτελούν κοινή πρόκληση και απαιτούν κοινές λύσεις» από Ελλάδα και Τουρκία, μαζί με τις «προειδοποιήσεις» σε Ρωσία και Ασαντ να σταματήσουν τις «αδιάκριτες επιθέσεις» τους στη Συρία που «αύξησαν το κύμα των προσφύγων προς την Τουρκία», οι αποφάσεις για ενίσχυση της ΝΑΤΟικής βοήθειας αφού το ΝΑΤΟ «συμμερίζεται τις ανησυχίες ασφαλείας» της Τουρκίας, η πλήρης δηλαδή κάλυψη στην τουρκική επέμβαση στη Συρία, αποκαλύπτουν πως «υπεράνω όλων» βρίσκεται ο «κοινός στόχος» για τη διατήρηση της «ΝΑΤΟικής συνοχής» στη νοτιοανατολική του πτέρυγα, απέναντι στους στρατηγικούς αντιπάλους Ρωσία, Κίνα, Ιράν.
• Υπό το πρίσμα αυτό άλλωστε και ο Λευκός Οίκος, στις δηλώσεις της υποτιθέμενης «στήριξης» στην Ελλάδα, κάλεσε την κυβέρνηση να διαχειριστεί το ζήτημα με γνώμονα τη «φιλόδοξη στρατηγική ατζέντα μας με την Ελλάδα» και «την κοινή μας προσέγγιση στο ΝΑΤΟ σε ό,τι αφορά την περιφερειακή σταθερότητα», με γνώμονα δηλαδή την «κοινή» ατζέντα της προώθησης των αμερικανοΝΑΤΟικών σχεδίων στην περιοχή και την παραμονή της Τουρκίας στο ευρωατλαντικό στρατόπεδο για τους σκοπούς αυτούς.
• Οσο για τις υποτιθέμενες «αυστηρές» προειδοποιήσεις των «Ευρωπαίων εταίρων» απέναντι στην Τουρκία, αυτές δεν ήταν τίποτα παραπάνω από το κάλεσμα των Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών στον «στρατηγικό εταίρο» Τουρκία για συνέχεια των παζαριών. Ετσι «διαβάζονται» άλλωστε και οι δηλώσεις των αξιωματούχων της ΕΕ από τον Εβρο, όπως και οι υπόλοιπες τοποθετήσεις τους μέσα στη βδομάδα, για «συνέχιση του διαλόγου» με την Τουρκία και «συμβολή» της ΕΕ στην εύρεση «πολιτικής λύσης» για τη Συρία, με τη Γερμανία να «καλοβλέπει» και την τουρκική πρόταση για δημιουργία μιας «ζώνης ασφαλείας» στην κατεχόμενη από την Τουρκία περιοχή στο εσωτερικό της Συρίας, ως ένα «πάτημα» για την παρέμβασή της στις εξελίξεις της «επόμενης μέρας», αλλά και για τον εγκλωβισμό εκεί των προσφύγων και μεταναστών που προκαλούν οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στις οποίες συμμετέχει.

Αλλωστε, όλοι τους επιδιώκουν μια νέα συμφωνία της ΕΕ με την Τουρκία για το Προσφυγικό, αποτέλεσμα ενός νέου παζαριού ανταλλαγμάτων για να συνεχιστεί ο εγκλωβισμός προσφύγων και μεταναστών.

Κρύβοντας όλα τα παραπάνω, και «ξεπλένοντας» ξεδιάντροπα τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις ΕΕ και ΝΑΤΟ, τις οποίες παρουσιάζει ως τάχα «ασπίδα» απέναντι στα «γεωπολιτικά παιχνίδια» της Τουρκίας, η κυβέρνηση επιχειρεί να παρουσιαστεί ως «αθώα του αίματος», λέγοντας πως τάχα «δεν φέρει ευθύνη για όσα συμβαίνουν στη Συρία και δεν πρόκειται να πληρώσει τις συνέπειες των πράξεων άλλων».

Πρόκειται για πρόκληση απέναντι στον ελληνικό λαό, που ξανά και ξανά πληρώνει τις συνέπειες από την εμπλοκή της χώρας στα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ για τα συμφέροντα της αστικής τάξης.

Η εμπλοκή αυτή, τα αποτελέσματα της οποίας βλέπει στον Εβρο και στα νησιά ο λαός μας, «βγάζει μάτι»:

• Με τη συμμετοχή στα ευρωατλαντικά στρατιωτικά σχέδια, με την αποστολή δυνάμεων, μέσων και στρατευμάτων σε ΝΑΤΟικές αποστολές εκτός συνόρων, με τη μετατροπή της χώρας σε απέραντη αμερικανοΝΑΤΟική βάση εφόρμησης για τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις - όπως με την πρόσφατη κατάπτυστη Συμφωνία με τις ΗΠΑ για τις βάσεις - που δημιουργούν τα κύματα των ξεριζωμένων και μετατρέπουν το λαό σε στόχο των... «συμμετρικών» και «ασύμμετρων» απειλών των άλλων ιμπεριαλιστικών κέντρων, όπως και των εξίσου επικίνδυνων παζαριών και εύθραυστων ιμπεριαλιστικών συμβιβασμών με το πιστόλι στον κρόταφο των λαών.

