Παράλληλα ο Γιώργος Πομάσκι μίλησε μεταξύ άλλων για το σύστημα του αθλητισμού που επικρατούσε στη σοσιαλιστική Βουλγαρία, όπου μεγάλωσε και ανδρώθηκε αθλητικά, για τη φιλοσοφία του και την καριέρα του ως προπονητή και τα χρόνια του ως γυμναστή στον Ολυμπιακό.

Ο «Ριζοσπάστης» δημοσιεύει σήμερα εκτενή αποσπάσματα της συνέντευξης του Γιώργου Πομάσκι στο «Contra.gr» και την δημοσιογράφο Μαρία Καούκη.

Μιλώντας για τα προβλήματα στον ελληνικό αθλητισμό ο Γιώργος Πομάσκι όρισε ως αιτία τις πολιτικές που έχουν εφαρμοστεί στον αθλητισμό μέχρι σήμερα με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων μέχρι σήμερα.

«Εζησα την άνοδο της Βουλγαρίας στο στίβο, την άνθιση της Ελλάδας και τώρα στα γεράματά μου ζω την πλήρη πτώση της Βουλγαρίας και τον γερό κατήφορο της Ελλάδας στον αθλητισμό. Η αφετηρία των προβλημάτων ήταν η ίδια και για τις δύο χώρες: Κακές κυβερνητικές αποφάσεις από όλα τα κόμματα. Και στη Βουλγαρία διέγραψαν τον προπονητή και διέλυσαν τις εγκαταστάσεις. Το έκλεισαν. Με ρωτάς αν είμαι καλά. Δεν είμαι καλά. Τι αφήνω στη νέα γενιά έπειτα από 50 χρόνια στον στίβο; Δεν έπρεπε να αφήσουμε κάτι καλύτερο σαν οικογένεια του στίβου; Μόνο προβλήματα υπάρχουν και διαιωνίζονται».

Για τη σημερινή κατάσταση στον ελληνικό αθλητισμό επισήμανε:

«Εχουμε μεγάλη κάμψη στον αθλητισμό, όχι μόνο στον στίβο. Η κάμψη αυτή οφείλεται πρώτα στις συνθήκες. Οι εγκαταστάσεις είναι το Νο 1. Είναι σε κακό χάλι. Ο ΣΕΓΑΣ έκανε χιλιάδες προτάσεις τα τελευταία 20 χρόνια, αλλά πήρε αυτό που είπα πριν: Μόνο υποσχέσεις. Ο προπονητής έχασε την αξιοπρέπειά του. Του δυσκόλεψαν τις συνθήκες δουλειάς, δεν ρώτησαν ποτέ τη γνώμη του. Αυτός ταλαιπωρείται καθημερινά. Η αμοιβή του προπονητή είναι απαράδεκτη. Από 300 και 200 ευρώ αρχίζει, ενώ κάποιοι δουλεύουν χωρίς χρήματα και ο καλύτερος παίρνει μέχρι 900 ευρώ. Ο πολύ καλός έχει και πολλά έξοδα. Φτάσαμε να περιμένουμε 3 - 4 χρόνια να πάρουμε τα πριμ. Εγώ περιμένω του 2017. Για το δεύτερο μετάλλιο. Αν είσαι πολύ καλός (και θέλουμε να είσαι πολύ καλός), ανταμείβεσαι με 5%, δηλαδή 400 ευρώ, όσο το ταμείο ανεργίας. Είναι νόμος του κράτους. Τέτοιους νόμους φτιάχνουμε».

Ειδικά για το θέμα της έλλειψης αθλητικών υποδομών και τις συνέπειες που έχει αυτό στο έργο των προπονητών και αθλητών ο Ελληνας τεχνικός αφού στάθηκε στην έλλειψη προγραμματισμού πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, μίλησε για δεύτερο γύρο προβλημάτων την επομένη των Αγώνων, η αλυσίδα των οποίων φθάνει μέχρι τη σημερινή κατάσταση. Επισημαίνοντας και τις πολλαπλές συνέπειες των προβλημάτων.

