-- Καλημέρα. Χρόνια πολλά! Δική μου χαρά.

-- Εκ του μακρόθεν, αλλά τι να κάνουμε; Αυτές είναι οι ανάγκες.

-- Ελπίζουμε την επόμενη φορά να είναι από κοντά.

-- Να ξεκινήσουμε από ένα σχόλιό σας γι' αυτήν τη μεγάλη φασαρία που έγινε για τη συναυλία της Αλκηστης Πρωτοψάλτη, την πολιτική αντιπαράθεση, αλλά και τις αντιδράσεις της Εκκλησίας και των ιεραρχών, που λένε γιατί «ναι» στην Πρωτοψάλτη και «όχι» στον Επιτάφιο;

-- Καλά, έγινε περισσότερη φασαρία απ' ό,τι χρειάζεται για το συγκεκριμένο. Η μεγαλύτερη φασαρία πρέπει να γίνεται για τα ζητήματα της Εκπαίδευσης, της Υγείας, των εργασιακών σχέσεων, παρ' όλα αυτά και αυτό ήταν ένα δείγμα της κυβερνητικής υποκρισίας. Δηλαδή, από τη μια μεριά έχουμε την κυβέρνηση να εκτοξεύει μύδρους κατά των γιατρών, κατά των νοσηλευτών, κατά εργαζομένων όταν διαμαρτύρονται, διεκδικούν, στέλνοντας μηνύματα προς την κυβέρνηση, όπως είναι και καθήκον τους να το κάνουν, στα πλαίσια της προστασίας της υγείας του λαού, αλλά και των εργασιακών τους δικαιωμάτων για να είναι όρθιοι και δυνατοί, και την ίδια ώρα, για παράδειγμα, η κυβέρνηση να στέλνει αστυνομικές δυνάμεις. Το είδαμε αυτό στον «Ευαγγελισμό», το βλέπουμε αυτό σε άλλες περιπτώσεις, όπου γίνεται και ασκείται όχι μόνο καταστολή, αλλά και επίθεση ενάντια σε συνδικαλιστές, σε πολιτικά πρόσωπα, σε εργαζόμενους που διεκδικούν τα αυτονόητα.

Στη μία περίπτωση η κυβέρνηση λέει ότι «συνωστίζονται και δεν πρέπει να συνωστίζονται» και από την άλλη βλέπουμε να συνωστίζεται ο κύριος πρωθυπουργός ή άλλα κυβερνητικά στελέχη, με αφορμή για παράδειγμα την πολύ καλή κατά τ' άλλα ενέργεια, θα μπορούσε να πει κανείς, για τους εργαζόμενους, για τα νοσοκομεία, με την κυρία Πρωτοψάλτη. Δεν θα πω «Αιδώς Αργείοι», όμως είναι πάρα πολύ κρίσιμο και σημαντικό να αντιληφθούμε όλοι το ζήτημα με αυτόν τον τρόπο και να πάρουμε τα απαραίτητα μέτρα που προτείνει η πανεπιστημιακή, η ιατρική κοινότητα, το υγειονομικό επιτελείο. Γιατί αντίστοιχα όλα τα κόμματα, όπως και το ΚΚΕ, ξέρουμε ότι χρειάζονται μέτρα προστασίας και προστασίας των συνανθρώπων μας, αλλά από την άλλη, το κύριο ζήτημα είναι από τη μια μεριά τα μέτρα να τηρούνται, να υπάρχει απόσταση του ενός από τον άλλον στα δύο μέτρα, να φορούν μάσκες, γάντια, οτιδήποτε χρειάζεται και προτείνεται, όμως, δεν μπορούν να μένουν σιωπηλοί, δεν μπορεί ο κόσμος αυτό το διάστημα να μη διεκδικεί. Οργανώνουμε αυτήν την πάλη, αυτός είναι ο στόχος μας. Ηδη, έχουμε για παράδειγμα δει να οργανώνονται μέρες δράσεις από σωματεία εργαζομένων, από άλλους φορείς, με συγκεκριμένο προσανατολισμό και με τήρηση όλων των μέτρων. Και η μέρα για την Υγεία σε νοσοκομεία, σε Κέντρα Υγείας, σε χώρους τέτοιους, όπου υπάρχουν άνθρωποί μας που υποφέρουν και παλεύουν, όπως είναι οι γιατροί και οι νοσηλευτές, όπως είναι επίσης τα σουπερμάρκετ.

-- Κάνατε και τη δράση στα σουπερμάρκετ με το ΠΑΜΕ.

