Συζήτηση με τον ποιητή Γιώργο Κακουλίδη
(Από το οπισθόφυλλο της νέας έκδοσης του ποιητή Γιώργου Κακουλίδη, «Καθωσπρέπει Σκέψεις», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Ερατώ»).
Με αφορμή τη συγκεκριμένη έκδοση είχαμε τη χαρά και την τιμή να συζητήσουμε με τον ποιητή, συγγραφέα, ζωγράφο και συνεργάτη του «Ριζοσπάστη» Γιώργο Κακουλίδη.
O Γιώργος Κακουλίδης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1956. Από το 1979 που εμφανίστηκε στην ελληνική λογοτεχνία με την ποιητική συλλογή «Λίμπερτυ», έχει εκδώσει μέχρι τώρα 15 ακόμα ποιητικές συλλογές, 7 πεζογραφήματα, 2 θεατρικά, και 2 μαρτυρίες, «Η μαύρη κούρσα του κυρίου Καρούζου» και «Το απόλυτο ρόδο (κείμενα πολιτικής και κοινωνικής καθημερινότητας)». Ποιήματά του έχουν μελοποιηθεί από συνθέτες μας, όπως ο Θάνος Μικρούτσικος και ο Νίκος Κυπουργός. Το 1994 τιμήθηκε με το Διεθνές Βραβείο Καβάφη στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου.
Εξήντα πέντε συγκεντρωμένες «καθωσπρέπει» σκέψεις, 65 κατασταλάγματα. Τον ρωτάμε τι τον ώθησε και με ποια διάθεση έγραψε το συγκεκριμένο βιβλίο. «Επρεπε να γίνει η συγκεκριμένη έκδοση. Ολες αυτές οι σκέψεις σιγά σιγά συγκεντρώνονταν, σχηματίζονταν... Ηταν πολύ καλό που τις μάζευα. Και έτσι, βρέθηκε σε ένα σημείο που ο Μανώλης Μανουσάκης, των εκδόσεων "Ερατώ", αποφάσισε να τις εκδώσει. Είναι μια προσεγμένη έκδοση με ένα πολύ ωραίο εξώφυλλο ενός σπουδαίου και αγαπημένου μου ζωγράφου».
Ο αναγνώστης στο βιβλίο του Γ. Κακουλίδη εισάγεται με τη φράση του Ρενέ Σαρ, «Ο καλλιτέχνης αφήνει ίχνη, όχι αποδείξεις». «Πράγματι, ο καλλιτέχνης απλά αφήνει το ίχνος του. Η απόδειξη είναι άλλη κατηγορία. Τα τρία βιβλία μου που αναφέρονται στα καράβια, δεν με ενδιαφέρει να αφήσουν αποδείξεις. Και ο παρεξηγημένος Πικάσο ίχνη άφηνε με το έργο του». Οντως διαβάζοντας το βιβλίο συνειδητοποιεί κανείς ότι τα κείμενα του Γ. Κακουλίδη βγάζουν τη γλώσσα στη ματαιότητα των πράξεων. Πολλές του σκέψεις υποδηλώνουν, όπως μας αναφέρει χαρακτηριστικά, «να μη φοβάσαι τις συνθήκες. Γι' αυτό το μόνο κόμμα που το παλεύει αυτό είναι το ΚΚΕ. Το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που τα βάζει με το περιβάλλον που καθορίζει το είναι μας. Ετσι, ο αγώνας του, αενάως, είναι το είναι μας να καθορίσει το περιβάλλον. Αυτή είναι η Ιστορία του Κομμουνιστικού Κόμματος. Από τον καιρό που γεννήθηκε μέχρι τώρα».
Αποχαιρετιόμαστε με την ελπίδα ότι η επόμενη συζήτησή μας θα είναι από κοντά. Μέχρι τότε κρατάμε μια φράση από τις καθωσπρέπει σκέψεις του: «Ενα λουλούδι κρατά τον ουρανό»...