«Τώρα έχουμε δεύτερο γύρο προβλημάτων. Εφτιαξαν την Παιανία (σ.σ. κλειστό στίβου). Μας ρώτησε κανείς αν μας βολεύει; Πόσα χρήματα χρειάζεται κάποιος μόνο για τις μετακινήσεις; Ο προπονητής με 800 ευρώ έσοδα θα έχει 600 ευρώ έξοδα για να κάνει τη δουλειά του; Εχουμε χάσει την αξιοπρέπειά μας. Ο προπονητής έχει χάσει την αξιοπρέπειά του. Τώρα κάνω προσπάθεια να μαζέψω οκτάδα για τα ελληνικά μίτινγκ και δεν μπορώ. Δεν βγαίνει ο αριθμός να κάνω το αγώνισμα. Επειδή τα παιδιά από τη Θεσσαλονίκη έχουν οικονομικό πρόβλημα να ανέβουν και να κατέβουν 3 φορές (...) Ο ΣΕΓΑΣ έχει πάρει υποσχέσεις για το Κορωπί, για τον Αγιο Κοσμά, για το Σχιστό, για τους Θρακομακεδόνες στο Ολυμπιακό Χωριό και άρχισαν τα έργα στον Αγιο Κοσμά. Μόνο υποσχέσεις λαμβάνουμε και δεν φτιάχνουν ούτε το ΟΑΚΑ που θέλει ένα ταρτάν και είναι το κέντρο με τις καλύτερες προσβάσεις, για να έρθουν τα παιδιά να γυμναστούν (...)».

Ανοίγοντας το θέμα των ελλείψεων στις αθλητικές υποδομές ο 60χρονος τεχνικός μίλησε και γι' αυτές που αφορούν τον σημαντικό τομέα της ιατρικής περίθαλψης των αθλητών που αντιμετωπίζουν προβλήματα τραυματισμών. Και με αφορμή αυτό το γεγονός καυτηρίασε τις λάθος προτεραιότητες που μπαίνουν από τους αρμοδίους.

«Υπάρχει και κάτι που θέλω οπωσδήποτε να πούμε: Πότε θα φτιαχτεί μια μονάδα σ' ένα νοσοκομείο ν' ασχολείται μόνο με τους αθλητές; Για ποιο ντόπινγκ κοντρόλ μιλάμε; Γιατί δεν λέμε για τους αθλητές που τραυματίζονται; Δεν υπάρχει μια μονάδα με αθλητίατρους, ώστε οι αθλητές να έχουν εύκολη πρόσβαση σε αυτήν. Μια μονάδα - για όλα τα αθλήματα - με γρήγορη εξέταση, αντιμετώπιση και αποθεραπεία για την αποκατάσταση του αθλητή. Και να γνωρίζει κάθε αθλητής από κάθε άθλημα πού να απευθυνθεί γρήγορα. Γιατί να ψάχνουμε θεραπεία για έναν τραυματισμό;

Γιατί να μην το παρέχουμε και μετά να κάνουμε το ντόπινγκ κοντρόλ, εννοείται. Μήπως ξεκινάμε από πίσω προς τα μπρος; Ετσι, θα εκπαιδευθούν και τα παιδιά και δύσκολα θα στραφούν στα απαγορευμένα. Θα κατανοήσουν σωστά τη δομή του αθλητισμού. Ετσι γίνεται η σωστή εκπαίδευση του αθλητή. Με την κατανόηση της σωστής δομής που πρέπει να έχει ο αθλητισμός μιας χώρας. Δεν είναι η οικονομική κρίση το πρόβλημα, αλλά οι λάθος προτεραιότητες. Αυτά συμβαίνουν πολλά χρόνια. Μπορεί να μειώθηκαν τα χρήματα, αλλά το υπουργείο πρέπει να έχει σωστές προτεραιότητες. Οσα χρήματα έδωσαν στους δικηγόρους για να φτιάξουν φωτογραφικούς νόμους (σ.σ. αναφερόμενος στα αθλητικά νομοσχέδια), τόσο κοστίζει και το ταρτάν που μας λείπει».