-- Βεβαίως, όπου εκεί πήγε το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο, πήγαν ταξικά σωματεία, πήγαν Σύλλογοι Γυναικών, άλλοι φορείς, πήγε το Κομμουνιστικό Κόμμα, μέσω των βουλευτών του και των στελεχών του για να συμπαρασταθεί. Ολα αυτά έγιναν τηρώντας όλα τα απαραίτητα μέτρα, αλλά και ταυτόχρονα χωρίς να το «βουλώνει» ο κόσμος, να το πω έτσι απλά και λαϊκά, για να γινόμαστε και κατανοητοί, γιατί σε αυτές τις συνθήκες θα πρέπει να γίνει πολύ πιο δυνατή η διεκδίκηση.

-- Η μάσκα δεν πρέπει να είναι ταυτόχρονα και «φερμουάρ» στη διεκδίκηση, αυτό λέτε. Η μάσκα δεν πρέπει να είναι και «φερμουάρ» για τα δικαιώματα των εργαζομένων.

-- Βεβαίως. Δεν μπορούμε να μένουμε σιωπηλοί, ούτε άπραγοι. Πρέπει να είμαστε μπροστά στον αγώνα. Αύριο για παράδειγμα (σ.σ. σήμερα) είναι σε μια σειρά εργασιακούς χώρους, είτε εργοστάσια, είτε άλλους χώρους δουλειάς, στάσεις εργασίας από τους εργαζόμενους από τις 11 το πρωί, τη 1 το μεσημέρι μέχρι τις 5 το απόγευμα σε άλλους χώρους. Συμπαραστεκόμαστε σε αυτόν τον αγώνα. Αυτά που διεκδικούν είναι απαραίτητα. Διεκδικούν να παρθούν τα μέτρα υγείας, διεκδικούν να γίνουν προσλήψεις νοσηλευτών, γιατρών, να ανοίξουν οι ΜΕΘ, να υπάρξουν τα επαρκή κρεβάτια, οι επαρκείς υποδομές, γιατί δεν τελειώνουμε με την πανδημία και τον κορονοϊό. Οι ίδιοι οι αρμόδιοι και η κυβέρνηση μιλάνε για πιθανότητα νέου κύματος μέχρι να βρεθεί το εμβόλιο κ.λπ. κ.λπ. Αρα, τώρα πρέπει να λύσουμε αυτά τα προβλήματα.

-- Και ταυτόχρονα με το υγειονομικό έρχεται και το οικονομικό κ. Γραμματέα. Διάβαζα χτες τη συνέντευξή σας στο Αθηναϊκό Πρακτορείο, που είπατε ότι ουσιαστικά τα έκτακτα αυτά μέτρα στα Εργασιακά ήρθαν για να μείνουν, και μάλιστα ταυτίσατε τα μέτρα που λαμβάνονται τώρα ή θα ληφθούν τώρα με τα μνημονιακά μέτρα στον εργασιακό τομέα.

-- Μα ακριβώς κα Κουτροκόη και κ. Παυλόπουλε, αυτό είναι το ζήτημα σήμερα, ότι αυτά τα μέτρα έρχονται για να μείνουν. Πρέπει να μπουν σε άμεση προτεραιότητα αυτά τα ζητήματα, που θέτουν οι εργαζόμενοι μέσω των σωματείων τους, ότι πρέπει να τελειώσει η ιστορία με την απληρωσιά, με τις απολύσεις, με την εκ περιτροπής εργασία, με τις αλλαγές σε εργασιακές σχέσεις, με το χτύπημα της συνδικαλιστικής οργάνωσης και της συνδικαλιστικής ελευθερίας και δράσης μέσα στους χώρους δουλειάς, και όλα αυτά που πάρθηκαν με τις Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου και με τους νόμους, είναι μνημονιακά μέτρα. Διότι ήταν μέτρα, που άσχετα από την κρίση ή από τη δήθεν ανάπτυξη, παίρνονται συνεχώς.

-- Το ερώτημα, κ. Γραμματέα, είναι αν ανησυχείτε ότι αυτά τα μοντέλα που χρησιμοποιήθηκαν για την έκτακτη ανάγκη θα πάρουν έναν μόνιμο χαρακτήρα και θα αποτελέσουν προηγούμενα.

