Καθώς η οικονομική ανέχεια αγγίζει ολοένα και περισσότερα λαϊκά νοικοκυριά, και σε ανάπτυξη και σε κρίση, αστικές κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο ενισχύουν το οπλοστάσιο διαχείρισης της ακραίας φτώχειας, επιβεβαιώνοντας ότι οι «συνταγές» είναι ίδιες για σοσιαλδημοκράτες και «νεοφιλελεύθερους».

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η Ισπανία, όπου η σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση Σοσιαλιστών (PSOE) - Ουνίδας Ποδέμος (Unidas Podemos) θεσπίζει το «Ελάχιστο Κοινωνικό Εισόδημα», που εξασφαλίζει στην κυριολεξία ένα πιάτο φαΐ σε λαϊκές οικογένειες που βρίσκονται ένα σκαλοπάτι πριν από την εξαθλίωση.

Το επίδομα δικαιούνται όσοι είναι μεταξύ 23 - 65 ετών, συντηρούν νοικοκυριό και «κινδυνεύουν από φτώχεια», που σημαίνει ότι ζουν με λιγότερο από το 60% του μέσου εισοδήματος της χώρας, δηλαδή με λιγότερα από 8.871 ευρώ ετησίως (περίπου 739 ευρώ το μήνα).

Και ενώ «το 26,1% του πληθυσμού στην Ισπανία κινδυνεύει από φτώχεια», το πρόγραμμα στοχεύει στην απομάκρυνση περίπου 1,6 εκατ. ανθρώπων (850.000 οικογένειες) από την ακραία φτώχεια, δηλαδή μόλις «το 12,4% του πληθυσμού», σύμφωνα με την υπουργό Οικονομικών, Μαρία Χεσούς Μοντέρο.

Φυσικά, πρόκειται για ψίχουλα, καθώς θα κυμαίνεται από 462 έως 1.015 ευρώ, ανάλογα με τα οικογενειακά κριτήρια, που είναι ιδιαίτερα αυστηρά. Η κυβέρνηση θα καταβάλλει αυτό το μηνιαίο επίδομα ολόκληρο ή θα συμπληρώνει το ήδη υπάρχον εισόδημα όσων ανθρώπων κερδίζουν λιγότερα από αυτό το κατώτατο ποσό.

Μέρος ή το σύνολο των 462 ευρώ θα δοθεί σε ένα άτομο που ζει μόνο του. Ενα άτομο με ένα παιδί θα δικαιούνται έως 600 ευρώ, με δύο παιδιά έως 838 ευρώ και με 3 παιδιά και πάνω έως 1.015 ευρώ. Επιπλέον 100 ευρώ θα δικαιούνται οι μονογονεϊκές οικογένειες.

Πρόκειται για ποσά που στην Ισπανία εξασφαλίζουν μόνο ότι κάποιος δεν θα πεθάνει από την πείνα, ενώ δεν καλύπτουν σε καμία περίπτωση έξοδα για ενοίκιο, Ενέργεια, Υγεία κ.λπ. Παρ' όλα αυτά, ο αντιπρόεδρος της ισπανικής κυβέρνησης και επικεφαλής των Ποδέμος, Πάμπλο Ιγκλέσιας, δεν δίστασε να κάνει λόγο για «μια ιστορική μέρα για τη δημοκρατία μας»...

Την ίδια ώρα, βέβαια, οι αστικές κυβερνήσεις εμφανίζονται ιδιαίτερα γαλαντόμες όταν πρόκειται να ενισχύσουν τους επιχειρηματικούς ομίλους. Είναι χαρακτηριστικό ότι το πρόγραμμα του «Ελάχιστου Κοινωνικού Εισοδήματος» στην Ισπανία θα κοστίσει περίπου 3 δισ. ευρώ ετησίως, ενώ μόνο από το «Ταμείο Ανάκαμψης» της ΕΕ η χώρα θα λάβει και θα διανείμει στις μεγαλοεπιχειρήσεις 77 δισ. σε επιχορηγήσεις και 63 δισ. σε δάνεια.