Ενδεικτικό άλλωστε είναι πως την ίδια ώρα που ο υπουργός Αμυνας «διαμαρτυρόταν» την Πέμπτη στους ομολόγους του της ΕΕ και τον γγ του ΝΑΤΟ κατά τη Σύνοδο των υπουργών Αμυνας της ΕΕ για τη στάση της Τουρκίας, στην ίδια Σύνοδο δήλωνε ξανά «παρών» στα στρατιωτικά σχέδια ΕΕ και ΝΑΤΟ για την... υποσαχάρια Αφρική, την Κεντρική και Ανατολική Μεσόγειο, τη Μ. Ανατολή έως το Αφγανιστάν, αλλά και την Ανατολική Ευρώπη στη συνοριογραμμή με τη Ρωσία.

• Με την υλοποίηση της πολιτικής της ΕΕ για το Προσφυγικό, με το Δουβλίνο, την κατάπτυστη Συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας, τη μετατροπή των νησιών σε «ανοιχτές» ή «κλειστές» φυλακές της ΕΕ και όλα τα υπόλοιπα μέτρα που οδηγούν στο διπλό εγκλωβισμό των ξεριζωμένων, εγκλωβισμός που αξιοποιείται και ως «χαρτί» στα γεωπολιτικά σχέδια κυβερνήσεων και ιμπεριαλιστικών κέντρων.
• Με το ρόλο ευρωατλαντικού «διαύλου» που αναλαμβάνει απέναντι και στην τουρκική αστική τάξη, ρόλος που ανάμεσα στα άλλα βάζει τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας στο παζάρι των ιμπεριαλιστικών «διευθετήσεων» και των διαφόρων σχεδίων «συνεκμετάλλευσης» που δρομολογούνται με σφραγίδα ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ.

Αποκαλυπτική άλλωστε είναι και η δήλωση του πρωθυπουργού από τον Εβρο πως «η Ελλάδα προσφέρει μια σπουδαία υπηρεσία στην Ευρώπη» και πως «είμαστε έτοιμοι να υποστηρίξουμε την Τουρκία στην αντιμετώπιση του προσφυγικού προβλήματος και στην εξεύρεση λύσης στο πρόβλημα της Συρίας, αλλά όχι υπό αυτές τις συνθήκες».

Οτι δηλαδή η αστική τάξη είναι έτοιμη να στηρίξει τις προσπάθειες των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ για διατήρηση της Τουρκίας στο ευρωατλαντικό στρατόπεδο, αρκεί η Τουρκία να δεχτεί να περιορίσει τις προσφυγικές ροές.

Αλλωστε, την ίδια στάση απ' ό,τι φαίνεται κράτησε η κυβέρνηση και στη σύνοδο των πρέσβεων του ΝΑΤΟ την περασμένη Παρασκευή, εκεί όπου, σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές, ο μόνος «αστερίσκος» που έβαλε για την παραπέρα ΝΑΤΟική στήριξη στην τουρκική εισβολή στη Συρία ήταν να τηρηθούν τα συμφωνηθέντα για τους πρόσφυγες.

Δηλαδή, η Ελλάδα δήλωσε έτοιμη να βάλει πλάτη ή τουλάχιστον να ανεχτεί την τουρκική αμφισβήτηση συνόρων, κυριαρχικών δικαιωμάτων και συμφωνιών στην περιοχή, στάση που ανοίγει τον ασκό του Αιόλου!

Το ίδιο επικίνδυνους δρόμους ανοίγει και το κάλεσμα της κυβέρνησης σε έναν ευρωενωσιακό στρατιωτικό μηχανισμό, αυτόν της Frontex και της δύναμης ταχείας επέμβασής της, να γίνει «επιδιαιτητής» στα ελληνοτουρκικά σύνορα, σε μια περίοδο που υπό αμερικανοΝΑΤΟική ομπρέλα δρομολογούνται επικίνδυνα σχέδια «διευθετήσεων», συνδιαχείρισης και συνεκμετάλλευσης με την Τουρκία. Δεν μιλάμε υποθετικά: Η παρουσία του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο από το 2015, επίσης με πρόσχημα το Προσφυγικό και μετά από κάλεσμα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνο δεν απέτρεψε τις τουρκικές διεκδικήσεις αλλά τους έδωσε «αέρα στα πανιά».

Τι θα υπηρετήσουν αυτές οι δυνάμεις αν όχι την επιδιαιτησία ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία με πρόσχημα το Προσφυγικό; Μια επιδιαιτησία που περιλαμβάνει ταυτόχρονα το στόχο να μην αποσταθεροποιηθεί επικίνδυνα από τους ελληνοτουρκικούς ανταγωνισμούς η νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ και ταυτόχρονα να επιτευχθεί άμεσος ΝΑΤΟικός έλεγχος σημαντικών και κρίσιμων υποδομών στρατηγικής σημασίας για τα ευρωατλαντικά σχέδια. Δεν πρέπει να ξεχνάμε π.χ. το εξής ζήτημα: Λίγα χιλιόμετρα από τον Εβρο βρίσκεται η Αλεξανδρούπολη, το λιμάνι και οι υποδομές της οποίας αξιολογούνται ως πολύ κρίσιμα για τον ΝΑΤΟικό έλεγχο της Μαύρης Θάλασσας...