-- Δεν το λέμε μόνο εμείς. Αν δείτε πριν την πανδημία - δηλαδή πριν από τον Ιανουάριο - Φεβρουάριο, που ξεκίνησε αυτό το πρόβλημα με τον κορονοϊό - ο ΣΕΒ, άλλοι επιχειρηματικοί φορείς δήλωναν, και η ίδια ΕΕ βεβαίως, γιατί είναι βασική της στρατηγική σε όλες τις χώρες. Ολα αυτά που παίρνονται τώρα, αλλαγή σε εργασιακές σχέσεις, εκ περιτροπής εργασία, μείωση μισθών, μείωση δικαιωμάτων, κόψιμο επιδομάτων, υπερωριών, η τηλεργασία κ.λπ., ήταν στους βασικούς οικονομικούς και πολιτικούς στόχους των κυβερνήσεων και κυρίως αυτών που έχουν την πραγματική εξουσία και σε αυτόν εδώ τον τόπο και σε όλη την Ευρωζώνη, σε όλη την Ευρώπη. Αρα, λοιπόν, όχι μόνο είναι ανησυχία, αλλά - να σας το πω έτσι - είναι και βεβαιότητα ότι επιδίωξή τους είναι να κατοχυρώσουν αυτά τα μέτρα και μόνιμα. Γι' αυτό λέμε ότι και τα μνημόνια για παράδειγμα ήρθαν υποτίθεται για την περίοδο της κρίσης, αυτά τα χρόνια της δύσκολης οικονομικής κρίσης, υποτίθεται ότι μετά θα έφευγαν και έχουν περάσει δυο χρόνια από τότε που τέλειωσε η οικονομική κρίση, τα δύο τελευταία χρόνια είμαστε σε ρυθμούς ανάκαμψης και καπιταλιστικής ανάπτυξης, όμως όλα αυτά μένουν. Και όχι μόνο μένουν όλα τα προηγούμενα, αυτοί οι εκατοντάδες, χιλιάδες τελικά αντεργατικοί νόμοι, αλλά έρχονται και προστίθενται και καινούργιοι με αφορμή τον κορονοϊό. Ε, δεν πάει άλλο. Δεν μπορεί να πληρώνει συνέχεια ο ελληνικός λαός.

-- Αρα, λοιπόν, λέτε ότι πρέπει να είμαστε σε πλήρη εγρήγορση για το ενδεχόμενο να περάσουμε σε μία εποχή που θα κατεδαφιστούν πολλά από τα κεκτημένα;

-- Οχι μόνο να είμαστε σε εγρήγορση και ετοιμότητα, αλλά πρέπει και τώρα να πάρουμε μέρος και να κινητοποιούμαστε. Και αύριο αυτή η στάση εργασίας, αυτή η μέρα δράσης για αυτά τα εργασιακά ζητήματα θα πρέπει να έχει επιτυχία, θα πρέπει να ακουστεί δυνατά η φωνή των εργαζομένων από όλη την Ελλάδα και οι εκδηλώσεις για την Πρωτομαγιά, που πρέπει να γίνει - με όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας βεβαίως - όμως δεν μπορεί να μείνουμε σιωπηλοί, δεν μπορεί να μένουμε στο σπίτι. Θα πρέπει να είμαστε, είτε από το σπίτι οι ευπαθείς ομάδες, είτε από το δρόμο εκεί που θα καλέσουν τα συνδικάτα συντεταγμένα για να διαδηλώσουν, να φωνάξουν, να ακούσουν τα τραγούδια της Πρωτομαγιάς και να τιμήσουν τη μνήμη χιλιάδων ανθρώπων, εργατών, που έδωσαν τη ζωή τους.

-- Κ. Γραμματέα, ο Χαρδαλιάς λέει θα έχουμε μέτρα την Πρωτομαγιά.

-- Μέτρα για να πάμε στις παραλίες και για να πιάσουμε τον Μάη. Τον Μάη μπορεί να τον πιάσουμε και λίγο αργότερα. Εμείς δεν μιλάμε για να μην υπάρξουν μέτρα για διάφορες βόλτες ή για να ψήσουμε το αρνί - που δεν ψήσαμε το Πάσχα - τη μέρα της Πρωτομαγιάς, μιας και πέφτει Παρασκευή και ακολουθεί Σαββατοκύριακο. Μιλάμε για συμβολικές διαμαρτυρίες, σαν αυτές που έχουν γίνει και μέχρι σήμερα, σαν αυτές που γίνονται στον υπόλοιπο κόσμο.

-- Και στο κέντρο της Αθήνας, σε όλες τις μεγάλες πόλεις;

-- Και στο κέντρο της Αθήνας και στις άλλες τις πόλεις είναι η άποψή μας, και στις συνοικίες της Αθήνας αποκεντρωμένα. Εδώ ο Νετανιάχου στο Ισραήλ, ένας αντιδραστικός πρωθυπουργός, άφησε και γίνονται διαδηλώσεις με απόσταση δύο και πλέον μέτρων ο καθένας, με τις πικέτες τους, τις σημαιούλες τους, τα μπαλόνια τους και διεκδικούν, και θα απαγορευτεί εδώ αυτό το πράγμα; Ελεος! Πού θα πάμε; Αυτό δεν επιτρέπεται, είναι ανεπίτρεπτο και πρέπει να συνταχθούν όλες οι πολιτικές δυνάμεις, όλες οι συνδικαλιστικές οργανώσεις με αυτήν τη λογική, με αυτήν την άποψη.