Το ίδιο ισχύει και στη Γερμανία, όπου επιτεύχθηκε συμφωνία μεταξύ της κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τη διάσωση της «Lufthansa», με βοήθεια ύψους 9 δισ. ευρώ από το γερμανικό Οικονομικό Ταμείο Σταθεροποίησης (WSF) και με εξαγορά του 20% των μετοχών της από το γερμανικό κράτος.

Η συμφωνία προβλέπει ότι η «Lufthansa» θα αποσύρει 8 αεροσκάφη από τα πολυσύχναστα αεροδρόμια της Φρανκφούρτης και του Μονάχου, ενώ θα παραιτηθεί από τα δικαιώματα απογείωσης και προσγείωσης (slots) για 24 πτήσεις που τους αναλογούν, προκειμένου να «ισοσταθμιστεί» η κρατική οικονομική ενίσχυση.

Για ενάμιση χρόνο, τα δικαιώματα απογείωσης - προσγείωσης θα είναι διαθέσιμα σε νέους ανταγωνιστές στα αεροδρόμια της Φρανκφούρτης και του Μονάχου. Εάν κανένας ανταγωνιστής δεν αξιοποιήσει αυτή την επιλογή, θα επεκταθεί στους υπάρχοντες ανταγωνιστές στα δύο αεροδρόμια. Εφόσον τελικά δεχτεί την ενίσχυση των 9 δισ. ευρώ, η «Lufthansa» θα λάβει το μεγαλύτερο μέχρι τώρα ποσό από το WSF. Ακολουθούν η «Adidas» (3 δισ.) και η TUI (1,8 δισ.).

Χτες, εξάλλου, η αεροπορική εταιρεία «Emirates» ανακοίνωσε την απόλυση χιλιάδων εργαζομένων, αποφεύγοντας να προσδιορίσει τον ακριβή αριθμό. Το ίδιο έπραξαν το προηγούμενο διάστημα άλλες δύο αεροπορικές εταιρείες πετρελαιομοναρχιών του Κόλπου, η «Etihad» και η «Qatar Airways».

Θυμίζουμε ότι αντιμέτωποι με την ανεργία εξαιτίας αναδιάρθρωσης του ομίλου είναι και χιλιάδες εργαζόμενοι των πολυεθνικών «Nissan», «Renault» και «Boeing», οι οποίες προσπαθούν με αυτόν τον τρόπο να τους φορτώσουν τις συνέπειες της κρίσης.

Την αλληλεγγύη του στους «χιλιάδες εργάτες σε Γαλλία και Ισπανία» που βγήκαν στους δρόμους και διαδήλωσαν υπερασπιζόμενοι τις δουλειές τους, «αφού οι πολυεθνικές που για χρόνια μετρούσαν κέρδη δισεκατομμυρίων σήμερα θέλουν να μειώσουν τις απώλειές τους στέλνοντας χιλιάδες οικογένειες στην ανεργία και στην πείνα», εκφράζει το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο.

«Οι εργαζόμενοι πλήρωσαν πολλά, δεν θα πληρώσουμε ξανά!», σημειώνει το ΠΑΜΕ και χαιρετίζει «τις αγωνιστικές πρωτοβουλίες των εργαζομένων ενάντια στις απολύσεις των πολυεθνικών. Τώρα να δυναμώσουν ο αγώνας και ο διεθνής αγωνιστικός συντονισμός των συνδικάτων ενάντια στους επιχειρηματικούς ομίλους, ενάντια στις απολύσεις και τα αντεργατικά μέτρα».

Σε μια παράλληλη εξέλιξη, πάνω από 40 εκατομμύρια Αμερικανοί που έμειναν χωρίς δουλειά λόγω κορονοϊού θα χάσουν το επίδομα ανεργίας εάν στο τέλος Ιούλη εγκριθεί ο σχετικός νόμος, με το επιχείρημα ότι τα επιδόματα λειτουργούν ως «αντικίνητρο επιστροφής στην εργασία». Η πρόταση προβλέπει την αντικατάσταση του επιδόματος με άλλα, «εναλλακτικά» και πιο «ευέλικτα» μέτρα.